Slow Love: Όταν το μεταξύ μας κυλάει αργά είναι καλό ή με κρατάει πίσω;

Το slow love δεν είναι απλώς να μην συγκατοικήσετε στον πρώτο μήνα. Είναι κάτι πιο ουσιαστικό. Είναι η επιλογή να γνωρίσεις τον άλλον χωρίς να πατήσεις το γκάζι πριν καν δεις που πας. Δεν είναι φόβος δέσμευσης αλλά αντίσταση στην πίεση του “πρέπει να προχωρήσουμε”. Δίνει χρόνο να καταλάβεις ποιος είναι ο άλλος, αλλά και ποιος είσαι εσύ μέσα σ’ αυτή τη σχέση. Αντί να προσποιείστε οικειότητα από την αρχή, την αφήνετε να χτιστεί σταθερά και φυσικά. Και αυτό, για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, γλιτώνει πολλούς πονοκεφάλους στο μέλλον.

Η εμπιστοσύνη δεν έχει συντόμευση

Σχέση χωρίς εμπιστοσύνη είναι σαν σπίτι χωρίς θεμέλια. Το slow love σου δίνει τον χρόνο να δεις πώς επικοινωνεί ο άλλος, πώς χειρίζεται τις δυσκολίες, πώς αντιδρά όταν δεν πάνε όλα ρόδινα. Δε χρειάζεται να συζητάτε τα πάντα από την πρώτη εβδομάδα. Αλλά η ειλικρίνεια και η διάθεση να μοιραστείτε τα σημαντικά χτίζονται βήμα βήμα. Χωρίς πίεση, χωρίς σενάρια, χωρίς να παίζετε ρόλους. Απλά αληθινά.

Συναισθηματική οικειότητα χωρίς βιασύνη

Δεν είναι όλοι έτοιμοι να ανοιχτούν από την πρώτη μέρα και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Το slow love το καταλαβαίνει αυτό. Δεν σε πιέζει να πεις μεγάλες κουβέντες για να “αποδείξεις” κάτι. Σου επιτρέπει να μοιραστείς σταδιακά, όταν νιώσεις ασφάλεια. Και έτσι η συναισθηματική σύνδεση που χτίζεται, κρατάει περισσότερο. Δεν είναι πυροτέχνημα αλλά φωτιά που μένει αναμμένη.

Όταν η ανεξαρτησία δεν απειλεί τη σχέση

Σε μια σχέση που προχωράει αργά, δε χρειάζεται να είστε μαζί κάθε μέρα για να νιώσετε κοντά. Ο καθένας έχει τον χώρο του να συνεχίσει τη ζωή του, να εξελίσσεται, να παραμένει ο εαυτός του. Κι αυτό τελικά κάνει τη σχέση πιο δυνατή. Γιατί δεν υπάρχει εξάρτηση. Υπάρχει επιλογή. Και η επιλογή να είστε μαζί, χωρίς να χάνετε τον εαυτό σας, έχει περισσότερη αξία από κάθε καθημερινό μήνυμα “πού είσαι, τι κάνεις”.

Το “πάμε αργά” δε σημαίνει “δε ξέρω τι θέλω”

Κάπου εδώ μπαίνει και το βασικό ξεκαθάρισμα. Το slow love δεν είναι αόριστο. Δεν είναι “δε ξέρω αν είμαστε μαζί αλλά περνάμε καλά”. Δεν είναι μπερδεμένο. Είναι ξεκάθαρο και ειλικρινές. Ξέρεις πως θέλεις να γνωρίσεις τον άλλον και να δεις πού πάει, απλώς δεν τρέχεις να τον χωρέσεις σε ένα σχέδιο. Το πρόβλημα αρχίζει όταν το “πάμε χαλαρά” γίνεται πρόφαση για αποφυγή. Όταν το αργό γίνεται στασιμότητα.

Το slow love δεν υπόσχεται ότι όλα θα είναι τέλεια. Αλλά υπόσχεται βάθος. Υπόσχεται σύνδεση που αντέχει, όχι απλώς ενθουσιασμό που φεύγει με το πρώτο εμπόδιο. Είναι μια σχέση που χτίζεται με προσοχή, με σεβασμό, με προοπτική. Είναι το “σε γνωρίζω και σε επιλέγω” και όχι το “σε χρειάζομαι για να γεμίσω κενά”. Και αυτή είναι ίσως η πιο όμορφη μορφή αγάπης. Γιατί δε βιάζεται. Και δε φεύγει εύκολα.

Κεντρική εικόνα και εικόνες άρθρου: iStock