Μαρία Τσιαρτσιάνη: “Εξερευνώντας τη Ταϋλάνδη”

Στο πλαίσιο των αγωνιστικών μας υποχρεώσεων, ταξιδεύουμε σε κάθε άκρη του πλανήτη. Όμως, εκτός από τα αγωνιστικά, που είναι το σημαντικό και ουσιώδες κομμάτι, υπάρχει και το ενδιαφέρον που παρουσιάζει το κάθε μέρος που επισκεπτόμαστε.

Συνήθως υπάρχει ελάχιστος χρόνος για να περιηγηθούμε και σπάνια επισκεπτόμαστε τουριστικές ατραξιόν. Παίζοντας beach volley έχω ταξιδέψει σε μέρη που ήθελα πάντα να πάω κι αλλού που δε θα πήγαινα ποτέ αν δεν έπρεπε να αγωνιστώ εκεί. Όλα πάντως, έχουν τη γοητεία τους…

Ήρθαμε λοιπόν και φέτος, για μία ακόμα φορά, στην Ταϋλάνδη για το τελευταίο τουρνουά της σεζόν. Μέχρι τώρα διεξαγόταν στο Πουκέτ, υπέροχο νησί, ιδανικό μέρος για να κλείσει μία γεμάτη κόπους χρονιά.

Φέτος οι διοργανωτές, γι’ άγνωστες μέχρι στιγμής αιτίες, αποφάσισαν το τουρνουά να γίνει στη Bangsaen. Το μόνο θετικό που βρήκαμε εκεί, ήταν ότι βρίσκεται πολύ κοντά στην Μπανγκόκ κι έτσι δε χρειάστηκε να πάρουμε κι άλλη πτήση!

Κατά τ’ άλλα, μεγάλη η απογοήτευση όσων ήρθαν μέχρι εδώ με υψηλές προσδοκίες. Είναι σαν να έχεις τη Χαλκιδική και να κάνεις τουρνουά στη Μηχανιώνα! Ακολουθούν φωτογραφικά ντοκουμέντα για να μοιραστούμε αυτήν την εμπειρία!

Ξεκινάμε με τον πρώτο μας φίλο φυσικά που ανάθεμα κι αν μπορείς να συνεννοηθείς γιατί η Αγγλική γλώσσα τους δυσκολεύει λίγο. Να μην τους αδικώ πάντως, στην Αστυνομία δε βρεθήκαμε ακόμη!