Πορευόμαστε μόνες…

Ο αθλητισμός από την Αρχαία Ελλάδα μέχρι και σήμερα διαμορφώνει συνειδήσεις, καλλιεργεί σώμα και πνεύμα και πλάθει το χαρακτήρα του ανθρώπου. Είναι το ιδανικό που αποτελεί πρότυπο για τη νεολαία και εξασφαλίζει τη σωστή ανάπτυξη των σωματικών και πνευματικών ικανοτήτων.

Δυστυχώς στις μέρες μας όλα έχουν αρχίσει να καταρρέουν, ως απόρροια της δεινής οικονομικής κατάστασης στη χώρα μας και τις επιπτώσεις της κρίσης.

Εμείς οι αθλητές που αγωνιζόμαστε με στόχο να δοξάσουμε την Ελλάδα στο εξωτερικό δίνοντας τα πάντα γι’ αυτό, με όποια θυσία σωματική ή ψυχική απαιτείται, έχουμε εκτός του αντιπάλου να παλέψουμε με όποιες δυσκολίες παρουσιάζονται.

Οι επιχορηγήσεις του κράτους για τον αθλητισμό έχουν φτάσει στα χαμηλότερα επίπεδα, πράγμα που σημαίνει ουσιαστικά τη διάλυση του κρατικού αθλητισμού και τον αφανισμό του πρωταθλητισμού. Αυτά τα προβλήματα επιδρούν σημαντικά στην ψυχολογία ενός αθλητή, που θα έπρεπε να ασχολείται μόνο με το πως θα βελτιώσει την απόδοσή του – αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι.

Οι αθλητές άλλων χωρών έχουν άλλες ευκαιρίες και εντελώς διαφορετικές συνθήκες και εγκαταστάσεις, που τους δίνουν σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των Ελλήνων αθλητών που παλεύουν με τις δυνάμεις τους, χωρίς στήριξη από την πολιτεία, ούτε καν για πράγματα που θα έπρεπε να είναι δεδομένα.

Όσοι καταφέρουμε να αντέξουμε αυτή την κατάσταση είμαι σίγουρη ότι θα βγούμε νικητές στο τέλος. Όμως εκεί δεν χωράει κριτική από κανέναν, είμαστε μόνοι…

Βίκυ Αρβανίτη