Πώς να βοηθήσετε το παιδί σας να χτίσει μια ισχυρή προσωπικότητα

Σε ποια ηλικία αρχίζει το παιδί να σχηματίζει εικόνα για τον εαυτό του; Ποιοι παράγοντες διαμορφώνουν την αυτοπεποίθησή του; Ποια σημάδια πρέπει να προσέξουν οι γονείς; Η ψυχολόγος και ψυχοπαιδαγωγική σύμβουλος Χρυσούλα Μαυράκη απαντά:

Όνειρο και ευχή κάθε συνειδητοποιημένου γονέα είναι να κάνει ένα παιδί με ισχυρή προσωπικότητα με αυτοπεποίθηση, όταν μεγαλώσει. Βέβαια, όταν είναι μικρό, οι περισσότεροι επιθυμούν ένα υπάκουο παιδί, εύκολο στο χειρισμό, που συνεργάζεται χωρίς αντιρρήσεις και ακολουθεί κανόνες και υποδείξεις αμέσως. Όταν, όμως, το παιδί έχει συνηθίσει να κάνει ό,τι του λένε, δύσκολα θα αντιταχθεί αργότερα στη βούληση των άλλων, που δεν θα είναι οι γονείς του και δεν θα θέλουν πάντα το καλό του. Δεν θα μπορέσει να έχει γνώμη και να τη στηρίζει και δεν θα διεκδικεί το δίκιο του, σεβόμενο το “δίκιο” των άλλων.

Ισχυρή προσωπικότητα
Μια ισχυρή προσωπικότητα δεν είναι αντιδραστική, αυθάδης, αναιδής και πεισματάρα αλλά ξέρει τι θέλει, έχει κρίση, αξίες που σέβεται και υπερασπίζεται και δεν ενδίδει, σε ό,τι λένε ή κάνουν οι άλλοι, αβασάνιστα.

Για να αποκτήσει το παιδί ισχυρή προσωπικότητα με αυτοπεποίθηση, οι γονείς πρέπει να ξεκινούν από πολύ νωρίς την προσπάθεια αφού γνωρίζουμε ότι στα πρώτα χρόνια (0-6) διαμορφώνεται ο χαρακτήρας και γίνονται οι σπουδαίες καταγραφές που συνθέτουν την προσωπικότητα του ανθρώπου. Στην προσπάθεια αυτή οι γονείς θα πρέπει να γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν και τι θα πρέπει να αποφύγουν.

Θετικά αποτελέσματα έχουν τα ακόλουθα:

Η αυτονόμηση
Tο παιδί θα πρέπει να ενισχύεται στο να κάνει πράγματα μόνο του, ανάλογα πάντα με την ηλικία και τις δυνατότητές του. Μπορεί να μάθει να τρώει μόνο του, να πίνει το γάλα με το ποτήρι, να ντύνεται και να βάζει τα παπούτσια του, να κόψει την πιπίλα ακόμη και στη διάρκεια του δεύτερου χρόνου της ζωής του. Κρατώντας το παιδί πίσω, κολλημένο σε βρεφικές συνήθειες δεν το βοηθάμε να εξελιχθεί και να μεγαλώσει!

Η χειραφέτηση
Το παιδί θα πρέπει να αναλαμβάνει μικρά καθήκοντα και υποχρεώσεις σε κάθε στάδιο της ανάπτυξής του γιατί έτσι νοιώθει ισότιμο μέλος της οικογένειας και νοιώθει ότι τα καταφέρνει στο ρόλο που αναλαμβάνει π.χ. να φέρνει το ψωμί στο τραπέζι, να μοιράζει μαχαιροπίρουνα ή να ξεχωρίζει τις κάλτσες.

Η συζήτηση
Οι γονείς δεν πρέπει μόνο να μιλάνε αλλά πρέπει, εξίσου ή και περισσότερο ακόμη να ακούνε τα παιδιά και να τα ενθαρρύνουν να εκφράζουν και να επιχειρηματολογούν για την άποψη και τη γνώμη τους.

Οι επιλογές
Είναι εύκολο να δίνουμε στο παιδί, ακόμη και το μικρό, τη δυνατότητα να επιλέγει μεταξύ δύο ή περισσοτέρων λύσεων ή προτάσεων γιατί μ’ αυτό τον τρόπο ενισχύεται η κριτική του σκέψη και η ελεύθερη βούλησή του, ενώ συγχρόνως αποφεύγεται ο αυταρχισμός, αλλά και οι συγκρούσεις.

Αρνητικά αποτελέσματα έχουν οι έτοιμες λύσεις που πολλές προσφέρονται από τους γονείς για να βοηθήσουν το παιδί αλλά του στερούν τη χαρά της αυτενέργειας και την ικανοποίηση της επιτυχίας. Επίσης, η χρήση υποκοριστικών σε συνεχή βάση καθώς και τα παρατσούκλια (μπουλούκο, μαγουλίτσα κ.λπ.) που λέγονται, μεν, τρυφερά και αστεία αλλά δημιουργούν αρνητική αυτοεκπληρούμενη προφητεία!