«Αυτός που θέλουν οι γυναίκες»: Η συγγραφέας του βιβλίου, Ειρήνη Γεώργη μιλά στο TLIFE

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίο με τίτλο «Αυτός που θέλουν οι γυναίκες», η Ειρήνη Γεώργη μιλά στο TLIFE. Η συγγραφέας μιλά για το dating, τις εφαρμογές γνωριμιών κι αυτόν τον… έναν!

Λες ότι το dating τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει. Τι εννοείς μ’ αυτό; Και χρειαζόμαστε οδηγό για τους νέους κανόνες;

Όταν λέω ότι το dating έχει αλλάξει, ουσιαστικά μιλάω από το 2017 με το παγκόσμιο #metoo, που στην Ελλάδα συνέβη ακόμα πιο πρόσφατα. Μάλιστα, τα πράγματα έχουν αρχίσει να αλλάζουν, δεν είναι ότι έχουν αλλάξει για τα καλά. Οπότε ακόμα δεν υπάρχει αυτό που λέμε «μπούσουλας». Εμείς καλούμαστε να θέσουμε τους νέους κανόνες και να βάλουμε σε τάξη τα συμπεράσματα από τις επώδυνες συνειδητοποιήσεις που είχαμε τα τελευταία χρόνια.

Αν έπρεπε κάποιος να σώσει το βιβλίο μου σαν αρχείο σε έναν φάκελο της Ιστορίας, δεν θα του έδινε τίτλο “final”. Είναι το πρώτο προσχέδιο, μην πω και ανοιχτό αρχείο για συλλογική επεξεργασία. Αλλά από κάπου έπρεπε να ξεκινήσουμε, γιατί είχαμε μείνει στο Savoir Vivre, στον Τσελεμεντέ και άρθρα τύπου «10 τρόποι να τον τρελάνεις στο κρεβάτι».

Ο τίτλος του βιβλίου σου είναι «Αυτός που θέλουν οι γυναίκες». Ποιος είναι τελικά αυτός; Και υπάρχει αντίστοιχα «αυτή που θέλουν οι άντρες»;

«Αυτός που θέλουν οι γυναίκες» δεν υπάρχει. Δεν έχουμε όλες οι γυναίκες το ίδιο μυαλό, κάθε μία θέλει κάτι διαφορετικό. Αλλά υπάρχουν χαρακτηριστικά (δεν μιλάω για κοιλιακούς) και συμπεριφορές, που οι γυναίκες πλέον αρχίζουν να απαιτούν από τους άντρες. Αυτές οι συμπεριφορές είναι που κάνουν κάποιον ιδανικό υποψήφιο για σχέση ή και απλώς για σεξ, γιατί και το σεξ από μόνο του είναι κάτι που θέλουν οι γυναίκες, αρκεί να γίνεται με συναίνεση και να είναι αμοιβαία απολαυστικό.

Οι άντρες που θέλουμε λοιπόν συμπεριφέρονται με τρόπο που δείχνει ότι έχουν συνειδητοποιήσει την ανισότητα, έχουν κατανοήσει την αδικία και το γυναικείο βίωμα, και βασικά θέλουν να είναι δίπλα μας για να αλλάξουμε τον κόσμο.

«Αυτή που θέλουν οι άντρες» την ξέρουμε καλά. Μας την κάνουν έμπλαστρο αιώνες τώρα, σε κάθε μορφή τέχνης. Όλο το Χόλιγουντ είναι στηριγμένο στο ποιες γυναίκες θέλουν οι άντρες. Αμέτρητες παραλλαγές που όμως συγκλίνουν σε πολύ σαφή πρότυπα και στερεότυπα. Δεν χρειάζεται να ακούμε άλλο ποια θέλουν οι άντρες. Ας επικεντρωθούμε για μια φορά στη γυναικεία επιθυμία.

Ποια είναι η γνώμη σου για τα dating apps και τα social media; Μεγαλώνουν ή μικραίνουν την απόσταση μεταξύ των φύλων;

Τα dating apps και τα social media είναι ένα ακόμα μέρος να γνωρίσεις κόσμο, και μπορείς να το κάνεις 24/7, με τις πιτζάμες, σε όλον τον πλανήτη. Πρακτικά λοιπόν, μειώνουν την απόσταση μεταξύ των ανθρώπων. Η παγίδα είναι ότι ακριβώς επειδή υπάρχει τεράστια προσφορά, δεν μπαίνουμε στον κόπο να δώσουμε δεύτερη ευκαιρία σε κανέναν, και αρκεί να τρώει πίτσα με ανανά για να εξαφανιστούμε οριστικά. Το πρόβλημα είναι ότι απολαμβάνουμε μια πρωτόγνωρη πολυτέλεια.

Παλιότερα, υπήρχαν τρεις υποψήφιοι σε ηλικία γάμου στο χωριό σου, και άλλοι πέντε στα γύρω χωριά. Είχες να διαλέξεις από οκτώ συνολικά, κι ένιωθες και τυχερή αν μπορούσες να διαλέξεις γενικά. Οπότε τώρα τα χάνουμε με τις τόσες επιλογές και μπαίνουμε σε μια ατέρμονη διαδικασία να φιλτράρουμε και να ξεσκαρτάρουμε, που έχει σαφή θετικά αλλά έχει και αρνητικά. Αν μάθουμε να αντιμετωπίζουμε το dating ώριμα και σοβαρά αλλά συγχρόνως χωρίς ντροπή, χωρίς ενοχές και με διάθεση αμοιβαιότητας, όλα θα πάνε πιο καλά.

Στο βιβλίο σου χρησιμοποιείς το χιούμορ ακόμα και σε πολύ ευαίσθητα θέματα. Πόσο ασφαλές είναι αυτό; Μπορούμε να κάνουμε χιούμορ με όλα;

Έχω δει Εβραίους κωμικούς να κάνουν αστεία με το Ολοκαύτωμα. Και να το κάνουν καλά. Το χιούμορ είναι αυτό που μας κάνει να μπορούμε να αντέξουμε τις δυσκολίες της ζωής και της πραγματικότητας, και να απαλύνουμε τον πόνο. Μας κάνει να συνδεόμαστε και να ταυτιζόμαστε με τα βιώματα των άλλων. Όταν κάποιος κάνει χιούμορ σε θέματα που μπορούν να χαρακτηριστούν ευαίσθητα, το ζήτημα είναι σε ποια πλευρά στέκεται. Πού βασίζεται το αστείο.

Είναι εις βάρος του καταπιεστή ή του καταπιεσμένου; Δεν λέω κάτι καινούριο, είναι το γνωστό “punching up και όχι down”, αλλά είναι το μόνο που έχει σημασία. Με όλα μπορούμε να κάνουμε χιούμορ. Εγώ μπορώ να κάνω και με τους βιασμούς μου.

Λες ότι παρόλο που είσαι σινγκλ και θεωρητικά ψάχνεις τον έναν, αυτό που θες είναι να γίνει ο κόσμος καλύτερος για όλους. Όμως πιστεύεις σε αυτόν τον έναν;

Θα πιστέψω στον Έναν όταν γνωρίσω τον άνθρωπο με τον οποίο θα θέλω να υιοθετήσουμε γάτα, και επειδή είμαι απελπιστικά μονογαμική, θα είναι όντως Ένας. Ως τότε, θα πιστεύω σε πολλούς. Δεν μας ταιριάζει μόνο ένας άνθρωπος στον κόσμο, αυτό θα ήταν πάρα πολύ απαισιόδοξο, και ευτυχώς είναι απλώς το ιδεώδες του ρομαντισμού. Μην ξεχνάμε ότι ο Ρομαντισμός ήταν ένα καλλιτεχνικό κίνημα και τίποτα παραπάνω. Δεν υπάρχει Ένας και δεν είναι το άλλο μας μισό.

Ο καθένας μας είναι ολόκληρος άνθρωπος και γι’ αυτό δεν χρειάζεται να νιώθουμε καμιά απόγνωση όταν είμαστε μόνοι, γιατί η απόγνωση οδηγεί στο να κάνουμε σχέσεις που δεν μας βοηθάνε σε τίποτα, πόσο μάλλον στο να εξελιχθούμε. Αυτό που θέλουμε είναι υγιείς, υποστηρικτικές και χαρούμενες σχέσεις, με ειλικρινή, ουσιαστική επικοινωνία. Αυτό δεν γίνεται χωρίς ισότητα γιατί δεν μπορείς να έχεις και σύνδεση και εξουσία. Πρέπει να διαλέξεις.