Χαζεύω στο διαδίκτυο… Είναι από εκείνες τις αναζητήσεις που ψάχνεις για online κατάστημα παπουτσιών και καταλήγεις να προσπαθείς να βρεις με ένα search στο google το νόημα της ζωής. Γιατί δεν κρατάνε οι σχέσεις; Πώς μπορείς να κάνεις το “εγώ”, “εμείς” για να έχει χώρο και αέρα να αναπνεύσει μια ερωτική σχέση; Το εξειδικευμένο ινστιτούτο για τις Σχέσεις (RPI) της Αμερικής έδινε μερικές πολύ αποκαλυπτικές απαντήσεις.

Σκέφτεσαι πως εσύ δεν είσαι από αυτές… Το ξέρω, κι εγώ αυτό πίστευα! Αφιέρωσε όμως 5 λεπτά για να δεις πως το ύπουλο και μοχθηρό “εγώ” μας μπορεί να κρύβεται ακόμη και πίσω από πράξεις που στα μάτια μας μοιάζουν αυτοθυσία!

Μια σχέση απλά… “φανταστική”!
“Είμαι κορίτσι για σχέση” λες και ξαναλές! Έτοιμη να κάνεις το ταξίδι με τη γόνδολα προς την ευτυχία… Τι ωραίες σκέψεις! Μας φαντάζεσαι αγκαλιά, να περνάμε χρόνο μαζί! Ονειρεύεσαι μια σχέση όπου ο άνδρας -εν προκειμένω εγώ- θα σέβεται τις ανάγκες σου, θα σε προσέχει, θα σε αγαπάει. Εκείνος ο δυσεύρετος gentleman που θα σου ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου, θα σου κάνει έκπληξη ταξίδια σε μέρη εξωτικά και φυσικά δεν θα παρατά τα ρούχα του εδώ κι εκεί στο σπίτι σας. Μήπως ξεχνάς κάτι;

Έχεις χτίσει όλη τη σχέση χωρίς να υπάρχω εγώ εκεί… Είναι ο δικός σου φανταστικός κόσμος, ονειρικά πλασμένος…. Ναι. Μαγικός, σύμφωνοι! Όμως εκεί μέσα εγώ δεν υπάρχω και όταν σπρώχνεις να με χωρέσεις, τα πράγματα στραβώνουν. Σκέφτηκες πως μπορεί ο άνδρας των ονείρων σου να παθαίνει ναυτία μέσα στη γόνδολα; Ή πως μπορεί να μην έχει δίπλωμα αυτοκινήτου και άρα θα πρέπει να οδηγείς εσύ; “Εγώ όμως θέλω…” – να σου και το πρώτο εγώ να ραγίζει τον υπέροχο κόσμο σου! Μήπως την επόμενη φορά να φροντίσουμε να βάλουμε την πρώτη πέτρα του δικού μας κόσμου μαζί; Έτσι για να έχουμε κι οι δυο ευθύνη για ό, τι φτιάξαμε.

Η πράσινη (από τη ζήλια) σχέση!
Δύκολο θέμα η ζήλια. Είναι κι αυτές οι δηλώσεις “εγώ είμαι ζηλιάρα”, σαν να πρόκειται για εμφανισιακό χαρακτηριστικό όπως ξανθιά ή μελαχρινή. Θυμήσου όμως την Χαρούλα (την Αλεξίου ντε!), γιατί εκείνη το έλεγε καθαρά: “Ζήλια μου με σένα η καρδιά μου είναι ζωντανή! Μίλα μου, μα φύγε όταν έρθει εκείνος να με βρει…” Δυστυχώς, έχω άσχημα νέα! Και η ζήλια κρύβει έναν τεράστιο εγωισμό! Γιατί μη μου πεις πως μου έχεις γίνει “τσιμπούρι” για το καλό μου;

Νιώθεις μια ανασφάλεια, αισθάνεσαι “λίγη” και πιστεύεις πως κάθε τι που κινείται εκεί έξω αποτελεί απειλή για το πολύτιμο απόκτημά σου. Αν όμως σκεφτόσουν και εμένα, τη σχέση, το μαζί, τότε θα ήσουν ήσυχη! Θα ήξερες… Και φυσικά θα ήμουν και εγώ σχεδόν δεμένος σε μια σχέση που δεν θα είχα λόγο να τη χαλάσω. Όσο πνίγεις τον άνθρωπό σου με ζήλιες και κατινιές, τόσο πιο πιθανό είναι να τον βρεις στο κατώφλι σου με μια βαλίτσα στο χέρι. Είναι αυτό που λέμε εμπιστοσύνη!

Φιλί, φιλί γίναμε φίλοι…
Έχεις παρατηρήσει ποτέ με ποιους ανθρώπους στη ζωή σου έγινες το πιο δοτικό άτομο του κόσμου; Ποιος ήταν εκείνος για τον οποίο έκανες κάτι χωρίς ουσιαστικά να περιμένεις τίποτα ως αντάλλαγμα; Μα φυσικά η καλύτερη σου φίλη. Ξέρεις, εκείνη που κάθησες δίπλα της όλο το βράδυ γιατί ήταν απαρηγόρητη. Κι ας σερνόσουν την επόμενη μέρα στη δουλειά! Μπορείς να το κάνεις αυτό για μένα;

Όχι, να κάνουμε σεξ όλο το βράδυ, αλλά να έρθεις μαζί μου στην επιθεώρηση που θεωρούσες γελοία και δεν θα παρακολουθούσες σε άλλη περίπτωση ποτέ στη ζωή σου. Αλλά θα το κάνεις! Γιατί σου φτάνει που θα είσαι εκεί και θα με βλέπεις να γελάω και τα μάτια μου θα γυαλίζουν από χαρά! Κι ας σου έρχεται αναγούλα με τα -κατά τη γνώμη σου- κρύα και φτηνά αστεία. Α, να σημειώσω πως δεν θέλω να το κάνεις για να είσαι συνέχεια μαζί μου, ούτε γιατί δεν έχεις κάτι άλλο να κάνεις! Το κάνεις απλά για μας…

Κανείς δεν εκτιμά τα κακά παιδιά…
Εγώ σε κυνηγώ μήνες τώρα, αλλά εσύ ούτε να με κοιτάξεις. Έχεις μάτια μόνο για τον άλλον! Κι ας ξέρεις πως σε “δουλεύει”. Πως δεν πρόκειται ποτέ να έχετε μαζί μια σχέση της προκοπής. Αν δηλαδή καταφέρετε να έχετε οτιδήποτε που να πλησιάζει σε αυτό που έχεις εσύ στο μυαλό σου ως σχέση! Κι όμως επιμένεις… Κι αυτό που εσύ ονομάζεις έρωτα και πίστη στην αγάπη -που μπορεί να είναι έρωτας- δεν είναι παρά ένα πληγωμένο, στραπατσαρισμένο εγώ. Ένας κρυφός πόθος να έχεις εκείνον που δεν μπορείς. Μια ανάγκη να μειώσεις τον εαυτό σου ακόμη περισσότερο, με έναν άνθρωπο που δεν σου αξίζει. Που γνωρίζεις πως μόνο κακό σου κάνει, αλλά κάπου μέσα σου πιστεύεις πως αυτό χρειάζεσαι. Γιατί δεν εκτιμάς τον εαυτό σου σωστά… Κι αν η αυτοεκτίμηση είναι στα Τάρταρα, τότε φαντάσου που θα βρίσκεται η εκτίμηση προς τον αγαπημένο σου. Κι εκείνου απέναντί σου…

“O άνθρωπος είναι ο κόμπος, πάνω στον οποίο δένει μια σχέση” έλεγε ο Antoine de Saint-Exupéry! Αντιλαμβάνεσαι χρειάζονται δύο “κόμποι” για να δέσει σωστά και σφιχτά, ε;