“O έρωτας με έρωτα περνάει” μου λέει μια φίλη και ξαφνικά κάτι κινείται μέσα μου. Για να γλιτώσω από τις σκέψεις, τα ιπτάμενα ΓΙΑΤΙ, τα flashback και τις “νύχτες μοναξιάς” που μου άφησε εκείνη ΠΡΕΠΕΙ να ερωτευτώ ξανά. Δεν θα ήταν υπέροχο να νιώσω και πάλι πως αιωρούμαι, πως πετάω στα σύννεφα; Έτσι το πρώτο φλερτ, η πρώτη ενδιαφέρουσα παρουσία γίνεται αυτόματα στο μυαλό μου το εισιτήριο διαφυγής. Ο ζωγραφιστός χάρτης στο σώμα του Michael (βλ. Prison Break) για την απόδραση από τη φυλακή της πρώην!

Και εκεί που το έχω πιστέψει πώς τα κατάφερα, μου ξανάρχονται ένα-ένα! Μνήμες, σύγκριση κι άλλα flashback και εσύ -η νέα μου σχέση- να παλεύεις στο ρινγκ με την πρώην! Και πάντα να χάνεις. Να βγαίνεις νοκ-αουτ από τον πρώτο γύρο. Κι εκείνη να κουνάει προκλητικά τον τίτλο της πρωταθλήτριας μπροστά στο πρόσωπό μου.

ΤΕLL ME DOES SHE KISS YOY…LIKE THE WAY I DO
Σεξ… έχω ανάγκη από καλό και αναζωογονητικό σεξ για να συνέλθω. Είσαι τόσο τρυφερή και τόσο ερωτική που θα έπρεπε να είμαι ευτυχισμένος. Κι όμως, νιώθω τα χέρια μου να μην “ταιριάζουν” όπως τάριαζαν στις δικές της καμπύλες. Το φιλί σου να με κάνει να νοσταλγώ ένα φιλί από εκείνη. Δεν είναι δυνατόν! Την παρακαλώ, την εκλιπαρώ να βγει από το μυαλό μου… είναι σαν ένα φάντασμα που στοιχειώνει την κάθε μου κίνηση στο κρεβάτι και με κάνει να ζω έναν εφιάλτη. Την ξέρω τη συνέχεια! Το άρρωστο μυαλό μου θα σε καταγράψει στο σεξ ως “έτσι κι έτσι” και θα ανακηρύξει εκείνη μαέστρο του έρωτα και της ηδονής. Ήταν δεν ήταν έτσι τα πράγματα όταν ήμασταν μαζί.

ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΡΗ ΘΑ ΞΑΝΑΒΡΕΘΟΥΜΕ
“Πάμε μια βόλτα;” μου λες. Καλή ιδέα να ξεσκάσουμε και λίγο. Από συνήθεια τα βήματά μου μας οδηγούν στο παλιό μου στέκι. Καθόμαστε και το μάτι μου πέφτει σε εκείνο το τραπεζάκι που είχαμε πάει με την πρώην. Όλη η έντονη συζήτηση, η προσπάθειά της να ξεγλιστρήσει, οι φωνές μου για να βγάλω μια άκρη. Η θεατρική της αποχώρηση και τα έντονα συναισθήματα. Κι ενώ όλη η ταινία παίζει σε play back, τα δικά σου νέα από τη δουλειά και οι δικές σου ιστορίες ξεθωριάζουν και απλά παίζουν σαν μουσικό χαλί. Βγαίνεις από το πλάνο μου και όλη η νύχτα περνά χωρίς κανένα νόημα.

ΓΛΩΣΣΑ ΛΑΝΘΑΝΟΥΣΑ… ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΦΕΡΝΕΙ
Και δεν είναι ανάγκη να κάνουμε κάτι ιδιαίτερο ή να συμβεί τίποτα το συγκλονιστικό. Αρκεί ένας καλός φίλος να μπερδέψει τη γλώσσα του. “Η Μαρία τι κάνει;” λέει ο φίλος μου μπερδεύοντας το όνομά σου με το όνομα εκείνης. Ή πολύ πιο απλά κάποιος στο δρόμο φωνάζει το όνομά της και τινάζομαι σα να με έχει διαπεράσει ρεύμα. Και το αποκορύφωμα έρχεται όταν συχνά πυκνά κάνω κι εγώ το ίδιο λάθος και σε αποκαλώ με το όνομα της άλλης. Το μυαλό μου έχει μπερδευτεί περισσότερο από πριν. Κι αν τύχει και εκνευριστείς, τότε αμέσως θα αντιδράσω. Θα σκεφτώ πως εκείνη δεν θα είχε ποτέ νευριάσει αν έλεγα λάθος το όνομά της. Εκείνη ήταν πιο cool και δεν την απασχολούσαν χαζομάρες!

ΜΗ ΜΕ ΣΥΓΚΡΙΝΕΙΣ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ
Δεν το κάνω επίτηδες. Στο είπα από την αρχή πως στα μάτια σου έψαξα την έξοδο από την σχέση που με ταλαιπώρησε πολύ τους τελευταίους μήνες. Όμως το μυαλό μοιαζέι να ακολουθεί δική του πορεία. Σε βάζει δίπλα και με προκαλεί να βρω τις διαφορές. Να κάνω το crash test. Και δυστυχώς όσο κι αν το θέλω πάντα εκείνη βγαίνει καλύτερη. Πιο όμορφη – κι ας μην είναι αντικειμενικά – πιο έξυπνη, πιο ευχάριστη, πιο, πιο…

Τελικά, αισθάνομαι πιο άσχημα από πριν. Τουλάχιστον, όσο ήμουν μόνος μου είχα να αντιμετωπίσω μόνο τα δικά μου φαντάσματα. Τώρα, έχω μπλέξει κι εσένα στο δικό μου εφιάλτη. Το μόνο που μου έλειπε είναι οι τύψεις πως έπαιξα με έναν άλλο άνθρωπο για να γίνω εγώ καλά. Είναι όμως αυτή η μοίρα των hansaplast. Τα βάζεις στην πληγή και πάντα σαν μικρό παιδάκι τα βγάζεις από ανυπομονησία πριν κλείσει καλά το τραύμα. Τραβάς το αυτοκόλλητο και το βλέμμα σου φυσικά δεν ασχολείται καθόλου με το hansaplast, αλλά με την πληγή που μπορεί να έθρεψε λίγο, αλλά παραμένει εκεί. Ίσως μάλιστα το ίδιο το hansaplast αντί να βοηθά να ξεχάσεις τον πόνο να σου τον θυμίζει πιο έντονα. Όλα είναι μέσα στο παιχνίδι της ανάρρωσης. Εσύ όμως τι φταις; Τίποτα! Βρέθηκες απλά τη λάθος στιγμή στο λάθος σημείο…

Του Λευτέρη Σαββίδη