Άντρες: το ασθενές φύλο;

Είναι τυχαίο που η “τσαχπινιά” είναι γένους θηλυκού; Μια γυναίκα έχει πάντα τον τρόπο να χρησιμοποιήσει τα όπλα της, προκειμένου να πείσει, να παραπλανήσει, αλλά και να σαγηνεύσει. Εμείς πάλι σε αυτό δεν έχουμε και πολύ καλές επιδόσεις.

Καθώς ακούγεται στο ραδιόφωνο ένα παλιό τραγούδι του Βλάση Μπονάτσου, συνειδητοποιώ: “Μια γυναίκα τη ζωή μου πάντα, την κανόνιζε. Μια γυναίκα στη ζωή μου πάντα, έμπαινε κι αλώνιζε!” Προς θεού δεν έχω καμία διάθεση μομφής επ’ αυτού. Είναι απλά η πραγματικότητα.

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου από παιδί, πάντα η γυναικεία φιγούρα στην οικογένεια ήταν πιο έντονη. Η μάνα θα κρατούσε τις ισορροπίες, η μάνα έκανε οικονομία:

– χρόνου: μεταξύ δουλειάς, σπιτιού, παιδιών, συζύγου

– χρημάτων: που αν τα άφηνε στα χέρια του άντρα της θα γίνονταν εύκολα καπνός

– συναισθημάτων: Είναι μοναδικό φαινόμενο, πως μια μητέρα μπορεί να μοιράσει με χειρουργική ακρίβεια την αγάπη της στα παιδιά της και να κρατήσει και για τον άντρα της!

Κι εκεί που έχεις την μια και μοναδική γυναίκα, εμφανίζεται Εκείνη. Αυτή η χολιγουντιανή εικόνα της κοπέλας που έρχεται από την κατεύθυνση του ήλιου και σου θαμπώνει το βλέμμα… Και το μυαλό… Και την κρίση… Και την λογική! Εντάξει ο έρωτας τους χτυπά όλους “κατακέφαλα”, αλλά έχω την εντύπωση πως πιο γερή δαγκωματιά από εμάς τους άντρες δεν έφαγε κανείς!

Το πώς μεταμορφώνεται ο άνδρας για να εντυπωσιάσει μια γυναίκα δεν λέγεται. Εσύ βάφεσαι, ντύνεσαι, χτενίζεσαι γίνεσαι μια κούκλα! Αλλά -αλήθεια τώρα;- το κάνεις για εκείνον ή πιο πολύ για σένα; Το κάνεις ούτως ή αλλιώς και σε καθημερινή βάση. Δύσκολα θα συναντήσεις μια γυναίκα απεριποίητη στις μέρες μας.

Εμείς από την άλλη, αν δεν υπάρχει λόγος, κυκλοφορούμε όπως να ‘ναι! Δεν μας απασχολεί και πολύ. Και ξαφνικά… μας απασχολεί. Με τις ώρες στον καθρέφτη πριν μας δει… Εκείνη.

Και δεν είναι μόνο η εμφάνιση, αλλά και η συμπεριφορά. Μας βγαίνει κάτι ιπποτικό, να τρέξουμε να σου ανοίξουμε την πόρτα, να σου πάρουμε το “γλυκούλι” κουκλάκι με κάθε ευκαιρία… Χαμογελάμε συνέχεια!

Και να σκεφτεί κανείς πως σε μια αντροπαρέα πάντα θα κοροϊδέψουμε όλες αυτές τις συμπεριφορές. Το τι “κάζο” έχω φάει από κολλητούς κάθε φορά που ξεκινώ μια καινούρια σχέση, ούτε που το φαντάζεσαι! Έτσι και εμείς το γυρίζουμε στη “ματσό” συμπεριφορά και παριστάνουμε τα κοκόρια. Για να μην δείξουμε αδύναμοι! “Το ‘ριξα το γκομενάκι”, “Εντάξει μωρέ, με καψουρεύτηκε το κοριτσάκι!” και άλλα τέτοια…

Μην πιστεύεις τίποτα. Πιο αδύναμη φυλή από την ανδρική δεν υπήρξε ποτέ. Αρκεί πάντα μια Κλεοπάτρα, μια Δαλιδά για να μας κάνει πειθήνια όργανα στην υπηρεσία των γυναικών. Έχεις το όπλο! Μην το παρακάνεις όμως… Γιατί μπορεί να δείχνω δυνατός -γιατί έτσι πρέπει- και να μην είμαι στην πραγματικότητα, αλλά πίστεψέ με μπορείς να με κάνεις.

Του Λευτέρη Σαββίδη