Αν η γκρίνια ήταν άθλημα, τότε θα ήσουν σίγουρα πρωταθλήτρια. Είναι απίστευτη η αντοχή σου, η επιμονή και οι επιδόσεις σου σ’ αυτή. Δεν έχει σημασία ο χρόνος! Δεν έχει σημασία ο τόπος! Δεν έχει σημασία η αφορμή. Σου αρκεί να είμαστε εγώ κι εσύ και να πάρεις τον ενοχλητικό εκείνον τόνο της φωνής… την απαξιωτική και κουρασμένη έκφραση στο πρόσωπο και ν’ αρχίσεις την ατελείωτη μουρμούρα. Είναι κάποιες φορές που αισθάνομαι πως τα έχεις μαζί μου, μόνο και μόνο για να εξασκείς το άθλημα…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΕΡΩΤΑΣ Ή ΠΟΛΕΜΟΣ;
Ας ξεκινήσουμε με τη βάση της σχέσης. Σε γνωρίζω, με γνωρίζεις και το αντιλαμβανόμαστε κι οι δύο… ή μάλλον μόνο εγώ! Είσαι το ταίρι μου, το ιδανικό μου ταίρι! Αλλά δεν είσαι ευχαριστημένη ποτέ και με τίποτα… Βρίσκεις λόγους να γκρινιάζεις ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν…
Αν η σχέση προήλθε από κεραυνοβόλο έρωτα, γκρινιάζεις που ο έρωτας είναι τυφλός και σε έριξε σε εμένα. Χάθηκε ο κόσμος να ερωτευτείς κάποιον με καλύτερη δουλειά; Ή με δικό του σπίτι; Κάποιον που να μπορεί να σου προσφέρει μια πιο άνετη ζωή βρε παιδί μου! Θα σκεφτείς…
Στην περίπτωση που η φιλία και η συμπάθεια γυρίσει σε σχέση, τότε πάλι δεν είσαι ικανοποιημένη. Με αγαπάς γιατί σε φροντίζω, γιατί σε πηγαίνω ταξίδια, παίρνω πρωτοβουλίες και σε κάνω να αισθάνεσαι σαν πριγκίπισσα. “Τι να το κάνεις αν δεν υπάρχει πάθος; Καλός χρυσός, αλλά δεν υπήρξε ποτέ ο έρωτας που θα με ταρακουνήσει” θα ανακοινώσεις με φιλοσοφικό ύφος στις κολλητές σου. Κι εγώ να μένω με το στόμα ανοιχτό….
ΜΟΝΟΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
Ποτέ δεν φανταζόμουν πως όταν μου έδινες τα κλειδιά του σπιτιού σου, υπό τους ήχους του “Πάρε πασά μου την οδοντόβουρτσά μου” θα υπέγραφα το προσωπικό μου μαρτύριο. Οι ώρες που δεν ακούω τα παράπονά σου είναι στο κρεβάτι. Όχι, δεν εννοώ ότι εκεί τα βρίσκουμε! Μια χαρά την κάνεις και την κρεβατομουρμούρα… αλλά κάποια στιγμή θα σε πάρει ο ύπνος και τότε θα μπορέσω κι εγώ να έχω μερικές ώρες γαλήνης.
Πλένεις τα πιάτα, γκρινιάζεις που δεν σε βοηθώ στις δουλειές του σπιτιού. Παίρνω πρωτοβουλία και πλένω τα πιάτα, γίνεσαι πράσινη από τον θυμό πως δεν τα έπλυνα καλά και γκρινιάζεις διπλά, που δεν είμαι άξιος να κάνω μια δουλειά! Και πάει λέγοντας…. Για να μην αναφερθώ στην πιθανότητα να θελήσω να δω έναν αγώνα ποδοσφαίρου! Ευτυχώς που υπάρχουν και τα καφενεία!
ΤΟ Σ’ΑΓΑΠΩ ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ
Έτσι είναι οι άντρες. Δεν λένε εύκολα λόγια… ακόμη κι αν πρέπει! Ακόμη κι αν νιώθουν, ακόμη και κάτι πιο μεγάλο από ένα απλό σ’αγαπώ. Άλλωστε μην ξεχνάς τον επόμενο στίχο του γνωστού τραγουδιού. Το σ’αγαπώ δεν το λέω σε κανένα, μια ζωή το κρατάω για σένα! Γι’ αυτό μην μου γκρινιάζεις που δεν είμαι και τόσο εκδηλωτικός… δεν είναι οι λέξεις αλλά τα έργα που μετράνε. Κι ένας άντρας που αγαπά, μπορεί να κάνει τα πάντα για την αγαπημένη του.
Συμπέρασμα; Ποτέ και τίποτα δεν θα είναι ιδανικό. Ζήσε το τώρα και μην γκρινιάζεις γιατί αν χάσεις αυτό που έχεις, ίσως αντιληφθείς πως άδικα γκρίνιαζες. Όλοι κάνουμε υποχωρήσεις σε μια σχέση.
Συνειδητοποίησε ότι με τη γκρίνια δεν κερδίζεις τίποτα. Απλά γίνεσαι κουραστική -έως και ενοχλητική. Πόσο θα αντέξω; Για σκέψου… Σκέψου πριν μιλήσεις!
Τα όνειρα μου κόκκινο, τα όνειρα σου άσπρα…ρούχα μαζί που πλύθηκαν και έχουνε γίνει ροζ! Αφιερωμένο εξαιρετικά…σε σένα!
Του Λευτέρη Σαββίδη
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
