*Πριν αρχίσω να μιλάω… θα ήθελα να διευκρινίσω τα εξής: πρώτον, δεν αναφέρομαι σε όλες τις γυναίκες, αλλά σε αρκετές από εσάς. Δεύτερον, υπάρχουν και άντρες που κάνουν το ίδιο, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας σήμερα. Το θέμα μας είναι το εξής…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τυγχάνει να έχω βρεθεί ουκ ολίγες φορές σε συζητήσεις με γυναίκες φίλες μου για τον… ιδανικό άνδρα. Άλλες ψάχνετε ψηλό, ξανθό, με μπλε μάτια, άλλες πιο λατίνους, άλλες έχετε μια αδυναμία στην κοιλίτσα και πάει λέγοντας. Μια χαρά ως εδώ… Όλοι έχουμε προτιμήσεις, όλοι έχουμε τα αδύνατα σημεία μας στο αντίθετο φύλο. Όταν όμως προκύπτει ζήτημα… φορολογικών στοιχείων τότε κυριολεκτικά μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Μήπως είχε δίκιο η Marilyn; Τα διαμάντια είναι όντως ο καλύτερος φίλος της γυναίκας;
“Καλός ο Γιώργος, αλλά με τη δουλειά που κάνει δεν μπορεί να με βγάλει ούτε για σουβλάκι!” μια από τις ατάκες που πολλές ξεστομίζουν χωρίς να κοκκινίζουν. “Εντάξει μωρέ, είναι δυνατόν 30 χρόνων άνθρωπος να μην έχει ένα αμαξάκι της προκοπής να με πάει καμιά βόλτα;”! “Εγώ μπορεί να θέλω να κάνω τα ταξίδια μου, να πάω τις εκδρομές μου… πώς θα μου τα προσφέρει με τρεις και εξήντα που παίρνει;”.
Η αγάπη δεν μετριέται σε είδος….
Αντιλαμβάνομαι πως ένα ρομαντικό ταξίδι στο Παρίσι με το έτερόν σου ήμισυ θα ήταν ιδανικό. Καταλαβαίνω πως ένα loft α λα Παπακαλιάτης με “κόζι” έπιπλα και πρωινό με θέα την Ακρόπολη θα σου έφτιαχνε την ημέρα. Κι εγώ θα ήθελα να σε βγάλω για φαγητό στο πιο χλιδάτο εστιατόριο της πόλης, με αφορμή την επέτειό μας… ή χωρίς αφορμή! Όμως δεν γίνεται να ζητάς από τη σχέση σου να φτιάξει για σένα το ιδανικό lifestyle. Μήπως πιστεύεις πως εγώ δεν ονειρεύομαι μια πιο άνετη ζωή και φυσικά να σου προσφέρω τις ρομαντικές στιγμές των ονείρων σου; Είναι όμως στο χέρι μου να το κάνω αυτό; Πιστεύεις πως μπορώ να ζω την ζωή που ονειρεύεσαι και για κάποιο, ανεξήγητο λόγο δεν το κάνω; Έτσι είναι η ζωή!Welcome to reality… πόσοι άνδρες στην Ελλάδα θα μπορούσαν να σου προσφέρουν κάτι αντίστοιχο;
Πέρα όμως από την πικρή αλήθεια, εκείνο που με εκνευρίζει περισσότερο σε αυτή τη “γυναικεία” λογική περί σχέσεων είναι πως αισθάνομαι ότι μετράς τη σχέση μας σε είδος. Όταν με πρωτοείδες στο μπαράκι με πρόσεξες για αυτό που είμαι. Ήρθαμε ο ένας κοντά στον άλλο γιατί ταιριάζαμε, γιατί αισθανόμασταν πως αυτό το “κάτι” που συνέβαινε ανάμεσά μας ήταν ξεχωριστό. Δεν υπήρχε πουθενά η οικονομική μας κατάσταση ή τα περιουσιακά μας στοιχεία. Δεν θέλω να πω πως όλες οι γυναίκες είναι συμφεροντολόγες… όμως, αυτές οι ανησυχίες και τα σύννεφα στις σχέσεις ανδρών και γυναικών προκαλούνται σχεδόν πάντα από την πλευρά της γυναίκας.
Όποιος θέλει τα πολλά, χάνει και τα λίγα
Προσωπικά, πιστεύω πως όταν προκύπτει τέτοιο θέμα, ότι το προτοφόλι μου δηλαδή δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες σου ή τα όνειρά σου, είναι μάλλον ώρα να πάρω το δισάκι μου στο ώμο και να φύγω! Αν αυτό που ένιωθες για μένα σε γέμιζε πραγματικά, τότε δεν θα σε ενοχλούσε που τις περισσότερες φορές προτιμώ να καθόμαστε σπίτι. Ούτε θα σε πείραζε να πάμε για καφέ με το μετρό! Το μόνο που θα σε ενδιέφερε θα ήταν να είμαστε μαζί. Πρόσεξε μόνο μήπως αυτές οι Lifestyle ανησυχίες σου σε αφήσουν μόνη. Γιατί ο έρωτας δεν έρχεται ποτέ με πιστοληπτική ικανότητα.
Του Λευτέρη Σαββίδη
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ