Yiorgos Eleftheriades! Η δημοκρατία του ρούχου, η παραξενιά του στιλ και η νέα σειρά που υπογράφει

Πώς χωράει η δημοκρατία σε ένα ρούχο; Πώς η παραξενιά σου γίνεται στιλ; Πώς η αρτίστικη διάθεση εκφράζεται με μίνιμαλ φόρμες και πώς η πολυμορφικότητα παίρνει μία και μόνη μορφή -τη δική σου; Ο Γιώργος Ελευθεριάδης, ο κορυφαίος Έλληνας σχεδιαστής μιλάει στο TLIFE με τον δικό του μοναδικό τρόπο!

Αρτίστικη διάθεση. Ευελιξία. Κομψότητα. Εκλεπτυσμός. Κλασικές φόρμες. Πολυμορφικότητα, αστικό στιλ. Μινιμαλισμός. Ποιοτικό tailoring, ιδιαίτερες φόρμες. Όλα τα παραπάνω στο δημιουργικό μπλέντερ του. Αντιθέσεις, πειραματισμοί, ανατρεπτικοί συνδυασμοί αποδίδουν τελικά ρούχα που φοριούνται παντού, πάντα κι από την οποιαδήποτε γυναίκα προτιμά τις γνήσια alrternative γεύσεις στο στιλ της.

Και πριν αρχίσει να αναστατώνεται η καχυποψία σου, πριν νομίσεις πως πρόκειται για άλλη μια “δήθεν” σχεδιαστική πρωτοβουλία κι ένα έξυπνο marketing trick ξεκινάω την κουβέντα μαζί του για να καταλάβεις…

-Μίλησέ μας για τη νέα σου σειρά που αναστάτωσε το γραφείο μας…
Πρώτα από όλα η κατάσταση αυτή είναι μια ιστορία η οποία δεν προέκυψε τη στιγμή που δημιουργήθηκε, αλλά ήταν μια ανάγκη η οποία από μένα όπως ξέρεις είχε προϋπάρξει με την ιστορία των Collage Social, τη σειρά που είχα δημιουργήσει με τη Shop & Trade.
Σε αυτή τη σειρά -τα YESYMPHONY- με την οποία επανήλθα έβαλα τη γνώση, το know how και την εμπειρία μου. Υπάρχει ταυτότητα, υπάρχει άποψη. Για μένα είναι σημαντικό στο σύνολο των κινήσεων που έχω κάνει στη διαδρομή μου, από τη στιγμή που έχει κατασταλλάξει αυτό το στιλ ήδη εδώ και μία δεκαετία τουλάχιστον, να υπάρχει η πρόσβαση στην κατεύθυνση αυτών των πραγμάτων. Τα οποία μπορεί να προσεγγίσει ένας άνθρωπος ο οποίος είναι νεότερος και λιγότερο οικονομικά εύρωστος. Να τα προσεγγίσει με το να παίρνει στα χέρια του το original.

-Το εντυπωσιακό με αυτή τη σειρά και αυτό που συζητήθηκε με μεγάλο ενθουσιασμό στο γραφείο από τα κορίτσια που ασχολούνται και γνωρίζουν τη μόδα είναι ότι δεν πρόκειται για μία απλά οικονομικά προσιτή σειρά που απλά φέρει την υπογραφή σου. Φέρει πραγματικά την ταυτότητά σου. Δηλαδή είδαμε ρούχα που φέρουν το design σου, το ύφος σου, την ταυτότητά σου και οι τιμές -από 100 έως 300 ευρώ- παρέχουν πραγματικά πρόσβαση. Δεν συνηθίζεται αυτό. Συνήθως οι πιο φθηνές σειρές ενός σχεδιαστή είναι κάτι εντελώς άλλο. Κι από ότι είδα δεν έκανες “εκπτώσεις” ούτε στην ποιότητά σου.
Όχι. Δεν κάναμε καθόλου “εκπτώσεις”.

-Άρα δεν είναι θέμα κόστους, είναι θέμα σωστής διαχείρισης. Μπορείς δηλαδή να φτιάξεις ένα ωραίο ρούχο, προσιτό.
Το φτιάξαμε το ωραίο ρούχο. Σαφέστατα αν το βάλεις δίπλα σε ένα ρούχο με τη δουλειά της πρώτης σειράς καταλαβαίνεις τις διαφορές -είτε αυτό λέγεται υλικό, είτε αυτό λέγεται λεπτομέρεια, είτε λέγεται εργατοώρες και επιμέλεια. Έχει μια διαφορά, αλλά στην πραγματικότητα αυτή η σειρά ήρθε να κάνει τι; Να δώσουν στο κοινό…

-…Ελευθεριάδη!!!!
Ορίτζιναλ Ελευθεριάδη. Όχι τον Ελευθεριάδη που αναπλάθουν και αντιγράφουν άλλοι σχεδιαστές. Ξέρεις τι λέω… Το στιλ μας, με ένα προσβάσιμο price list και με ποιότητα. Με αφαιρετικότερα σχέδια που δεν είναι τόσο σύνθετα. Διότι σε αυτήν τη γραμμή θέλουμε σαφέστατα να αποδομήσουμε και οτιδήποτε είναι δυσκολία, οτιδήποτε κάνει τα πράγματα να είναι too sophisticated ώστε να απευθύνονται και σε ένα νεότερο κοινό. Γιατί δεν είναι μόνο το θέμα της τιμής. Είναι και το να μπορεί αυτό το πράγμα να δώσει στον κόσμο τη σχέση με κάτι το οποίο περικλείει τα πάντα.
Περικλείει μία ελευθερία και μία δημοκρατική σχέση με το να φοράς κάτι και να αποκτά το στιλ σου, να παίρνεις κάτι το οποίο έχει την αυθεντικότητα ενός σχεδιαστή και την ίδια στιγμή να μπορεί να είναι και αρκετά easy going, ήσυχο και εύκολο στο να προσεγγίσει την καθημερινότητά σου.

-Και όχι συνηθισμένο.
Και πάντα, αυτό που θεωρώ ότι είναι η δυνατότερη από τις ποιότητες που έχουμε… και κάτι το οποίο μπορείς να το φοράς και τα επόμενα δέκα χρόνια χωρίς να νιώθεις ότι είναι παλιό. Γιατί αυτό θεωρώ ότι είναι μια ποιότητα η οποία το όνομα και η δουλειά μου τη φέρει.
Αυτό που μας ενδιαφέρει σαν team και εμένα προσωπικά είναι το να μπορούμε να δείξουμε και την άλλη και ουσιαστική πλευρά του προσιτού ρούχου. Του ρούχου που δεν χάνει την αξία του για να προσεγγίσει, ίσα-ίσα έρχεται και τη φέρει και την προσφέρει για να δημιουργήσει και μια σχέση στην πραγματικότητα. Θέλω το ρούχο να είναι προσιτό χωρίς να είναι αναλώσιμο μέσα στη σεζόν και του χρόνου να μην σημαίνει τίποτα.

(Από τη συλλογή YESYMPHONY – Spring/Summer 2015)

Διαχρονικότητα. Μινιμαλισμός. Κλασικές φόρμες. Έννοιες που στην περίπτωση του Γιώργου Ελευθεριάδη πρέπει να κοιτάξεις από την πίσω πλευρά ή από πάνω. Σίγουρα όχι από εκεί που την κοιτάνε όλοι. Γιατί το κλασικό δεν είναι κλασικό με την ευρειά έννοια, αλλά νικάει το φράγμα του χρόνου και αποκτά ένα περίεργο “για πάντα” που δεν διακρίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Το μίνιμαλ δεν είναι το μίνιμαλ που οριοθετείς μέσα σου στην πρώτη δημοτικού της μόδας. Και οι φόρμες είναι ανατρεπτικές. Θα τις φοράς όμως για πάντα. Κι αυτό είναι το ταλέντο του. Κλασικός χωρίς να είναι. Μίνιμαλ χωρίς να είναι. Διαχρονικός όντας σύγχρονος και μοντέρνος. Παράλληλα! Αυτό είναι το ταλέντο του. Να ενώνει το σήμερα με το αύριο χωρίς εμφανείς γέφυρες.

Σταθερός στο ύφος του, συνεπής πάντα, η μόδα απομακρυνόταν από το στιλ του καθιστώντας τον avant garde δημιουργό ή πλησίαζε εντυπωσιακά στον τρόπο σκέψης του καθιστώντας τον leader. Κι όσο το γιο-γιο της μόδας πλησίαζε και απομακρυνόταν στα χαρακτηριστικά του τα κομμάτια του ανέβαζαν την αξία τους στο timeline της ντουλάπας μας.
“Αυτό είναι το αυθεντικό θεωρώ και η αξία μου η σχεδιαστική: η πρόβλεψη. Αλλά και το ότι ενώ ο χρόνος περνάει, τα πράγματά μου αισθητικά δεν παλιώνουν. Δεν θα φορέσεις ένα παλτό μου που έφτιαξα πριν 20 χρόνια και θα πεις: Α! Θυμάσαι πως ήταν τα παλτό τότε;”

-Αυτό είναι στόχος σου ή φυσικό ταλέντο -απλά συμβαίνει;
Αυτό θεωρώ ότι είναι μια ποιότητα την οποία τη φέρεις. Δεν μπορείς να την προσδιορίσεις και να την κατευθύνεις. Διότι να σου πω κάτι; Πώς μπορείς να ξέρεις πως θα είναι τα πράγματα σε είκοσι χρόνια; Πώς μπορούσα εγώ να ξέρω μετά από δύο δεκαετίες πως θα είναι τα πράγματα; Οπότε είναι μια κατάσταση την οποία απλά τη φέρεις. Κι εγώ είχα την τύχη να την έχω. Κι εγώ, αυτό το πράγμα το λέω ως κάτι που έχω αντιληφθεί μια δεκαετία τώρα. Αν με ρώταγες 15 χρόνια πριν αν το είχαν τα ρούχα μου αυτό θα σου απαντούσα: Ξέρω κι εγώ; Πού να ξέρω;

(Από τη συλλογή YESYMPHONY – Spring/Summer 2015)

Κι αν ταξίδεψες Γαλλία, Ισπανία, Ιαπωνία, Σιγκαπούρη, Σαγκάη, Πεκίνο, Μέση Ανατολή πολύ πιθανό να είδες τα ρούχα του. Οι “λιμουζίνες” του retailing διαθέτουν τις συλλογές του. Κάτι που τον καθιστά εξαιρετικά επιτυχημένο. Δηλαδή σνομπ -όπως μεταφράζουμε εμείς εδώ την επιτυχία; Όχι! Τον γνωρίζω σχεδόν 18 χρόνια και το ήθος του ήταν πάντα ειδοποιός διαφορά.
“Δεν είμαι σνομπ. Έχω όμως στάνταρντ. Ξέρω που θέλω να είμαι και που δεν θέλω να είμαι. Ξέρω ακριβώς το στάτους μου και το στάτους μου δεν προέρχεται από τους άλλους, το γνωρίζω ποιο είναι!”

Είναι ένας από τους πιο αγαπητούς δημιουργούς. Απολαμβάνει το σεβασμό των συναδέρφων του, αναγνωρίζει και επικοινωνεί το ταλέντο όπου το βλέπει, στηρίζει τους νέους δημιουργούς, αλλά η επιτυχία του δεν οφείλεται στις δημόσιες σχέσεις του. Αντίθετα. Οι σχέσεις του δημιουργήθηκαν και διατηρήθηκαν επειδή αγαπούν και αναγνωρίζουν τη δουλειά του.

Δεν ακολουθεί τα πράγματα. Εκφράζει αυτό που έχει να πει μέσα από τα ρούχα του χωρίς να άγεται και να φέρεται από τις εκάστοτε τάσεις. Σχεδιαστικά συνεπής στο ύφος του, αυθεντικός. Έχει πράγματα να πει, φέρει τη δική του άποψη στον κόσμο της μόδας, έγραψε “άριστα” στο μάθημα της σχεδιαστικής διαδρομής και δεν χρειάστηκε ποτέ να αντιγράψει από τον διπλανό του. Θα δεις πολλές κόπιες του εκεί έξω. Πάντα όμως θα αναγνωρίζεις την προσωπική του αλήθεια αποτυπωμένη σε υφάσματα.
“Υπάρχουν και οι άνθρωποι που επειδή δεν έχουν να πούνε κάτι προσωπικό, ακολουθούν απλά τις φόρμες και τις γραμμές. Οπότε σου λέει: Πηγαίνουν τα πράγματα από δω; Ας πάμε από δω. Στρίβουν από κει; Ας πάμε από κει…”

-Follow the money
Follow the money… Follow the style… Πιστεύω ότι για να ασχοληθεί κάποιος με τη μόδα πρέπει να έχει να πει κάτι προσωπικό. Κατά τη γνώμη μου, υπάρχουνε ελάχιστα δείγματα σχεδιαστών αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα που έχουνε σχεδιαστική ταυτότητα.

-Τι έχεις να παρατηρήσεις και να πεις περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας;
Όταν περπατήσω στους δρόμους της Αθήνας μπορώ να γυρίσω και να πω -και δεν είναι καθόλου απογοητευτικό αυτό- ότι είμαστε σε ένα κοινό πλαίσιο με όλες αυτές τις μέσης αισθητικής πόλεις που υπάρχουν στον κόσμο. Δεν θεωρώ ότι ο Έλληνας ή η Ελληνίδα είναι λιγότερο καλοντυμένοι από κάποιους άλλους, αλλά σαφέστατα είναι απίστευτα mainstream. Δηλαδή το να δεις ανθρώπους που να έχουν αυτή τη γνησιότητα δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Και δεν μιλάω απαραίτητα για την έντονη διαφορετικότητα, αλλά για τη γνησιότητα του ξέρω-ποιος-είμαι, ξέρω-τι-εκφράζω και η εμφάνισή μου έχει να κάνει με αυτό.

-Εμένα αυτό με μπερδεύει λίγο. Νόμιζα ότι όλοι οι άνθρωποι θέλουν να διαφέρουν, ότι είναι στη φύση τους να θέλουν να ξεχωρίζουν.
Αυτό που λέει η δική μου εμπειρία και αυτό που όλα αυτά τα χρόνια ως άνθρωπος της δουλειάς παρατηρώ και συνειδητοποιώ είναι ότι αυτό που αρέσει στους ανθρώπους είναι να ανήκουν σε μικροσυστήματα, να μοιάζουνε για να μπορούνε να νιώθουνε άνετα.

(Από τη συλλογή YESYMPHONY – Spring/Summer 2015)

Ναι, τον ενοχλεί που η σύγχρονη ελληνική μόδα -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν έχει κάτι να πει. Ναι, τον ενοχλεί η απουσία πρότασης, η απουσία της καινούριας προσέγγισης, το χάος του μικρόκοσμου και ο εξοστρακισμός του παράξενου. Τον απωθεί το αναμάσημα των παλιών, η παρακμή της εποχής, ο μηδενισμός, η αποθέωση του μέτριου -και μόνο. Αλλά παραμένει αισιόδοξος… Φύση και θέση.
-Τι θα συμβούλευες τους νέους που προσπαθούν να δημιουργήσουν το στιλ τους; Πώς μπορείς να φτιάξεις το στιλ σου;
Πρώτα από όλα θεωρώ ότι η παραξενιά σου είναι αυτό που είναι το δικό σου στοιχείο. Την ιδιομορφία σου δεν πρέπει ποτέ να τη βγάλεις απέξω. Δηλαδή αυτό που σε τρομάζει και σε κάνει να νιώθεις ότι είναι λίγο αλλόκοτο σε σχέση με αυτό που συμβαίνει γύρω σου, είναι ένα στοιχείο προσωπικό που αν δεν το αποβάλλεις, αλλά το καλλιεργήσεις θα αρχίσεις να κάνεις πιο προσωπικά πράγματα. Όσο είσαι μέσα σε αυτήν την κατάσταση, σε αυτή τη διαδρομή και δεν φέρεις απλά την ιστορία να γίνεσαι κι εσύ άλλος ένας αποδέκτης των trends και αυτών που οι άλλοι δημιουργούνε, σημαίνει ότι με το χρόνο θα αρχίσεις να λες κάτι μοναδικό.

-Στην εποχή μας νομίζω τα trends είναι αρκετά φασιστικά. Αν δεν τα ακολουθήσεις αυτομάτως περιθωριοποιείσαι. Αν δεν είσαι follower το σύστημα σε αποβάλλει. Δεν σου αφήνει η εποχή το να δημιουργείς δικά σου trends ενδεχομένως, δεν σου επιτρέπει αν θέλεις να γίνεις leader. Η επιλογή σου είναι μία. Ή follower ή εκτός.
Πρώτα από όλα να ξέρεις ότι στις εποχές που υπάρχουν οικονομικά ζητήματα -και αυτή τη στιγμή μιλάμε για έναν πλανήτη που έχει τέτοια ζητήματα- τα τρεντς γίνονται πολύ πιο δυναμικά διότι κακά τα ψέματα η βιομηχανία, είτε λέγεται της μόδας είτε οτιδήποτε, θέλει να δημιουργεί στρατιωτάκια. Και τα τρεντς είναι αυτός ο μηχανισμός.

-Ένας εύκολος τρόπος άρα να ξεχωρίσεις είναι απλά να μην ακολουθήσεις τα trends.
Ναι, αλλά αυτό το πράγμα, όπως σου είπα, είναι επιθυμία των λίγων. Και δεν εννοώ των λίγων με βάση την οικονομική τους κατάσταση, αλλά των λίγων σαν ψυχισμός. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να ξεχωρίσουν.

-Τα πράγματα στη χώρα μας είναι λίγο έως αρκετά περίεργα. Πιστεύεις ότι μπορεί η ελληνική κατάσταση να κάνει κάποια βήματα εξέλιξης. Γιατί δυστυχώς μας διακρίνει μια στασιμότητα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας μας σε αυτή τη χώρα είναι ο εγωκεντρισμός και η εγωπάθειά της. Κάνενας δεν μπορεί να καταλάβει ότι η δυναμική, όπου έχει συμβεί κι όπου τα πράγματα έχουνε γίνει, είναι επειδή υπάρχουνε σκηνές. Οι ομάδες των ανθρώπων δημιουργούν τη δυναμική. Για μια σκηνή δεν μπορεί να αδιαφορήσει ένα σύστημα. Για τη μονάδα μπορεί.

(Από τη συλλογή YESYMPHONY – Fall/Winter 2016)

-Να σε πάω κάπου αλλού… Τι γνώμη έχεις για τη σέξι “σκηνή” που βλέπουμε γύρω μας;
Πρώτα από όλα για μένα το σέξι δεν έχει να κάνει με τίποτε άλλο παρά μόνο με τη συμπεριφορά. Το σεξ απίλ είναι συμπεριφορά και όχι γύμνια. Πολλές γυναίκες σήμερα ρίχνουν μεγάλο βάρος σε μια σέξι ωραιότητα η οποία φτάνει πολλές φορές να γίνεται χυδαία. Είναι ωραίο να είσαι σέξι, είναι ωραίο να φοράς πράγματα που σου πηγαίνουνε… αρκεί όμως να ξέρεις πού βρίσκεσαι, σε ποια στιγμή βρίσκεσαι, το πως παρουσιάζεσαι.

-Ποιο είναι το πιο σέξι μήκος;
Το μήκος που πηγαίνει σε κάθε γυναίκα.

-Εσύ δεν έχεις κάποιο αγαπημένο;
Θεωρώ ότι δεν υπάρχει σέξι που μπορείς να το προσδιορίσεις… Εγώ θεωρώ ότι σε σχέση με το σώμα και με την έκφραση -γιατί δεν είναι μονάχα το σώμα, παίζει ρόλο και η έκφραση- υπάρχουνε πολλές δυναμικές πραγμάτων. Κι όταν λέω έκφραση εννοώ προσωπικότητα. Βλέπεις ας πούμε γυναίκες που μπορεί να έχουν τον ίδιο σωματότυπο και άλλα πράγματα να δίνουνε σεξ απίλ στη μία κι άλλα πράγματα να δίνουν σεξ απίλ στην άλλη. Βλέπεις γυναίκες που μέσα στους συμβατικούς όρους θα έλεγες ότι δεν θα της πήγαινε αυτό το πολύ π.χ. στενό πράγμα και να το φοράνε και να το έχουνε τελείως.

-Ούτε στο μίνι έχεις απαγορευτικό;
Κανένα πρόβλημα. Πρώτα από όλα να σου πω κάτι; Όταν μιλάμε για τους ανθρώπους, μιλάμε για τους ανθρώπους σε σχέση με το ποιοι είναι, με το πως αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους, με το πως είναι το σώμα τους, πως είναι τα χαρακτηριστικά τους, στον τρόπο, ποια είναι η ηλικία τους.
Εμένα αυτό που με παραξενεύει πάρα πολύ είναι το εξής -και υπάρχει πάρα πολύ στην Ελλάδα αυτό: Το λάθος timing! Βλέπεις τα κορίτσια των 17, 18, 20,22 να έχουνε μια σεμνοτυφία λες και είναι οι μανάδες τους, βλέπεις τις μανάδες τους να ντύνονται με τα ρούχα που θα έπρεπε να φοράνε οι κόρες τους και στον αντίποδα αυτών να βλέπεις κάτι κορίτσια τα όποια, όποια κι αν είναι τα χαρακτηριστικά τους -είτε είναι πολύ όμορφη ή ένα συμπαθητικό κορίτσι ή μία ασχημούλα, να βάφονται σαν καρνάβαλοι και να χάνουνε τη μοναδική περίοδο που έχουνε τη φρεσκάδα τους! Δηλάδή σε λάθος στιγμή τα λάθος πράγματα.

(Από τη συλλογή YESYMPHONY – Fall/Winter 2016)

-Τι πρέπει τελικά να φοράμε; Γιατί εμείς οι γυναίκες έχουμε και το θέμα του ανταγωνισμού που μας “ταλαιπωρεί”.
Ο άνθρωπος ως μονάδα δεν έχει να ανταγωνιστεί τίποτα. Ο άνθρωπος ως μονάδα πρέπει να βάλει τα πράγματα που αγαπάει, τα πράγματα που του βγαίνουν φυσικά. Να καθίσει να δει, να παρατηρήσει τον εαυτό του και να αισθανθεί μέσα από πράγματα που βλέπει, που φοράει, τον τρόπο που συμπεριφέρεται… Αυτά τα πράγματα με τα οποία αισθάνεται καλά και αισθάνεται μία ασφάλεια χωρίς να χρειάζεται να γίνει κάτι άλλο. Το στιλ δεν σηκώνει μία εξ ολοκλήρου αλλαγή. Δεν μπορείς να σε πάρεις και να σε κάνεις κάτι άλλο. Όλοι μας έχουμε πράγματα που μας αρέσουνε, πράγματα που μας αρέσουν λιγότερο, πράγματα που δεν μας αρέσουν καθόλου. Που πολλά από αυτά είναι σωστά, πολλά από αυτά είναι λάθος. Είναι δικά μας ζητήματα. Αυτοί είμαστε, με αυτό πρέπει να βαδίσουμε, αυτό πρέπει να εξελίξουμε, αυτό πρέπει να το κάνουμε να νιώσει άνετα ώστε να μπορέσει να φέρει και το ζητούμενο αποτέλεσμα της αντιμετώπισης των άλλων.

(Από τη συλλογή YESYMPHONY – Fall/Winter 2016)

-Μιας και μιλήσαμε για το λάθος timing, θα ήθελα να κλείσω με μια παρατήρηση για το σωστό timing. Τα ρούχα σου μπορούν να φορεθούν από ένα κορίτσι 15 χρόνων κι από μία κυρία 60 χρόνων. Και πρώτον να μοιάζουν σωστά και δεύτερον εντελώς διαφορετικά σε αυτές τις δύο γυναίκες.
Τα ρούχα μου είναι δημοκρατικά. Είναι ρούχα τα οποία το σχεδιαστικό τους ύφος, η σχεδιαστική τους ισορροπία επιτρέπει την είσοδο και στην προσωπικότητα του καθενός. Δεν είναι ρούχα που σε καθιστούν στρατιώτη ενός σχεδιαστή. Δεν σε καπελώνουν. Στα δικά μου ρούχα, αυτός που θα τα φορέσει παίζει τον κύριο ρόλο. Για αυτό και δείχνουν διαφορετικά στον κάθε άνθρωπο, αφού αφήνουν περιθώρια να εκφραστεί η προσωπικότητά σου.

Ιnfo: http://www.yiorgoseleftheriades.gr/

Portrait by Vassilis Karidis
Look book by Haris Farsarakis