O έρωτας γιορτάζει όλες τις μέρες του χρόνου. Συμφωνώ! Μπορείς όμως κι εσύ να αποφασίσεις τι θέλεις από την 14η Φεβρουαρίου; Θέλεις να γιορτάσουμε ή να “κοροϊδεύουμε” όλους τους άλλους που γιορτάζουν;

ΓΙΟΡΤΑΖΩ, ΓΙΟΡΤΑΖΩ ΤΙΣ ΕΓΝΟΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΒΑΖΩ
Λίγες μέρες πριν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου και αρχίζει η γκρίνια. “Κουράστηκα με την εμπορευματοποίηση”! “Δεν αντέχω να βλέπω συνεχώς γύρω μου καρδούλες και σοκολατάκια!” Να τη σεβαστώ την αποψή σου αν και μου κάνει εντύπωση. Γίνεται ένα λουλούδι, ένα γλυκό σοκαλατάκι κι ένα ακόμη πιο γλυκό φιλί να προκαλέσει ποτέ μορφασμό αποστροφής;

Έρχεται λοιπόν η μέρα και εγώ το παίρνω απόφαση. Το κορίτσι μου δεν έχει όρεξη για ρομαντικά μενού, εκπλήξεις με ροδοπέταλα στο κρεβάτι και τεράστια μπαλόνια σε κατακόκκινο χρώμα και σχήμα καρδιάς. Μήνυμα ελήφθη!

Το βράδυ είμαστε αγκαλιά στον καναπέ και η μέρα πλησιάζει στο τέλος της, σαν μια οποιαδήποτε μέρα του χρόνου. Ήμουν “καλό” παιδί. Δεν έπεσα θύμα της “εμπορευματοποίησης” και δεν σε έφερα αντιμέτωπη με ανατριχιαστικές καρδούλες.
Και ξαφνικά…. μια περίεργη αντίδραση. Παγωμάρα! Αισθάνομαι πως έχεις “ξενερώσει”. Κάτι δεν πάει καλά. Η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι. Και μιλάς… Έγινα “ο άκαρδος που δεν σκέφτηκα να σου φέρω ούτε ένα λουλούδι!”.

Μία που ρώτησα “τι έχεις, μωρό μου;” και μία που άνοιξε το κουτί της Πανδώρας… Το στόμα σου!

Το παράπονο της ομοιοπαθητικής
– “Η κολλητή μου βρίσκεται τώρα αν θέλεις να ξέρεις σε ένα πολυτελές εστιατόριο και απολαμβάνει ένα ρομαντικό δείπνο κι εσύ κάθεσαι εδώ και χασμουριέσαι! Ευχαριστώ πολύ”

Η γκρίνια της τσιγκουνοφοβίας
– “Μα καλά; Πόσο θα σου κόστιζε να μου πάρεις ένα τριαντάφυλλο;”

Η ανασφάλεια της πρώτης εποχής
– “Νιώθω πως δεν με αγαπάς όσο εγώ!”

Η εξαίρεση στον κανόνα: Η σιωπηρή (αλλά ηχηρή)
– Αυτή η αντίδραση είναι και η πιο ενοχλητική. Κάνεις σιωπηρή διαμαρτυρία για κάτι που δεν έκανα. Για μια συμπεριφορά που εσύ την προκάλεσες με αυτή την υποτιθέμενη εναλλακτική στάση σου απέναντι στο κατεστημένο.

Τι σε συμβουλεύω να κάνεις
-Αν η αρνητική σου αντίδραση στον Βαλεντίνο ισχύει:
Το να σου προσφέρει ο αγαπημένος σου ένα τριαντάφυλλο και μια ρομαντική βραδιά σε ένα εστιατόριο δεν σημαίνει ότι έχεις αλλοτριωθεί από το σύστημα του υπερκαταναλωτισμού. Δες το σαν μια αφορμή να εκφράσουμε ο ένας στον άλλο πως νιώθουμε και να περάσουμε καλά. Δεν θα πάθουμε και τίποτα.

–Η αρνητική σου αντίδραση στον Βαλεντίνο δεν ισχύει, γλυκιά μου, διαφορετικά δεν θα έπεφτε παντόφλα. Τόσα χρόνια, τόσες σχέσεις, τόσες φίλες και γνωστές καμία δεν ξέρω που να αντέδρασε θετικά όταν ο Βαλεντίνος πέρασε και τα κόκκινα τριαντάφυλλα δεν ήρθαν.

Όλες -ή μάλλον οι περισσότερες γκρινιάζετε, ξερνάτε με όλη αυτή τη συζήτηση, απαξιώνετε μια γιορτή, αλλά τελικά όλες καταβάθος ελπίζετε ότι κάτι θα πάρετε.

Νομίζω, ότι ο λόγος που απαξιώνετε την Ημέρα των Ερωτευμένων είναι γιατί ξέρετε ότι εμείς οι άντρες από τη φύση μας δεν της δίνουμε σημασία και ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ασχοληθούμε μαζί της και ούτε θα μπούμε στον κόπο να σας πάρουμε κάτι. Κι αυτό θα σας πληγώσει. Οπότε απλά προετοιμάζετε τον εαυτό σας με την γκρίνια κατά της εμπορευματοποίησης του Αγίου Βαλεντίνου και προετοιμάζετε τους γύρω σας -φίλους, συναδέλφους, γνωστούς- για τις “απόψεις” σας ώστε να μην έρθετε σε αμηχανία την επόμενη μέρα που θα σας ρωτήσουν τι δώρο σας έκανε κι εσείς θα απαντήσετε “τίποτα”. Το “δεν πιστεύω σε αυτά” είναι πιο ασφαλής για τον ψυχικό σου κόσμο απάντηση.

ΟΜΩΣ, αν εγώ αγνοήσω τις δήθεν επιθυμίες σου και πάρω την πρωτοβουλία και σου στείλω λουλούδια ή σοκολατάκια ή αρκουδάκια… θα λιώσεις, θα χαρείς, θα χαμογελάσεις. Και πρώτη, πριν καν σε ρωτήσουν, θα το πεις σε φίλους, συναδέλφους, γνωστούς….

So… Please… Ας είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Δεν είναι κακό. Δεν είναι κακό να πιστεύεις σε μια γιορτή με επίκεντρο τον έρωτα. Έτσι δεν είναι;