ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ! H αγωνία της κλήρωσης των αγώνων!

Τη καλοκαιρινή περίοδο, τα τουρνουά του Παγκοσμίου Σιρκουί λαμβάνουν χώρα σχεδόν κάθε εβδομάδα. Πράγμα που σημαίνει πως συνέχεια περνάμε αυτή την ψυχοφθόρο διαδικασία της κλήρωσης. Σημαίνει όμως κι ότι έχουμε συνηθίσει πια αυτή τη διαδικασία.

Στην αρχή κάθε διοργάνωσης, προτού βγει το πρόγραμμα των αγώνων με βάση τη βαθμολογία μας, γνωρίζουμε στο περίπου ποιους αντιπάλους θα έχουμε. Ωστόσο, πλήρη εικόνα έχουμε όταν ολοκληρωθούν οι αγώνες προκριματικών ώστε να ολοκληρωθεί το κυρίως ταμπλό της διοργάνωσης. Έτσι την τελική σύνθεση των αντιπάλων, τη μαθαίνουμε το βράδυ πριν τους αγώνες, όταν και γίνεται η τεχνική σύσκεψη.

Δυστυχώς, η παρουσία μας εκεί είναι υποχρεωτική, οπότε και να θέλαμε να μην είμαστε παρούσες, δεν μπορούμε να το γλιτώσουμε. Πλέον αυτή η διαδικασία έχει πάψει να με αγχώνει, με εξαίρεση κάποιους αγώνες πριν τελειώσει η πρόκριση όπου ακόμα ήμασταν στο κυνήγι των πόντων για την Ολυμπιάδα και θέλαμε όσο γίνεται να μας βοηθήσει και η κληρωτίδα σε αυτό.

Γενικά, δεν μου αρέσει να είμαι σε κληρώσεις γι’ αυτό και στη φάση των νοκ-άουτ αγώνων μέσα στο τουρνουά, όπου γίνεται και πάλι κλήρωση, τη μαθαίνω πάντα από τον προπονητή. Προτιμώ να χαλαρώνω στο δωμάτιό μου, αντί να είμαι μπροστά στην κληρωτίδα και να εύχομαι τι θέλω να τύχει.

Η μοναδική φορά που παρακολούθησα την κλήρωση αλλά αγχώθηκα και περισσότερο από ποτέ, ήταν φέτος στην Αυστρία, όπου έγινε η κλήρωση των ομίλων Ολυμπιακών αγώνων. Το θυμάμαι ακόμα, η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή μέχρι να μάθουμε τον όμιλο μας.

Είμαι προληπτική γενικά, αλλά όχι σε υπερβολικό βαθμό. Το πολύ-πολύ να μην ξαναφορέσω κάποιο μαγιό με το οποίο χάσαμε, πράγμα που εκνευρίζει τη Μαρία όταν της το λέω!