Σε είδα, με είδες. Σου άρεσα, μου άρεσες και τα υπόλοιπα ήρθαν φυσιολογικά…σαν νεράκι που τρέχει. Είμαστε μαζί εδώ και αρκετό καιρό και είπαμε να δοκιμάσουμε να μείνουμε μαζί. Για ποιο λόγο θα πρέπει η συγκατοίκηση να σημαίνει πως γίναμε αυτοκόλλητοι; Πώς μπορούν δύο άνθρωποι να είναι κάθε ώρα και στιγμή ο ένας κολλημένος πάνω στον άλλο; Θέλω το χώρο μου, το χρόνο μου και τις στιγμές που θα ενεργώ σαν μονάδα. Ξέρεις δεν κατάγομαι από την Χίο…

ΑΠΛΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ

Ξυπνάμε μαζί… ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ μαζί! Κι όλα είναι εντάξει, όλα είναι ωραία… Θέλω όμως κι εγώ να μπορώ να κάνω κάποια πράγματα για τον εαυτό μου. Δεν θα πάθεις τίποτα να κανονίσεις να πας κι εσύ για έναν καφέ τις Τετάρτες που έχει Champion’s League! Όπως αντίστοιχα κι εγώ δεν έχω καμία όρεξη να τρέχω μαζί σου στα μαγαζιά Σαββατιάτικα. Ίσως θα μπορούσες κι εσύ να περάσεις ένα βράδυ μακριά μου.

Ο καθένας είχε του φίλους και τη ζωή του ..πριν γνωρίσει το έτερον του ήμισυ. Πράγμα που σημαίνει πως μπορεί στην πορεία να συνειδητοποιήσεις – όπως κι εγώ άλλωστε – πως δεν συμπαθείς και ιδιαίτερα κάποιον φίλο μου. Ωραία ως εδώ… Εγώ γιατί πρέπει να ξεκόψω από αυτόν; Ποιος είναι αυτός ο άγραφος νόμος που λέει πως όταν εγώ κι εσύ γίνουμε “ένα” τακτοποιούμε και την ατζέντα με τους φίλους και τους γνωστούς από κοινού; Πολύ απλά, αν δεν περνάς καλά με τον “αντιπαθέστατο” φίλο μου, μην έρθεις μαζί μας.

ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ

Άλλο ένα μεγάλο αγκάθι… Είμαστε μαζί, αλλά δεν είμαι ο συνοδός σου να τον περιφέρεις στο σόι σου. Δεν υπάρχει πιο άβολη κατάσταση να βρίσκεσαι ανάμεσα σε δεκάδες συγγενείς που σε σκανάρουν από πάνω μέχρι κάτω για να δουν αν είσαι αρκετά καλός για την μονάκριβη κόρη, εγγονή, ανιψιά τους. Και μετά να αρχίσουν τις συγκεκαλυμένες ερωτήσεις για τις προθέσεις μου, για το αν βλέπω αυτή τη σχέση σοβαρά, πόσο καλή είναι η δουλειά μου κτλ.

Το ίδιο συμβαίνει και με πάρτι και άλλα event με τις κολλητές σου. Εντάξει, μπορεί να τύχει να βγούμε όλοι μαζί. Δεν λέω ότι είναι κακό. Αλλά τι δουλειά μπορεί να έχω στο surprise party της φιλενάδας σου, στο οποίο εκτός από την κοριτσοπαρέα δεν παρευρίσκεται κανείς άλλος εκτός από εμένα; Σε κάθε περίπτωση, για να αισθανθώ κι εγώ μέρος του δικού σου κόσμου, είτε αυτός λέγεται σόι, είτε κολλητές, θα πρέπει να περάσω χρόνο μαζί τους στην καθημερινότητά μου. Να τους γνωρίσω σε πιο… cool περιπτώσεις, να έρθω πιο κοντά τους και τότε…ναι! Να πάω και στο γάμο τους. Σου έχει τύχει να χαιρετήσεις ένα “σκασμό” κόσμο μετά την εκκλησία και να μην γνωρίζεις κανένα;

ΟΛΑ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ

Καταλαβαίνω ότι το να θες να είσαι μαζί μου συνέχεια μπορεί να είναι και κολακευτικό. Με αγαπάς και με θες κοντά σου σε κάθε στιγμή της ζωής σου. Πρέπει όμως κι εσύ να μου αφήνεις χώρο να αναπνεύσω. Όλα θα γίνουν, όταν όμως είναι ώριμα να συμβούν. Αν είναι το τυχερό μας και η σχέση μας κρατήσει, τότε φυσικά και θα γνωρίσω τους γονείς σου, φυσικά και θα σε συνοδεύσω σε κάποια επίσημη εκδήλωση κτλ. Εκείνο όμως που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να περνάμε δημιουργικό χρόνο μεταξύ μας. Να αισθανόμαστε εμείς άνετα με αυτό που έχουμε και ό,τι κι αν είναι αυτό θα ωριμάσει και θα προχωρήσει μόνο του.

Του Λευτέρη Σαββίδη