Βαριέσαι που και που να παίζεις με το παιδί σου; Δεν είσαι η μόνη και δεν είσαι κακή μαμά!

Έχεις προσπαθήσει ποτέ να χτίσεις έναν πύργο από τουβλάκια με απόλυτη συγκέντρωση, μόνο και μόνο για να τον γκρεμίσει το μικρό σου με ένα τεράστιο χαμόγελο; Ή μήπως έχεις βρεθεί να συμμετέχεις σε ένα σενάριο Barbie που αλλάζει κάθε τρία δευτερόλεπτα, όπου η Barbie ξαφνικά γίνεται γιατρός, μετά μοντέλο, μετά πριγκίπισσα που ζει σε έναν υποβρύχιο κόσμο, και πριν το καταλάβεις, πρέπει να μιλάς σαν γοργόνα και να έχεις μάθει μαγικά ξόρκια; Αν η απάντηση είναι «ναι», τότε πιθανότατα ξέρεις πολύ καλά πως το να παίζεις με το παιδί σου δεν είναι πάντα διασκεδαστικό. Και ξέρεις κάτι; Είναι απολύτως φυσιολογικό! Ας μιλήσουμε λοιπόν ανοιχτά για αυτό το θέμα, χωρίς ενοχές και τύψεις.

Το παιχνίδι δεν είναι (πάντα) απολαυστικό για τους μεγάλους

Η εικόνα της χαρούμενης μαμάς που περνά ώρες χαμένη στον κόσμο του παιχνιδιού με το παιδί της είναι τόσο διαδεδομένη, που όταν δεν το απολαμβάνεις, νιώθεις ότι κάτι κάνεις λάθος. Όμως, οι ειδικοί της ψυχολογίας λένε πως το παιχνίδι είναι βασικά μια παιδική δραστηριότητα, και οι ενήλικες δεν είναι πάντα φτιαγμένοι για αυτό. Οι γονείς έχουν διαφορετικές προτιμήσεις στον τρόπο που συνδέονται με τα παιδιά τους  και δε χρειάζεται να είναι πάντα μέσω παιχνιδιού. Μπορεί να είσαι η μαμά που λατρεύει να κάνει βόλτες, να διαβάζει ιστορίες ή να μαγειρεύει μαζί τους. Και αυτό μετράει το ίδιο.

Μαμάδες και γονεϊκό burnout – η αόρατη εξάντληση

Το “γονεϊκό burnout” είναι υπαρκτό και επιστημονικά τεκμηριωμένο. Έρευνες δείχνουν ότι οι γονείς που αισθάνονται πίεση να είναι συνεχώς παρόντες και αφοσιωμένοι στο παιχνίδι των παιδιών τους έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για ψυχική εξάντληση. Σύμφωνα με έρευνες, τα κύρια συμπτώματα περιλαμβάνουν αίσθημα συνεχούς κόπωσης, απομάκρυνση από τα παιδιά και μειωμένο ενδιαφέρον για δραστηριότητες που παλαιότερα ήταν ευχάριστες. Αυτή η εξάντληση μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο άγχος, ενοχές και αρνητική επίδραση στην οικογενειακή ζωή. Όταν προσπαθείς να ανταποκριθείς σε κάθε προσδοκία, καταλήγεις να μην απολαμβάνεις τίποτα, ούτε το παιχνίδι, ούτε την ίδια την οικογενειακή ζωή.

Η σημασία της ισορροπίας και των εναλλακτικών τρόπων σύνδεσης

Αντί να πιέζεσαι να παίξεις παιχνίδια που δεν σου αρέσουν, δοκίμασε άλλους τρόπους σύνδεσης. Η παιδοψυχολόγος Dr. Laura Markham προτείνει ότι η ουσιαστική σύνδεση με το παιδί δε χρειάζεται να σημαίνει «παίζω όλη μέρα μαζί του». Ένα πεντάλεπτο γνήσιας, ποιοτικής επαφής –όπως μια μεγάλη αγκαλιά, ένα ζεστό βλέμμα ή μια μικρή συζήτηση για το πώς πέρασε τη μέρα του– έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από μία ώρα βαρετού παιχνιδιού που κάνεις με το ζόρι.

Η αποδοχή και η απομυθοποίηση του “τέλειου γονέα”

Σε έναν κόσμο γεμάτο με Instagrammικές μαμάδες που φαίνεται να απολαμβάνουν κάθε δευτερόλεπτο του παιχνιδιού με τα παιδιά τους, το να νιώθεις διαφορετικά μπορεί να σε γεμίζει ενοχές. Αλλά η αλήθεια είναι πως κανένας γονιός δεν περνάει 24/7 διασκεδάζοντας με τα παιδιά του – απλώς δεν το δείχνουν όλοι. Όπως λέει η ψυχολόγος Esther Wojcicki, η αυτοφροντίδα και η ψυχική ευεξία των γονέων είναι εξίσου σημαντική με την ευτυχία των παιδιών. Μια κουρασμένη, πιεσμένη μαμά δε μπορεί να δώσει αγάπη και ζεστασιά, όσο κι αν προσπαθήσει.

Το να μην απολαμβάνεις πάντα το παιχνίδι με το παιδί σου δε σε κάνει κακή μαμά. Σε κάνει απλώς… άνθρωπο! Και αυτό που χρειάζεται περισσότερο το παιδί σου είναι μια μαμά που να νιώθει καλά με τον εαυτό της, όχι μια μαμά που καταπιέζεται για να ανταποκριθεί σε ανέφικτα πρότυπα. Οπότε, αν την επόμενη φορά που το παιδί σου ζητήσει να παίξετε «το πιο συναρπαστικό παιχνίδι στον κόσμο» και εσύ προτιμάς να χαλαρώσεις λίγο με έναν καφέ, μη νιώθεις τύψεις. Αγάπη δε σημαίνει να παίζεις ασταμάτητα, σημαίνει να είσαι παρούσα, με το δικό σου αυθεντικό τρόπο.

Κεντρική φωτογραφία και φωτογραφίες κειμένου: iStock