Με κατηγορείς για τη σχέση που έχω με την μητέρα μου… μάνα όμως είναι μόνο μία! Πολύ περισσότερο αν είναι η δική μου μάνα…

Δεν είναι όλες οι πεθερές σαν την Jane Fonda στην ταινία Monster In Law, ραδιούργες και πανούργες με μοναδικό σκοπό να χωρίσουν τον γιό τους από την νέα του αγαπημένη, εν προκειμένω την Jennifer Lopez!

Το γεγονός πως από την πρώτη στιγμή που σε βλέπει, νιώθει ανταγωνιστικά απέναντί σου, δεν είναι κάτι που μπορώ να της το απαγορέψω. Είναι δύσκολο για εκείνη να πιστέψει πως το μικρό της αγοράκι μεγάλωσε και μπορεί να το… “χάσει” από μια άλλη γυναίκα. Εγώ γιατί πρέπει να κάνω συνέχεια τον διαιτητή ανάμεσα σε σένα και τη μητέρα μου;

Σκέψου λογικά

Δεν είσαι υποχρεωμένη να συμπαθήσεις όλη μου την οικογένεια. Παρόλα αυτά, αν πραγματικά με αγαπάς, οφείλεις να κρατήσεις τα… “προσχήματα”! Δυστυχώς ή ευτυχώς με τη μητέρα μου δεν γίνεται να χωρίσω ποτέ… ενώ με σένα! Στο κάτω-κάτω αν δεν μπορείς να την υπομένεις, μπορείς πολύ απλά να την αγνοείς. Εκείνο όμως που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί πρέπει, στην κόντρα που έχεις με εκείνη, να πάρω κι εγώ θέση. Και μάλιστα να πάρω θέση υπέρ σου. Είναι αστείο, αλλά όσο πιο πολύ μου…”κοπανάς” πως έχεις παντρευτεί μαζί με μένα και την μητέρα μου, τόσο περισσότερο πιστεύω πως κατά βάθος σου αρέσει να δημιουργείς αυτή την μικρή ή μεγάλη ίντριγκα. Έτσι, για να μην πλήττεις μέσα στη σχέση.

Και πριν προλάβεις να μιλήσεις για Οιδιπόδειο σύμπλεγμα, να σου θυμήσω πως ο Φρόυντ επικρίθηκε ιδιαίτερα για αυτή του τη θεωρία, αλλά και ότι η ίδια του η διατύπωση αφορούσε μια ηλικία μεταξύ 3-5 ετών. Κι αν ακόμη λοιπόν πέρασα τη φάση του “έρωτα” με την μητέρα μου, αυτό ήταν όταν έπαιζα ακόμη με τα κουβαδάκια μου. Για να μην θυμηθώ, πως αν πρέπει να παραδεχτώ ότι ισχύει η φροϋδική θεωρία και στους ενήλικες άνδρες, αυτή δεν έχει παρά αφετηρία και πρώτη αιτία μια… γυναίκα! Έτσι για να το θυμάσαι όταν αποκτήσεις κι εσύ έναν γιο…

Είμαστε μαμάκες τελικά;

Τα στατιστικά στοιχεία δεν είναι και πολύ ενθαρρυντικά. Ομολογώ πως δεν περίμενα εν έτει 2010 το 25% των ανδρών να βασίζεται ακόμη στη γνώμη της μητέρας του, προκειμένου να πάρει αποφάσεις. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 2010, από το γραφείο της ψυχολόγου Χαράς Νομικού, το 23% των παντρεμένων ζευγαριών χώρισαν εξαιτίας της συμπεριφοράς της μητέρας του συζύγου. Αντίστοιχα, η μητέρα των ανδρών αποτέλεσε την αιτία να χωρίσουν οι δρόμοι για το 80% των ανύπαντρων ζευγαριών.

Το πρόβλημα βέβαια, κατά διαβολική σύμπτωση το εντοπίζεις μόνο εσύ! Σύμφωνα με την ίδια έρευνα το 76% των ζευγαριών που απευθύνονται σε ειδικό σύμβουλο γάμου, το κάνει με πρωτοβουλία της γυναίκας, αφού εμείς οι άνδρες δεν αισθανόμαστε πως υπάρχει κάποιο πρόβλημα στη σχέση. Τυχαίο; Δεν νομίζω!

Όσοι δεν χώρισαν με “πρόφαση” την “παρεμβατική” μητέρα του συζύγου, παραμένουν σε έναν γάμο αποκομένοι από την πρώτη τους οικογένεια. Δεν είναι τυχαίο που στις περισότερες περιπτώσεις η γυναίκα “τραβά” τον άνδρα προς το δικό της σόι! Γιατί οι άνδρες είμαστε από τη φύση μας πιο διαλλακτικοί και δεν θα κάνουμε σαματά για τα δηλητηριώδη σχόλια της πεθεράς.

Δυο μέτρα και δύο σταθμά!

Αν εσείς εντοπίζετε τέτοια προβλήματα και ασφυκτιάτε μέσα στη σχέση, τι να πούμε κι εμείς με την γλυκιά σας μητερούλα; Ενώ λοιπόν πρέπει να σφυρίζω φάουλ στην μητέρα μου σε κάθε περίσταση, ούτε λόγος για αντίστοιχη συμπεριφορά από σένα. “Τι σε πειράζει η μητέρα μου; Να μην έχω κι εγώ έναν άνθρωπο να με βοηθήσει;”! Είναι η μόνιμη ατάκα που αντηχεί στα αυτιά κάθε παντρεμένου (και μη)! Αν τολμούσα να σου προτείνω το ίδιο, δηλαδή βοήθεια από τη μητέρα μου, τότε θα έβλεπα την οργή στα μάτια σου. “Θεωρείς πως είμαι άχρηστη;”, “Στο σπίτι μου κάνω κουμάντο εγώ!” κι άλλα τέτοια επαναστατικά θα με κάνουν να μην στο ξαναπροτείνω ποτέ.

Μας καλεί η μητέρα μου για φαγητό. Θα φορέσεις το ψεύτικο χαμόγελο και θα μου πεις, “φυσικά αγάπη μου, να πάμε!”, ενώ μπορεί να συμπληρώσεις “Μην μας λέει και η μάνα σου ακατάδεκτες”! Πριν προλάβω όμως να γυρίσω την πλάτη, θα έχεις μιλήσει με την κολλητή σου, για να την ενημερώσεις για το…μαρτύριο που είσαι υποχρεωμένη να περάσεις στο τραπέζι και πως δεν αντέχεις τις “μπηχτές” της κάθε ώρα και στιγμή. Αν αντίθετα πρέπει να πάμε στους δικούς σου για φαγητό, τότε όχι μόνο πρέπει να έρθω, αλλά και να φορέσω την “καλύτερη” μου διάθεση. Γιατί η μανούλα σου έκανε τόσο κόπο για μένα και εγώ δεν μπορώ να είμαι αγενής!

Μήπως να βρεθούμε κάπου στη μέση;

Για να έχει νόημα μια σχέση, δεν μπορεί να περιμένεις πως θα απομακρυνθώ από την μητέρα μου. Αυτό είναι αδύνατο… Μπορείς όμως να απαιτήσεις και να βάλεις τα δικά σου όρια. Πρόσεξε όμως γιατί αυτά θα πρέπει να ισχύουν και για την δική σου μητέρα. Είναι καιρός και για μένα να συνειδητοποιήσω ότι μεγάλωσα και πως δεν σε έχω στο πλευρό μου ως υποκατάστατο της μητέρας μου. Για να με φροντίζεις, να μου μαγειρεύεις και να με κανακεύεις. Πάντα η προσπάθεια θέλει δύο… και όχι τρεις ή τέσσερις!

Του Λευτέρη Σαββίδη