Συμπονάς τον εαυτό σου; Εκεί ακριβώς βρίσκεται το μυστικό της ευτυχίας σου

Πώς μιλάς στον εαυτό σου; Έχεις παρατηρήσει τον εσωτερικό σου διάλογο; Είσαι αυστηρή ή σε συμπονάς. Η Μαρούσα Πολυκανδριώτη, Συστημική – Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεύτρια γράφει σήμερα για την αυτοσυμπόνοια και τη σημαντικότητα του ρόλου της στην ευχάριστη καθημερινότητά σου…

«Γιατί είμαι τόσο σκληρός – αυστηρός με τον εαυτό μου;». Είναι ένα ερώτημα που πολύ συχνά οι άνθρωποι φέρουν μέσα στην πορεία του ψυχοθεραπευτικού τους ταξιδιού. Η κριτική, η σύγκριση με άλλους, η βία αποτελούσαν κατά το παρελθόν συνηθισμένες και παραδοσιακές μεθόδους πειθαρχίας. Αυτά τα μοτίβα μεταφέρονται από γενιά σε γενιά με αποτέλεσμα στο τώρα πολλοί άνθρωποι να καλούνται να διαχειριστούν τα αποτυπώματα που έχουν αφήσει στον ψυχισμό τους.

Ας αναρωτηθούμε: «πώς μιλάω στον εαυτό μου;», «πώς στέκομαι απέναντι του όταν δεν είμαι αυτό που θα ήθελα, όταν αποτυγχάνω, όταν βιώνω δύσκολα συναισθήματα και δύσκολες καταστάσεις ζωής;». Μία συνηθισμένη αντίδραση μπορεί να είναι να είμαστε επικριτικοί (πχ. είσαι ανίκανος, είσαι αδύναμος, ποτέ δεν θα τα καταφέρεις, έπρεπε να είχες κάνει περισσότερα). Μία άλλη αντίδραση μπορεί να είναι το να προσπαθούμε να τιθασεύσουμε τα δυσάρεστα συναισθήματα, καθώς πιστεύουμε ότι με αυτόν τον τρόπο θα αλλάξουμε την υπάρχουσα κατάσταση. Ωστόσο, το να παλεύουμε εσωτερικά μας αποδυναμώνει και δημιουργεί ένα τείχος, μία απόσταση από την προσωπική μας αλήθεια.

Στην άλλη πλευρά βρίσκεται η αυτοσυμπόνοια. Πρόκειται για μία ευγενική, στωική, παρηγορητική στάση απέναντι στον εαυτό, η οποία εμπεριέχει την αποδοχή της κοινής ανθρώπινης μοίρας. Μέσα στην πορεία της ζωής όλοι μας θα βιώσουμε οδυνηρές στιγμές και θα κάνουμε λάθη τα οποία θα κληθούμε να διαχειριστούμε. Με το να μας επιτρέψουμε να βιώσουμε τη δυσκολία, τη θλίψη, τον πόνο, την αποτυχία παράλληλα τους δίνουμε χώρο να απελευθερωθούν.

Επιπλέον, η αυτοσυμπόνοια αυξάνει τη συναισθηματική ανθεκτικότητα σε δύσκολες καταστάσεις. Τα άτομα που κατανοούν και σέβονται τα συναισθήματα τους, επιτρέποντας να είναι ευάλωτοι και τρωτοί, μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικότερα τις δυσκολίες.

Πώς η ψυχοθεραπεία βοηθάει στη δημιουργία μίας συμπονετικής σχέσης με τον εαυτό; Όταν δεν έχουμε λάβει ως παιδιά την αγάπη που έχουμε ανάγκη για να αναπτυχθούμε, ασυνείδητα πιστεύουμε πως κάναμε κάτι λάθος και δεν την αξίζαμε. Έτσι δημιουργούμε μία ενοχική σχέση με τον εαυτό μας. Χωρίς να το συνειδητοποιούμε γινόμαστε αυστηροί, επικριτικοί και δημιουργούμε σχέσεις εξάρτησης προκειμένου να λάβουμε την αγάπη και την αποδοχή που λαχταράμε.

Στη διεργασία της ψυχοθεραπείας το άτομο λαμβάνει τον αναγκαίο για εκείνο χώρο και χρόνο ώστε να έρθει σε επαφή με τον εαυτό του. Μέσα από την αφήγηση της προσωπικής του ιστορίας ζωής παρατηρεί τη θέση του μέσα σε αυτή. Συνειδητοποιεί τους ρόλους που του δόθηκαν ή υιοθέτησε προκειμένου να υπάρξει και να επιβιώσει μέσα στο οικογενειακό σύστημα. Έρχεται σε επαφή με καταπιεσμένα – εσωτερικευμένα συναισθήματα, πόνο, φόβο, θυμό, χαρά που υπάρχουν μέσα του και ζητούν να εκφραστούν. Αναγνωρίζει αξίες ζωής και πολύτιμες σχέσεις που του μεταλαμπαδεύτηκαν και αποτελούν την προσωπική του περιουσία. Μέσα από την παραπάνω διεργασία οδηγείται στην αυτογνωσία και στη δημιουργία μίας αυθεντικής και συμπονετικής σχέσης με τον εαυτό.