Η ψυχολογία του αθλητή μετά το φινάλε ενός Ολυμπιακού κύκλου; Η Βίκυ γράφει από την Ταϋλάνδη…

Όπως συμβαίνει μετά από κάθε τετραετία, έτσι και τώρα που φτάνουμε στο φινάλε αυτής της σεζόν, έχοντας αφήσει πια στο παρελθόν τους Ολυμπιακούς αγώνες ως μια ωραία ανάμνηση και εμπειρία, επικρατεί στο μυαλό κάθε αθλητή αβεβαιότητα για το μέλλον.

Έτσι συμβαίνει και σε μένα αυτή τη στιγμή. Ειδικά αυτή την τετραετία που περάσαμε τόσες δυσκολίες και αγωνιστικές αλλά και οικονομικές, λόγω των καιρών που ζούμε στην Ελλάδα, στο μυαλό μου υπάρχει μια ανασφάλεια και αβεβαιότητα για τη συνέχεια.

Φυσικά υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος, είμαστε τώρα στην Ταϋλάνδη για το τελευταίο τουρνουά του Παγκοσμίου Σιρκουί, που σημαίνει και τη λήξη όχι μόνο αυτής της σεζόν αλλά μιας ολόκληρης τετραετίας. Αυτό και μόνο μου ανοίγει την «όρεξη» ώστε να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό, για να έχω την καλύτερη δυνατή ανάμνηση από το τελευταίο τουρνουά.

Όχι ότι άμα δεν φέρουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα θα αλλάξει την εικόνα που έχω από όλη αυτή την προσπάθεια της ομάδας μας, αλλά όπως σε κάθε άνθρωπο, έτσι και σε εμένα λειτουργεί θετικά στην ψυχολογία και δίνει φτερά για τη συνέχεια όποια κι αν είναι αυτή.

Είναι επομένως ανάμεικτα τα συναισθήματα αυτή τη στιγμή. Το σίγουρο είναι ότι θα το ευχαριστηθούμε όσο μπορούμε.

Τα φιλιά μου από την εξωτική Ταϋλάνδη!

Βίκυ