Limerence VS Αγάπη: Μιλάμε για παράφορο πόθο ή για αληθινή αγάπη; Τα σημάδια που αποκαλύπτουν την αλήθεια

Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά: το limerence δεν είναι απλά ένα δυνατό crush. Είναι η εμμονή που έχεις με κάποιον, το είδος της έλξης που σε κάνει να τσεκάρεις το κινητό σου κάθε δύο λεπτά, να ψάχνεις νοήματα σε κάθε του λέξη και να αναλύεις το “διαβάστηκε” στο chat λες και είσαι ντετέκτιβ. Ο όρος επινοήθηκε από την ψυχολόγο Dorothy Tennov το 1979 για να περιγράψει αυτή την υπερβολική, σχεδόν εθιστική μορφή ρομαντικής επιθυμίας.
Αν θέλουμε να το αποδώσουμε στα ελληνικά, θα μπορούσαμε να το πούμε ερωτική εμμονή ή παθολογικός έρωτας. Είναι εκείνη η κατάσταση που κάποιος γίνεται το κέντρο του κόσμου σου, νιώθεις ότι δε μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν και στηρίζεις όλη σου την ευτυχία στην προσοχή του.
Φαντάσου το limerence σαν το fast food του έρωτα: γρήγορο, έντονο, σου δίνει στιγμιαία ευφορία αλλά σε αφήνει συναισθηματικά νηστικό λίγο αργότερα. Αντίθετα, η αληθινή αγάπη είναι σαν ένα καλό, σπιτικό γεύμα: σταθερό, θρεπτικό και χτίζεται με τον καιρό.

Η εξάρτηση από την προσοχή vs. Η αμοιβαία σύνδεση

Όταν βρίσκεσαι σε κατάσταση limerence, η διάθεσή σου εξαρτάται αποκλειστικά από το αν ο άλλος σου έστειλε μήνυμα ή αν έκανε like στη φωτογραφία σου. Είναι σαν να παίζεις συναισθηματική ρουλέτα, όπου κάθε αλληλεπίδραση μαζί του είναι ένα μικρό τζακπότ ντοπαμίνης. Η αληθινή αγάπη, από την άλλη, δε λειτουργεί έτσι. Σου προσφέρει ασφάλεια και σταθερότητα, χωρίς να χρειάζεται να αναρωτιέσαι αν σήμερα σε θέλει ή αν αύριο θα εξαφανιστεί σαν φάντασμα.

Ο μύθος του “μοναδικού ατόμου”

Το limerence σου κάνει πλύση εγκεφάλου ότι αυτό το άτομο είναι το πεπρωμένο σου, η μία και μοναδική ευκαιρία σου για ευτυχία. Αν έχεις πιάσει τον εαυτό σου να λες “δεν θα ξαναγαπήσω ποτέ κανέναν έτσι” ή “είναι το άλλο μου μισό”, μάλλον έχεις πέσει στην παγίδα. Η αγάπη, από την άλλη, δε βασίζεται σε ένα άτομο που έρχεται να σε “συμπληρώσει”, αλλά σε δύο ανθρώπους που είναι ήδη ολοκληρωμένοι και επιλέγουν να πορευτούν μαζί.

Το δράμα ως ένδειξη πάθους (ή απλά τοξικότητας)

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του limerence είναι ότι συχνά μπερδεύεται με το “παθιασμένο” love story. Αν η σχέση σου μοιάζει με σενάριο από δραματική σειρά, με συνεχείς συναισθηματικές εξάρσεις, εντάσεις και αβεβαιότητα, πιθανότατα βρίσκεσαι σε limerence. Η αληθινή αγάπη δεν είναι ένα roller coaster συναισθημάτων – είναι μια σταθερή διαδρομή όπου και οι δύο νιώθετε καλά, χωρίς συνεχές άγχος για το “πού πάει αυτή η σχέση”.

Η διάρκεια κάνει τη διαφορά

Το limerence έχει ημερομηνία λήξης. Μπορεί να διαρκέσει μερικούς μήνες ή το πολύ λίγα χρόνια, αλλά αργά ή γρήγορα ξεφουσκώνει, αφήνοντάς σε να αναρωτιέσαι τι στο καλό σε είχε τόσο κολλήσει. Η αγάπη, από την άλλη, δε βασίζεται μόνο στην ένταση των συναισθημάτων, αλλά στη συνέπεια και στην εξέλιξη της σχέσης με τον χρόνο.

Συμπέρασμα: Αγάπη ή limerence;

Αν νιώθεις ότι κάθε φορά που ερωτεύεσαι, ζεις ένα εθιστικό συναισθηματικό roller coaster, ίσως δεν είναι αγάπη αυτό που βιώνεις, αλλά limerence. Η αγάπη είναι επιλογή, όχι εξάρτηση. Δεν είναι το “τρελαίνομαι αν δε μου στείλει μήνυμα”, αλλά το “νιώθω ασφαλής και ήρεμος δίπλα του”. Οπότε, αν θες μια σχέση που να κρατήσει, ξανασκέψου αν ψάχνεις κάποιον να σε “σώσει” ή κάποιον με τον οποίο να μπορείς να συνυπάρξεις πραγματικά.

Φωτογραφίες άρθρου: iStock