Το Σάββατο 9 και την Κυριακή 10 Ιουνίου, το OZON Raw παρουσιάζει για έβδομη φορά το Τrash Art, τον Μαραθώνιο Δημιουργίας και Ανακύκλωσης, στο Bios.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το πρώτο Trash Art πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 1998 στην Τεχνόπολη με πρωτοβουλία του περιοδικού ΟΖΟΝ και υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων. Πάνω από 11.000 άτομα επισκέφθηκαν μέσα στο πρώτο διήμερο το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό ατελιέ που στήθηκε ποτέ στην Αθήνα. Η επιτυχία του πρώτου Trash Art αποτέλεσε την εγγύηση αλλά και την ανάγκη της γρήγορης θεσμοθέτησής του. Έτσι, πραγματοποιήθηκαν έξι Μαραθώνιοι Δημιουργίας και Ανακύκλωσης που φιλοξενηθήκαν επίσης στην Τεχνόπολη με εξαίρεση τον τελευταίο, το 2003, που φιλοξενήθηκε στο νεοσύστατο τότε χώρο του Bios.
Στο φετινό Μαραθώνιο, 30 καλλιτέχνες από διαφορετικούς χώρους όπως η ζωγραφική, η γλυπτική, οι εγκαταστάσεις, το video-art, το σχέδιο μόδας, το κόσμημα, η φωτογραφία, η αρχιτεκτονική, την performance, το design και η χαρακτική, θα χρησιμοποιήσουν παλιά και άχρηστα αντικείμενα – υλικά για να δημιουργήσουν νέα έργα τέχνης και έτσι να παρουσιάσουν την δουλειά τους στο ευρύ κοινό.
Οι επισκέπτες θα μπορούν να παρακολουθήσουν τη διαδικασία μετατροπής των άχρηστων αυτών αντικειμένων σε έργα τέχνης και έπειτα να τα αγοράσουν με χαμηλό κόστος (από 50 λεπτά έως 150 ευρώ).
To TLIFE λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει το Trash Art επέλεξε και επικοινώνησε με τέσσερις από τις δημιουργούς ώστε να μάθει καλύτερα τι είναι αυτό που τους παρακινεί να ασχοληθούν με την εναλλακτική δημιουργία αλλά και ποιο είναι το μήνυμα πίσω από την κάθε δημιουργία.
Πρώτη επιλογή δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την κατηγορία της μόδας. Η Μαριλένα Δημητρακάκη η οποία φτιάχνει ρούχα από παλιά περιοδικά, εφημερίδες και σκοινιά.
Τι παρουσιάζεις στην φετινή Trash Art;
Στο φετινό Trash Art θα παρουσιαστούν στο χώρο της έκθεσης ένα φόρεμα υψηλής ραπτικής και μια μπλούζα φουτουριστικού χαρακτήρα, φτιαγμένα και τα δύο αποκλειστικά με κομμάτια επεξεργασμένης εφημερίδας. Επίσης, μία μπλούζα και αυτή από εφημερίδα, η οποία δημιουργήθηκε για τις ανάγκες του τηλεοπτικού spot του Mega. Προς πώληση θα είναι διάφορα γυναικεία αξεσουάρ, κολιέ, βραχιόλια, καρφίτσες κ.ά.
Πως αποφάσισες να πάρεις μέρος στο συγκεκριμένο θεσμό;
Είχα ήδη αρχίσει να κατασκευάζω το φόρεμα από εφημερίδα εδώ και λίγους μήνες σε συνεργασία με φωτογράφο (Anemos Photography). Την περίοδο που κάναμε την τελική φωτογράφηση, διάβασα σχετική ανακοίνωση του περιοδικού Ozon Raw, οπότε θεώρησα ότι ήταν η ιδανική ευκαιρία για να δείξω τη δουλειά τόσων μηνών.
Τι υλικά χρησιμοποιείς; Γιατί τα επέλεξες;
Σε αυτό το φεστιβάλ θα χρησιμοποιήσω σαν βασικό υλικό την εφημερίδα και σαν δευτερεύοντα υλικά το σχοινί, πλαστικές μαύρες σακούλες, αλουμίνιο, κορδέλες και κομμάτια από χρησιμοποιημένα υφάσματα. Είναι υλικά που υπάρχουν γύρω μας παντού στην καθημερινότητά μας και είναι εύκολο να «δουλευτούν» και να δώσουν ένα άρτιο αποτέλεσμα.
Ποιό είναι το μήνυμα που θέλεις να περάσεις μέσα από τη δουλειά σου;
Η ανακύκλωση πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και ελπίζω σύντομα η αγάπη και ο σεβασμός προς το περιβάλλον να γίνει βίωμα όλων. Πιστεύω ο κόσμος μέσα από το φεστιβάλ να συνειδητοποιήσει ότι μέσω της ανακύκλωσης μπορεί να δημιουργήσει μικρά «θαύματα» χωρίς να ξοδέψει υπέρογκα ποσά! Το μόνο που χρειάζεται είναι όρεξη, φαντασία και μια εφημερίδα…
Δεύτερη η Λένα Ντομπρογιάννη, η οποία φτιάχνει φωτιστικά από παλιά κουτιά συσκευασίας γάλακτος και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.
Τι παρουσιάζεις στην φετινή Trash Art;
Εκμεταλλευόμενη τις άχρηστες συσκευασίες πώλησης του γάλακτος προτείνω για φετινή Trash Art, μια σειρά φωτιστικών συνθέσεων που θα προκύψουν ύστερα από την εφαρμογή μετασχηματισμών και χαρτοκοπτικής.
Πως αποφάσισες να πάρεις μέρος στο συγκεκριμένο θεσμό;
Δεν μου ήρθε ακριβώς ιδέα αλλά πρόσκληση και απλά ανταπροκρίθηκα γιατί ήταν πρόκληση.
Τι υλικά χρησιμοποιείς; Γιατί τα επέλεξες;
Ζώντας σε μια καταναλωτική κοινωνία γίνεται εύκολα αντιληπτό πως ο όγκος των συσκευασιών που πετάγεται είναι αντίστοιχου μεγέθους των προϊόντων που αγοράζονται. Ένα από τα αγαθά πρώτης ανάγκης, το γάλα, μάλλον για τους περισσότερους είναι προϊόν καθημερινής κατανάλωσης. Συνεπώς και οι συσκευασίες του αποτελούν ένα από τα καθημερινά μας απορρίμματα. Επιπλέον η εμπορευματοποίηση του γάλακτος συνεπάγεται και την μελέτη των συσκευασιών από τις εταιρίες διανομής, τόσο σε επίπεδο υλικών όσο και σε μορφή, δημιουργώντας ελκυστικά και συνάμα εκμεταλλεύσιμα αποτελέσματα για τα μάτια μου.
Οι συσκευασίες λοιπόν για τους παραπάνω λόγους, θα αποτελέσουν το βασικό συνθετικό μέσο και για την ολοκλήρωση των κατασκευών θα χρειαστούν επιπλέον κόλλα και το κατάλληλο ηλεκτρολογικό υλικό. Σε μια από τις κατασκευές θα γίνει επιπλέον χρήση ξύλινου τελάρου, σπάγκου και σύρματος. Για την επιλογή του φινιρίσματος ενός τουλάχιστον έργου, θα συμμετάσχει ο κόσμος προκειμένου η διαδικασία να γίνει πιο διαδραστική. Έτσι το τελικό αποτέλεσμα θα έχει ενδιαφέρον διαθέτοντας μια νότα αισθητικής του κοινού με την δυνατότητα της επιλογής του ανάμεσα σε χρώμα, κολλάζ από έντυπο τύπο, συνδυασμό των δύο ή την πρωταρχική όψη των υλικών.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να περάσεις μέσα από τη δουλειά σου;
Το γάλα είναι η τροφή ανάπτυξης, ας γίνει λοιπόν και τροφή αισθητικής μέσα από τα απομεινάρια της πόσης του!
H Christina P.Mallaki που ασχολείται με τη δημιουργία κοσμημάτων κι έχει τη δική της προσωπική σειρά κοσμημάτων, Countess Wilhelmina ετοιμάζει κοσμήματα για το λαιμό και το χέρι με μεταλλικές κάψουλες καφέ Nespresso.
Τι παρουσιάζεις στην φετινή Trash Art;
Κοσμήματα για το λαιμό και το χέρι, αλλά και μικρούς πίνακες, κατασκευασμένα όλα από χρησιμοποιημένες μεταλλικές κάψουλες καφέ Nespresso, σε συνδυασμό με ημιπολύτιμους λίθους, κεραμικά, πλαστικό, αλυσίδες διαφόρων μετάλλων και ξύλο!
Πως αποφάσισες να πάρεις μέρος στο συγκεκριμένο θεσμό;
Είμαι αρκετά ευαισθητοποιημένη στο θέμα του περιβάλλοντος και με συγκινεί το έργο της ανακύκλωσης. Με ανησυχεί ιδιαίτερα το μέλλον του πλανήτη μας καθώς επίσης και το γεγονός, ότι πολλοί συνάνθρωποί μας, που μέχρι τώρα μπορεί να έμεναν στα διπλανή μας πόρτα, βρίσκονται στα όρια της ανέχειας ή τα έχουν ξεπεράσει… Συνεπώς, όταν μου είπαν ότι θα μπορέσουμε να προσφέρουμε στους άστεγους της πόλης μας φιλοτεχνώντας με χρησιμοποιημένα υλικά, δε χρειάστηκε να το σκεφτώ δεύτερη φορά και δέχτηκα αμέσως!
Τι υλικά χρησιμοποιείς; Γιατί τα επέλεξες;
Το βασικό μου υλικό για το Trash Art Festival είναι χρησιμοποιημένες μεταλλικές κάψουλες καφέ Nespresso από διάφορες ποικιλίες βραζιλιάνικου και αφρικανικού καφέ που επέλεξα ως λάτρης του καλού χαρμανιού. Η κομψότητα και τα υπέροχα χρώματά τους με ενέπνευσαν να δημιουργήσω μαζί τους, ενώ συμπληρωματικά θα χρησιμοποιήσω υλικά και από τη συλλογή μου Countess Wilhelmina, όπως ημιπολύτιμους λίθους, κεραμικά, πλαστικό, αλυσίδες διαφόρων μετάλλων και ξύλο!
Ποιό είναι το μήνυμα που θέλεις να περάσεις μέσα από τη δουλειά σου;
Θέλω να εκφφράσω τη σημασία της ανακύκλωσης για το περιβάλλον αλλά και για εμάς τους ίδιους. Οι φυσικές πηγές του πλανήτη μας δεν είναι ανεξάντλητες και όλοι πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε άμεσα. Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να πετάμε αντικείμενα που πλέον δεν χρησιμοποιούμε! Με λίγη φαντασία μπορούμε να δημιουργήσουμε απίστευτες κατασκευές και παράλληλα να εξοικονομήσουμε ενέργεια, χρόνο και χρήματα και να αντισταθούμε με τον τρόπο αυτό όχι μόνο στην καταστροφή του περιβάλλοντος αλλά και στην οικονομική κρίση! Go creative, λοιπόν! Have lots of fun στο Trash Art Festival!
Ενώ για το τέλος σου κράτησα την Kέλλυ Καρυπίδη η οποία φτιάχνει μία εγκατάσταση από καρέκλες και χαρτιά και σίγουρα δεν θα σου περάσει απαρατήρητη.
Τι παρουσιάζεις στην φετινή Trash Art;
Στην φετινή Trash Art παρουσιάζω μια κρεμάμενη εγκατάσταση που αποτελείται από ένα ξύλινο ορθογώνιο πλαίσιο 3μ Χ 2μ , σχοινιά, μία μονομπλόκ πλαστική καρέκλα σε μικτή τεχνική.
Πως αποφάσισες να πάρεις μέρος στο συγκεκριμένο θεσμό;
Τα υψηλά standards του περιοδικού και ο σκοπός της εκδήλωσης Τrash Αrt ήταν μεγάλο κίνητρο για την δική μου συμμετοχή. Το event δεν έχει αποστειρωμένο χαρακτήρα με αποτέλεσμα όλοι οι επισκέπτες να μπορούν να συνδεθούν άμεσα με τους καλλιτέχνες και να δώσουν την δική τους ερμηνεία στα εκθέματα.
.jpg)
Τι υλικά χρησιμοποιείς; Γιατί τα επέλεξες;
Τα υλικά που χρησιμοποιώ για την εγκατάσταση είναι ξύλο, σίδερο, σχοινί, αφρό πολυουρεθάνης και πλαστικό.
Στην συγκεκριμένη εκδήλωση εγκαθιστώ με την βοήθεια μια ξύλινης υπερμεγέθη κορνίζας, μία σειρά από μονομπλόκ καρέκλες με αντιφατικές και χρωματικές επεμβάσεις. Επέλεξα αυτές τις καρέκλες, μια εφεύρεση του Ιταλού σχεδιαστή Vico Magistretti το 1967, καθότι έχουν παγκόσμια αναγνώριση από το κοινό.
Ποιό είναι το μήνυμα που θέλεις να περάσεις μέσα από τη δουλειά σου;
Για τον κοινωνικό θεωρητικό Ethan Zuckerman: «το μονομπλόκ είναι ένα από τα λίγα αντικείμενα που μπορώ να σκεφτώ ότι είναι απαλλαγμένα από κάθε συγκεκριμένο πλαίσιο. Βλέποντας μια λευκή πλαστική καρέκλα σε μια φωτογραφία σας προσφέρει καμία ένδειξη για το πού και πότε θα είναι». Έτσι, η καθήλωση σε θέσεις, ρόλους και καθεστώτα είναι κάτι που δεν με αφορά.
Εμείς θα είμαστε εκεί! Εσύ;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ