“Ο κόσμος είναι τόσο ωραίος, όσο ωραίος είναι αυτός που τον βλέπει.”

Μια μεγάλη μύτη γίνεται μικρή και το πρόσωπό σου αποκτά την αρμονία που ανέκαθεν ονειρευόσουν. Η ψυχολογία σου μπαίνει στη θέση της. Μια γεμάτη κοιλιά γίνεται επίπεδη και η αυτοπεποίθησή σου κάνει πάρτυ καθώς κουμπώνει το αγαπημένο σου τζιν. Τα χέρια του κάνουν τα μαγικά τους και γυρίζουν την εικόνα σου αρκετά χρόνια πίσω. Μάχεται με το χρόνο και σου προσφέρει αυτό που διακαώς επιθυμείς -να δείχνεις πιο νέα, τώρα που τα χρόνια άρχισαν να δημιουργούν ενοχλητικές ρυτίδες. Όλα γίνονται, όλα διορθώνονται. Αρκεί να βρίσκεσαι στα σωστά χέρια. Ο Δρ. Ζήσης Μπουκουβάλας είναι ο άνθρωπος που έχει ταχθεί στην επιστήμη του απόλυτα από την εφηβεία του ακόμα.

Πλαστικός Χειρουργός. Διευθυντής Πλαστικής Χειρουργικής του νοσοκομείου “Metropolitan”. Διευθυντής της Εταιρίας Πλαστικής Χειρουργικής και Αναγεννητικής Ιατρικής “ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ” και Διδάκτωρ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μέλος των κυριότερων Παγκόσμιων Οργανισμών όπως το “ISAPS”, “IPRAS”, “HESPRAS” και “EBOPRAS”. Αν τα τέσσερα τελευταία σου ακούγονται άγνωστα και ακαταλαβίστικα, κράτα ότι πρόκειται για έναν αναγνωρισμένο γιατρό παγκοσμίως που χαίρει της εκτίμησης των συναδέλφων του ανά τον κόσμο.

Βρίσκομαι στο νοσοκομείο “Metropolitan”. Μόλις έχει βγει από άλλο ένα χειρουργείο. Ικανοποιημένος. Χαμογελαστός. Ευγενής. Χαμηλών τόνων. Σωστή χειραψία. Τα χέρια του είναι τα όπλα του άλλωστε. Και λίγο πριν κρατούσαν νιστέρι. Και τα μάτια του. Το βλέμμα του. Διαφορετικό. Σίγουρα διαφορετικό. Για να εστιάζουν στη λεπτομέρεια των ιστών και να τελειοποιούν το αποτέλεσμα, να παραδίδουν το ζητούμενο.

-Γεννηθήκατε στη Θεσσαλονίκη, σωστά;
Ναι. Γεννήθηκα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στην Τσιμισκή, και πήγα στο τοπικό Δημοτικό, το 40ο Ιωαννίδιο και στη συνέχεια τελείωσα το Κολλέγιο Ανατόλια της Θεσσαλονίκης.

Ήσυχο παιδί. Διαβαστερό. Από εκείνα που δεν δημιουργούν προβλήματα στους γονείς. Από εκείνα που στη στόφα τους υπάρχει η στοχοπροσήλωση και η δύναμη. Η ιατρική άλλωστε για να την κατακτήσεις πρέπει να είσαι εξοικειωμένος με το διάβασμα και τις θυσίες. Παιδί του καθήκοντος, όπως ο ίδιος μου λέει, και φυσικά είχε πάντα καλούς βαθμούς.
-Πώς αποφασίζετε να ασχοληθείτε με την ιατρική; Και σε ποια ηλικία περίπου;
Στην ηλικία των 15 ετών. Ενώ σκεφτόμουνα για λίγο το Πολυτεχνείο, την Αρχιτεκτονική -πάντα προσανατολιζόμουν σε κάτι λίγο καλλιτεχνικό, ξύπνησα μια μέρα και αποφάσισα να γίνω… γναθοχειρουργός!

Όχι. Δεν το εννοεί. Απλά είναι ένας έφηβος που δεν γνωρίζει ακόμα ακριβώς πως λέγεται η ειδικότητα που θέλει να ακολουθήσει. Ο θείος του (αδερφός του πατέρα του) και νονός του, γνωστός και καταξιωμένος παιδίατρος, τον βοηθάει να κωδικοποιήσει τα θέλω του και να τα βάλει σε λέξεις. “Γιατί, παιδί μου, θέλεις να γίνεις οδοντίατρος;”
-Όχι οδοντίατρος, νονέ. Θέλω να φτιάχνω πρόσωπα. Θέλω να φτιάχνω και σώματα.
-Ωραία. Αυτό που λες, ονομάζεται Πλαστική χειρουργική.
-Αυτό θα κάνω!

Και το έκανε. Ο στόχος εντοπίστηκε από νωρίς… “Και μετά το τήρησα απαρέκλιτα. Δηλαδή μετά, δεν έχασα ούτε μέρα”. Τάχθηκε σε αυτό με όλο του το χρόνο και τη δύναμη της επιθυμίας. Είχε διαλέξει τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει, είχε αποφασίσει πως θέλει να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του. Χαρίζοντας αυτοπεποίθηση και χαμόγελο. Αυτό. Να φτιάχνει πρόσωπα και σώματα. “Να τα ομορφαίνω, να τα ξανακάνω πιο νέα.” Αυτό ήθελε. Αυτό έκανε. Η στροφή από την Αρχιτεκτονική στην Ιατρική του άρεσε πολύ, τον ενθουσίασε και τον όπλισε με την απαραίτητη δύναμη που χρειαζόταν για να τα καταφέρει. Αν και εδώ που τα λέμε, είναι ξεκάθαρο, πως έχω απέναντί μου έναν άνθρωπο, που ό,τι κι αν έβαζε στο μυαλό του θα το κατάφερνε. Μη διαπραγματεύσιμο η ύπαρξη μιας καλλιτεχνικότητας, η παρουσία της αισθητικής αναγκαία.

Ίσως φταίει το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε. Ο πατέρας κι ο παππούς του ασχολούνταν με την ανδρική μόδα. Η κομψότητα πέρασε ήδη στα γονίδια. Και ο νονός ήταν γιατρός κι έφερε την εξοικείωση στο σπίτι με τα ιατρικά “δρώμενα”. Αισθητική συν ιατρική ίσον αισθητική πλαστική χειρουργική. Ο κύβος ερρίφθη. “Ακριβώς. Ιατρική, αισθητική και η διαμόρφωση των ιστών. Στη μία περίπτωση είναι ύφασμα και στην άλλη περίπτωση πάλι το λέμε “ύφασμα”. Tissue. Ιστός. Η ίδια λέξη”. Και τίποτα δεν είναι τυχαίο τελικά.
“Σπούδασα Ιατρική στη Θεσσαλονίκη και ήταν πολύ ωραία φοιτητικά χρόνια, με την έννοια του ότι ήμουνα στο σπίτι μου, στην πόλη μου, και περάσαμε πολύ ωραία χρόνια. Και έκτοτε μου έχουν μείνει και εξαιρετικές φιλίες με επίσης πολύ διαπρεπείς γιατρούς.”
-Τα φοιτητικά χρόνια της ιατρικής έχουν πολύ διάβασμα. Ο άνθρωπος που έχει αποφασίζει να γίνει γιατρός θυσιάζει πολλά πράγματα. Είναι σαν τον πρωταθλητισμό. Έχει πολλές απαιτήσεις. Νιώθετε ότι θυσιάσατε κάποιες διασκεδάσεις, κάποια άλλα πράγματα ενδεχομένως;
Κοιτάξτε, πιθανώς εμείς οι γιατροί, αυτό που οι άλλοι θεωρούν εξαιρετικά δύσκολο και ότι χρειάζεται κανείς να καταβάλει μια τεράστια προσπάθεια, να το θεωρούμε φυσιολογικό. Βεβαίως και έχει πάρα πολύ διάβασμα η ιατρική. Κάθε επιστήμη έχει. Και στην ιατρική δεν είναι μόνο το διάβασμα. Εγώ ήμουνα 4 χρόνια υποβοηθός στην ανατομία, δηλαδή φοιτητής – βοηθός. Πήγαινα συνέχεια από πολύ νεαρή ηλικία σε όλα τα χειρουργεία της Γενικής Χειρουργικής. Πήγαινα στις εφημερίες. Και το κυριότερο όλων, τα καλοκαίρια, αντί να κάνω καλοκαίρι, πήγαινα στο Λονδίνο και στην Ισπανία, σε τραυματιολογικές κλινικές κτλ. Δηλαδή υπήρξε εποχή που οι γονείς μου πήγανε εκδρομή με τον αδερφό μου στην Αίγυπτο για παράδειγμα κι εγώ ήμουνα στο εξωτερικό σαν φοιτητής, το καλοκαίρι, σαν μαθητευόμενος. Έκανα πρακτική εξάσκηση καλοκαίρια στο εξωτερικό.
-Αυτό που καταλαβαίνω είναι σαν να γεννηθήκατε για να το κάνετε αυτό.
Θα μπορούσε κανείς να το πει με άνεση.

Με μεγάλη άνεση. Ακριβώς σαν αυτή που κινείται μέσα στο χειρουργείο. Τον παρατηρώ, μιας και μου δίνει τη μία και μοναδική ευκαιρία να μπω στα άδυτα του προσωπικού του χώρου, εκεί με τα ψυχρά φώτα, τα νυστέρια, τα ενθέματα σιλικόνης. Χωρίς καμία αμφιβολία μοιάζει να βρίσκεται στο φυσικό του περιβάλλον. Ανθίζει όταν μιλάμε για τη δουλειά του, οι γνώσεις του, οι λέξεις του είναι αμέτρητες. Στα άλλα, στα πιο προσωπικά, οι προτάσεις αποκτούν πιο αργό ρυθμό. Έχει μια έμφυτη ταπεινότητα ως άνθρωπος. Έναν ισχυρό δυναμισμό ως γιατρός. Η δουλειά του, η τέχνη του είναι το παν. Να φτιάχνει πρόσωπα, να φτιάχνει σώματα, να εργάζεται στη λεπτομέρεια, στην αρμονία, να αποζητά το καλύτερο, να επιδιώκει το όλο και πιο φυσικό. Ταγμένος. Εκατό τοις εκατό. Επαγγελματίας και ταυτόχρονα εραστής αυτής της τόσο ιδιαίτερης δουλειάς που επέλεξε από την εφηβεία του κιόλας. Πήρε το πτυχίο του, αλλά φυσικά αυτό δεν του αρκούσε. Ήθελε να γίνει όσο καλύτερος γίνεται.
“Τελειώνοντας την ιατρική, την άλλη μέρα, πήγα κατευθείαν στην Αγγλία. Κι έμεινα εκεί πέρα δέκα χρόνια, με ενδιάμεσα ένα διάστημα στην Αμερική. Έκανα δηλαδή όλη την ειδικότητα στο εξωτερικό. Ενδιάμεσα πήγα κι έκανα ένα fellowship μικροχειρουργικής στην Αμερική διότι αυτοί με καλέσανε και επέστρεψα με δική μου επιθυμία στην Μεγάλη Βρετανία τα περισσότερα χρόνια σαν επιμελητής και μετά ήμουν ο τρίτος στον κόσμο που έκανα το FELLOWSHIP του Βρετανικού Συλλόγου Αισθητικών Πλαστικών. Ήμουνα δηλαδή το δεξί χέρι όλων των Consultant του Λονδίνου συγχρόνως, στο ιδωτικό τους επάγγελμα, ήμουν ο τρίτος που είχε ποτέ αυτή τη θέση, με βαθμό Υποδιευθυντή και απαγορευόταν να μπει άλλος συνεργάτης ή βοηθός εκεί μέσα. Ήταν οι δυο διευθυντές κι εσύ. Δεν μπορούσαν να φέρουν απέξω άνθρωπο. Μετά αυτή η θέση έσπασε σε τρίμηνα και την πήραν κυρίως Άγγλοι. Ήμουν ο τελευταίος δηλαδή που το έκανε για έξι μήνες.
-Τι κάνει έναν πλαστικό χειρουργό επιτυχημένο;
Κοιτάξτε, ο κάθε γιατρός είναι πετυχημένος από την πλευρά που βλέπει τα πράγματα. Η πλαστική χειρουργική έχει να κάνει κατά βάση με την πολύ καλή γνώση της ανατομίας, διότι έχει να κάνει με την αιμάτωση των ιστών, έχει να κάνει με την πάρα πολύ καλή και σπουδαία εκπαίδευση και ει δυνατόν σε ανώτερες εκπαιδευτικές βαθμίδες. Και στην εποχή μας βέβαια η εκπαίδευση στο εξωτερικό ήταν πολύ υπέρτερη της εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Τώρα βέβαια υπάρχουν καλοί πλαστικοί χειρουργοί που εκπαιδεύουν τα πιο νέα παιδιά στα δημόσια νοσοκομεία. Και πέραν τούτου, η αισθητική χειρουργική, πρέπει να καταλάβουμε, είναι το κερασάκι στην τούρτα στην πλαστική χειρουργική. Δηλαδή η πλαστική είναι μια τεράστια ειδικότητα που άπτεται όλων των μαλακών μορίων του προσώπου και του σώματος, και η αισθητική χειρουργική είναι το καλλιτεχνικό κομμάτι της πλαστικής. Είναι πολύ μικρό τμήμα.
-Χρειάζεται άρα και ταλέντο.
Πέραν τούτου, χρειάζεται μεγάλη εξειδίκευση. Δηλαδή, να εντρυφήσει κανείς, αφού αποκτήσει πολύ μεγάλη εμπειρία στην πλαστική επανορθωτική χειρουργική, στη μιρκοχειρουργική και τη χειρουργική άκρας χειρός και αφού αποκτήσει ένα εξαιρετικό υπόβαθρο, πρέπει να κάνει ειδική εκπαίδευση, κατά προτίμηση στο εξωτερικό, αλλά πλέον σήμερα και συμμετέχοντας σε πολύ έμπειρους αισθητικούς πλαστικούς χειρουργούς που διαθέτει η Ελλάδα να κάνει εξειδίκευση σε αυτό το πράγμα και να ασχοληθεί με την αισθητική ει δυνατόν κατά αποκλειστικότητα, όπως κάνω εγώ τα τελευταία 25 χρόνια.
-Άρα μιλάμε και για πολύ μεγάλη σημασία στις λεπτομέρειες.
Ναι. Θεωρητικά και σε σύγκριση με την επανορθωτική πλαστική χειρουργική, η αισθητική φαίνεται απλή -τεχνικά και χειρουργικά. Αλλά επειδή έχεις να κάνεις με εξαιρετικά υψηλού επιπέδου λεπτομέρεια και επειδή τα πάντα που κάνεις φαίνονται και κρίνονται με μία ματιά, είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς στην ιατρική τελικά. Το βασικό κριτήριο στον πλαστικό χειρουργό λοιπόν, είναι ότι αφού αποκτήσει όλη αυτήν την εμπειρία και αφού αποκτήσει όλη τη μετεκπαίδευση και αφού εντρυφήσει σε όλες τις διάφορες τεχνικές της πλαστικής χειρουργικής υπάρχει και ένα πράγμα που δεν μαθαίνεται. Αυτό λέγεται γούστο. Ή έχει κανείς γούστο και φινέτσα, ή δεν έχει. Αυτό δεν μπορεί κανείς να στο εμφυσήσει.
-Το οποίο βέβαια είναι υποκειμενικό.
Βεβαίως και είναι υποκειμενικό. Φυσικά. Παραδείγματος χάριν, άλλο είναι το γούστο των ασθενών και των γιατρών στα περισσότερα μέρη στις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλο είναι του μέσου Ευρωπαίου. Αλλού είδους επεμβάσεις κάνουμε. Την ίδια επέμβαση αλλά με διαφορετικό τρόπο.
-Άρα για να επιλέξω εγώ έναν γιατρό θα πρέπει να έχω τσεκάρει και να έχουμε κοινό γούστο.
Ναι. Το δεύτερο είναι, ο ασθενής με τον γιατρό, όχι απλώς να έχουν κοινό γούστο, πρέπει σχεδόν να συμφωνήσουν. Τι ζητάει ο ασθενής; Τι μπορεί να παραδώσει ο γιατρός; Και αυτά τα δύο να συμπίπτουν. Όταν υπάρχει λοιπόν μία ομοιομορφία απόψεων και ταιριάζουμε στα θέλω μας, τότε έχουμε πολύ μεγάλη πιθανότητα να έχουμε επιτυχία γιατί θεωρούμε ότι ένας έμπειρος πλαστικός χειρουργός μπορεί τεχνικά να παραδώσει αυτό που έχει κατά νου ο ίδιος και ο ασθενής. Αν όμως αποκλίνουν οι απόψεις καλό είναι να μην γίνει η επέμβαση.
-Και άλλο ένα σημείο της επιτυχίας ενός γιατρού είναι και το φυσικό αποτέλεσμα. Το οποίο είναι και το πιο δύσκολο.
Εμένα το μότο μου όλα τα χρόνια ήταν το: “Αφήστε τους να αναρωτιούνται”. Αυτή ήταν και η τελική κουβέντα του Ιβό Πιταγκί στα 92 του, στο παγκόσμιο συνέδριο στο Ρίο ντε Τζανέιρο όπου μίλησε για δέκα λεπτά μεν, συγκλονιστικά δε. Είπε: “Φυσικό είναι αυτό που δεν μπορεί να αντιληφθεί κανείς”.
-Δύσκολο.
Δεν είναι δύσκολο. Είναι θέμα λεπτομέρειας. Δηλαδή, δεν πας να αλλάξεις ένα πρόσωπο. Πας να το δείξεις νεότερο, πας να το δείξεις πιο φρέσκο. Πρέπει να παραμείνει ο εαυτός του, πρέπει να μην αλλάζει ταυτότητα, να μην αλλάζει διαβατήριο.

-Είστε ένας άνθρωπος που από ότι καταλαβαίνω δουλεύει ασταμάτητα. Και μπορείτε πλέον, έπειτα από τόσα χρόνια, να πείτε με ασφάλεια ότι τα καταφέρατε. Πότε είπατε “μπράβο” στον εαυτό σας;
Σε κάθε στάδιο, θεωρώ ότι μπορείς να λες ένα μπράβο, αλλά μπορείς και καλύτερα. Δηλαδή σε κάθε στάδιο όλης αυτής της διαδρομής, από μαθητής έως τελειωμένος πλαστικός χειρουργός, όπου από εκεί ξεκινάει η κυρίως καριέρα και κάθε μέρα πρέπει να μπορείς να λες ένα μπράβο, αλλά μπορώ και καλύτερα. Διότι αν θεωρείς ότι εδώ που έφτασες τελείωσες και δεν προσπαθείς την άλλη φορά κάτι λίγο να βελτιώσεις ακόμα, τότε μένεις στάσιμος.
-Ακόμα δηλαδή προσπαθείτε να βελτιώσετε κάτι;
Συνέχεια. Πρέπει κάθε μέρα να κάνουμε κάτι, ελαφρώς καλύτερο από την προηγούμενη. Λίγο. Μπορεί να είναι μια καινούρια τεχνική. Μια λεπτομέρεια. Μία προσαρμογή στη λεπτομέρεια του προσώπου ή του σώματος, ενός συγκεκριμένου ατόμου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν απολαμβάνουμε την επιτυχία. Την απολαμβάνουμε, αλλά δεν θα μας εφησυχαζόμαστε. Πρέπει συνέχεια να βελτιωνόμαστε.
-Τι απολαμβάνεται περισσότερο, τη διαδικασία -ένα χειρουργείο δηλαδή ή όταν βλέπετε το αποτέλεσμα;
Είναι μια πολύ σπουδαία διεργασία η πρώτη προσέγγιση του ασθενούς ή της ασθενούς, η συζήτηση που κάνουμε, η λεγόμενη ταύτιση απόψεων, η εκτέλεση της όλης διαδικασίας του χειρουργείου και βεβαίως η αποκάλυψη των αποτελεσμάτων τις πρώτες μέρες, μετεγχειρηντικά και ακόμα περισσότερο όταν βλέπεις αυτόν τον ασθενή, πέντε, δέκα, δεκαπέντε, είκοσι, εικοσιπέντε χρόνια μετά, όπως έχω περιστατικά, που τους βλέπεις μετά από πολλά χρόνια και παρόλα αυτά σου λένε είναι ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα και αν θυμάσαι με χειρούργησες πριν 15 χρόνια. Μεγάλη υπόθεση.
-Μεγάλη υπόθεση γιατί μας κάνετε ευτυχισμένους. Είναι σημαντικό να σε κάνει κάποιος να νιώθεις όμορφη, να σε βοηθάει να διορθώσεις κάτι που πραγματικά σε ενοχλεί.
Αυτό είναι το μυστικό της αισθητικής χειρουργικής. Είναι μία χειρουργική η οποία δεν είναι απαραίτητη, δεν κρίνεται απαραίτητη, δεν είναι ιατρικά απαραίτητη, αλλά μας κάνει να αισθανόμαστε πολύ όμορφα με τον εαυτό μας.
Μπορούμε να βελτιώσουμε τις ατέλειες που δημιουργήθηκαν με την πάροδο του χρόνου ή τις ατέλειες με τις οποίες γεννηθήκαμε. Αν φαντάζεστε δηλαδή ότι από τις χιλιάδες στήθη που φτιάχνουμε σε τόσες νέες γυναίκες ότι είχαν κάποια φθορά του χρόνου κάνετε λάθος. Υπάρχουν απίστευτες μικροδυσμορφίες περί την διάπλαση του μαστού και μάλιστα στην ίδια γυναίκα. Σπάνια καταρχάς μία γυναίκα έχει δύο ίδιους μαστούς. Άρα λοιπόν θέλει πάρα πολύ μεγάλη, πολύ προσεκτικό εντοπισμό του επιμέρους προβλήματος της κάθε μεριάς του σώματος ώστε να δώσεις ένα πολύ αρμονικό αποτέλεσμα, στον μαστό τον ίδιο, μιας και πιάσαμε αυτό το παράδειγμα, και στη συνολική εικόνα της γυναίκας, να μοιάζει το σχήμα, το figure of 8 που λέμε, το ψηλόλιγνο, το σχήμα του 8. Άρα λοιπόν δεν αλλάζει μόνο η μία περιοχή που φτιάχνεις, αλλά φτιάχοντας μία περιοχή αλλάζει όλο το σώμα.
-Είναι όλη σας η ζωή σωστά; Το λατρεύετε. Αυτό καταλαβαίνω από τον τρόπο που μιλάτε… Ζείτε μέσα σε αυτό, δεν είναι απλά ένα επάγγελμα.
Ας το πούμε ότι θα μπορούσε κανείς να με ρωτήσει τι χόμπι έχω. Η αλήθεια είναι ότι τη δουλειά μας τη βλέπουμε σαν το καλύτερο και μεγαλύτερο χόμπι που έχουμε. Κάνουμε και άλλα πράγματα στον ελεύθερο χρόνο, αλλά…
-Δεν ισχύει για όλους αυτό.
Βεβαίως δεν ισχύει. Αλλά αυτού του είδους η δουλειά είναι σαν να ρωτάς έναν καλλιτέχνη αν προτιμάει να ζωγραφίζει ή αν προτιμάει να κάνει βόλτες. Προτιμάει να ζωγραφίζει. Μετά θέλει να χαλαρώσει κιόλας.
-Εσείς πως χαλαρώνετε;
Ε, τα τελευταία 15 χρόνια χαλαρώνω κυρίως με την παρουσία της συζύγου μου και των παιδιών μου.
-Τι ώρα;
Το “ώρα” αφήστε το.
-Πόση ώρα έχετε στη διάθεσή σας για κάτι άλλο εκτός της δουλειάς.
Προσπαθώ όσο γίνεται, όταν δεν έχουμε συνέδρια και όλα αυτά, να αφιερώνω χρόνο στα παιδιά τα Σαββατοκύριακα.

Ο λίγος ελεύθερος χρόνος. Ο πολύς αφιερωμένος στο λειτούργημά του. Να μας διορθώνει τις ατέλειες που μας ενοχλούν, που μας στεναχωρούν, που δυναμιτίζουν την αυτοπεποίθησή μας. Ο δικός του χρόνος που αφιερώνει στο να νικήσουμε εμείς το δικό μας χρόνο και τα σημάδια που αφήνει στο πέρασμά του…
-Μπορούμε σήμερα πια να πούμε ότι έχουμε νικήσει το χρόνο;
Το χρόνο δεν πρόκειται να τον νικήσουμε ποτέ. Ο χρόνος δεν σταματάει ποτέ. Ο σκοπός μας είναι να πέρνουμε ένα image μιας γυναίκας ή ενός άντρα σημερινό και να του γυρίζουμε πίσω το χρόνο, αλλά ο χρόνος δεν σταματάει ποτέ. Είναι αμείλικτος. Άρα λοιπόν λέμε ότι ένα καλό αποτέλεσμα ενός face lift κρατάει για 12 χρόνια. Σημαίνει ότι η εικόνα του ασθενούς που χειρουργούμε σήμερα μετά από 12 χρόνια, πρέπει να είναι το ίδιο -ή καλύτερη- με τη σημερινή. Αλλά δεν υπάρχει κάτι εντελώς μόνιμο στην πλαστική χειρουργική. Βεβαίως, επεμβάσεις άλλες όπως είναι σε μια σχετικά αδύνατη γυναίκα μια αυξητική στήθους, αυτό κρατάει πολύ περισσότερο. Βεβαίως, δεν πρέπει να παραβλέπουμε, την τεράστια επιρροή που έχει επάνω στην χειρουργική μας και το κομμάτι της μη επεμβατικής ιατρικής, με όλη αυτή την απίστευτη τεχνολογία των laser, των ραδιοσυχνοτήτων, των ενεσίμων και όλης της βιομηχανίας που περιβάλλει την πλαστική χειρουργική.
-Μια χαρά τα έχουμε καταφέρει λοιπόν ενάντια στο χρόνο.
Τα έχουμε καταφέρει θαυμάσια διότι τι γίνεται… καταφέρνουμε σήμερα και ένα καλό χειρουργικό αποτέλεσμα και το προετοιμάζουμε με την ιατρική αισθητική και το συντηρούμε πολύ περισσότερο. Δηλαδή όταν έχεις κάνει μια πολύ ωραία βλεφαροπλαστική σήμερα, με αυτή τη βλεφαροπλαστική κάνοντας δυο – τρεις συνεδρίες τα επόμενα 10 – 12 χρόνια από μια μη επεμβατική βλεφαροπλαστική, στο ιατρείο δηλαδή, μπορείς να συντηρήσεις το αποτέλεσμα που έκανες στο χειρουργείο. Πράγμα που δεν γινόταν παλιότερα. Άρα λοιπόν έχουμε πετύχει πολλά πράγματα στο να έχουμε καλύτερη εμφάνιση και ως εκ τούτου καλύτερη ψυχολογία. Και βεβαίως οι μετέπειτα εξελίξεις θα έρθουν πλέον μέσο των βασικών επιστημών. Δηλαδή της βιοχημείας, της ιστολογίας, της μετάλλαξης των ιστών και της βελτίωσης του εαυτού εκ των ενδο. Με τις ορμόνες, με τις ελεύθερες ρίζες…
-Ποιο είναι το μέλλον λοιπόν;
Ο τομέας που αναπτύσσεται πάρα πολύ σήμερα και είναι το αντικείμενο των περισσότερων συνεδρίων είναι ο γενικότερος τομέας της Αναγεννητική Ιατρική, το οποίο περιλαμβάνει και το στοιχείο της υγείας, της εκγύμνασης, της πιθανής αντικατάστασης των ορμονών που πέφτουνε… Παραδείγματος χάριν, όταν μια γυναίκα έρχεται στην εμμηνόπαυση, στην κλιμακτήριο, είναι μια πάρα πολύ συγκλονιστική στιγμή στη ζωή της. Διότι μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία της εμμηνόπαυσης, υπάρχει μια μεγάλη κατάπτωση του οργανισμού και μεταβολή και των εξωτερικών χαρακτηριστικών της. Άρα σήμερα γίνεται μια πολύ μεγάλη συζήτηση αν αυτή η γυναίκα θα πρέπει να πάρει αντικατάσταση ορμονών και για πόσο διάστημα, παραδειγματος χάριν δύο χρόνια είναι η συγκλίνουσα τάση αυτή τη στιγμή, ώστε να κάνει μια ήπια μετάβαση. Άρα λοιπόν η γενικότερη εξέλιξη της ιατρικής μαζί με την πλαστική χειρουργική που συγχρόνως εξελίσσεται και μαζί με την ιατρική αισθητική θα μας κάνει να είμαστε υγιέστεροι, ευτυχέστεροι για περισσότερα χρόνια.
-Άρα και να φαινόμαστε πιο νέοι. Γιατί αυτό είναι κάτι που μας απασχολεί σαφώς τα τελευταία χρόνια. Η εικόνα μας.
Μα είναι πάρα πολύ σημαντικό, διότι σκεφτείτε ότι ο μέσος όρος ζωής έχει ανέβει δραματικά τα τελευταία χρόνια. Στις αρχές το αιώνα έλεγαν «Άμαξα παρέσυρε και σκότωσε γέροντα πεντήκοντα ετών».

Αλλάζουν οι εποχές… Αλλάζουν τα δεδομένα. Κι εκείνος είναι ένας από εκείνους που στην κυριολεξία μπορεί κάποιος να πει ότι έβαλε το χεράκι του στο να νιώσουν πολλοί, πάρα πολλοί άνθρωποι πιο ευτυχισμένοι. Αυτό άραγε του το ανταπόδωσε η ζωή;
-Νιώθετε ευτυχισμένος; Όταν συνειδητοποιείται ότι πραγματοποιήσατε το όνειρο που είχε εκείνος ο έφηβος να φτιάχνει πρόσωπα;
Κοιτάξτε, γενικά, οφείλω να πω ότι ανέκαθεν υπήρξα ένα ευτυχισμένο παιδί, έφηβος, ενήλικας…
Ήταν και οι συνθήκες τέτοιες. Μεγάλωσα σε μια πάρα πολύ καλή οικογένεια, μεγάλωσα με πολύ αγάπη, με πολύ δέσιμο, έκανα όλα τα πράγματα που ήθελα, όπως τα ήθελα, έκανα τις σπουδές που ήθελα, στη συνέχεια, την άλλη μέρα έφυγα στο εξωτερικό, γιατί αυτό επιθυμούσα κι έκανα μια σχεδόν δεκαετία στο εξωτερικό, που ήταν επιθυμία μου όμως, δεν με ανάγκασε κανείς να αφήσω τη χώρα μου για δέκα χρόνια… Θέλω να πω ότι είμαι ικανοποιημένος από όσα έχω κάνει σε όλα τα στάδια, διότι έκανα αυτό που πραγματικά ήθελα. Και βεβαίως, θα μου πείτε είναι πολλά χρόνια που έχεις μια συγκεκριμένη πορεία, και αν είσαι ικανοποιημένος από αυτό. Βεβαίως και είμαι ικανοποιημένος. Πάρα πολύ.

Γιατί σε όποιο μέρος της Ελλάδας και να ταξιδέψει συναντάει κόσμο που μόλις τον βλέπει πετάγεται από την καρέκλα του για να τον χαιρετήσει με μεγάλη χαρά και να τον ευχαριστήσει για το αποτέλεσμα που του πρόσφερε κάποτε. Γιατί 25 χρόνια επαγγελματίας Πλαστικός Χειρουργός έχει φτιάξει χιλιάδες πρόσωπα, χιλιάδες σώματα και έχει συνυσφέρει στη συμφιλίωσή μας με τον εαυτό μας. Και η διαχρονικότητά του είναι και σαφώς αυτή που συνυπογράφει την επιτυχία του. Μαζί με όλους εκείνους που του εμπιστεύθηκαν την ψυχολογία τους.
-Πόσο σημαντικό είναι να νιώθει κάποιος όμορφος, σύμφωνα με την εμπειρία σας;
Ας μην το θέσουμε έτσι… Το σημαντικό είναι να νιώθετε καλά με τον εαυτό σας.