Η Πολλαπλή Σκλήρυνση ή Σκλήρυνση κατά Πλάκας μπορεί να αντιμετωπιστεί επιτυχώς σύμφωνα με νεότερα δεδομένα

Η Πολλαπλή Σκλήρυνση (ΠΣ) είναι αυτοάνοση νευροεκφυλιστική νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος, δηλαδή του εγκέφαλου και του νωτιαίου μυελού. Η αιτιολογία της δεν είναι γνωστή και, όπως σε όλες τις αυτοάνοσες παθήσεις, ο οργανισμός επιτίθεται στον εαυτό του, αναγνωρίζοντας τα φυσιολογικά κύτταρα ως «εισβολείς». Στη συγκεκριμένη ασθένεια το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στη μυελίνη του κεντρικού νευρικού συστήματος, δηλαδή στη στοιβάδα που περιβάλλει και προστατεύει τις νευρικές ίνες. Όταν η μυελίνη φθαρεί ή καταστραφεί, τα νευρικά ερεθίσματα επιβραδύνονται ή δεν μεταδίδονται καθόλου. Η καταστροφή της μυελίνης μπορεί να προσβάλει τόσο τα κινητικά όσο και τα αισθητικά νεύρα του κεντρικού νευρικού συστήματος κι έτσι μπορεί να επιδράσει στην κίνηση, στην αφή ή στις άλλες αισθήσεις. Μερικά συμπτώματα είναι εμφανή, άλλα όμως, όπως η κούραση, η εναλλαγή διάθεσης, η απώλεια πρόσφατης μνήμης και η δυσκολία συγκέντρωσης, είναι συνήθως συμπτώματα ακαθόριστα ή «κρυφά», που είναι δύσκολο να περιγραφούν.

Περίπου 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως πάσχουν από ΠΣ, ενώ στην Ελλάδα οι ασθενείς φθάνουν τις 11.000. Οι ανοσοτροποποιητικές θεραπείες πρώτης γραμμής, που χρησιμοποιούνται τα τελευταία χρόνια (ιντερφερόνη), είναι γνωστά και ασφαλή φάρμακα. Ειδικότερα για την υποδόρια ιντερφερόνη βήτα 1α που χορηγείται τρεις φορές την εβδομάδα, νέα μετα-ανάλυση του ανεξάρτητου οργανισμού Cochrane, στην οποία εντάχθηκαν 44 μελέτες γύρω από τις θεραπευτικές παρεμβάσεις για την ΠΣ και συμμετείχαν πάνω από 17 χιλιάδες τυχαιοποιημένοι ασθενείς, έδειξε ότι ήταν η πιο αποτελεσματική τόσο έναντι της επανεμφάνισης υποτροπών όσο και στη μείωση της εξέλιξης της αναπηρίας, σε σχέση με άλλες θεραπείες 1ης γραμμής.