Εσύ, αναγνωρίζεις τα θαύματα που συμβαίνουν στην καθημερινότητά σου;

Άγιες μέρες. Μέρες αγάπης, μέρες γιορτής. Μέρες που η θλίψη γίνεται χαρά, μέρες που τα θαύματα μας θυμίζουν την ύπαρξή τους δίνοντάς μας ελπίδα και η Dr. Νάνσυ Μαλλέρου μας “προπονεί” να αναγνωρίζουμε ακόμα και τα καθημερινά θαύματα. Εσύ πιστεύεις στα θαύματα;

Ε λοιπόν εγώ πιστεύω στα θαύματα. Όχι μόνο αυτό, αλλά πιστεύω ότι μου προκύπτουν και αρκετά συχνά και έχω βρει και την επιστημονική απόδειξη για αυτό!

Τι είναι όμως τα θαύματα; Είναι κάτι που συμβαίνει, κάτι που μπορούμε να κάνουμε ή κάτι που ήμαστε;

Αν ψάξετε στο λεξικό, θα δείτε ότι ως θαύμα χαρακτηρίζεται “κάθε συμβάν, που στη βάση μιας ειδικής αντίληψης (κοινωνικής, θρησκευτικής, φιλοσοφικής κ.λπ.) για τη φύση και τους φυσικούς νόμους, είναι δυνατόν να θεωρηθεί ανεξήγητο, με τα καθιερωμένα, επιστημονικά αποδεκτά, κριτήρια.” Το θαύμα κατατάσσεται σε ορισμένη κατηγορία γεγονότων που θεωρούνται ασυνήθιστα ή απίστευτα και, για τους θρησκευόμενους, εκδηλώσεις υπερφυσικής ή θείας προέλευσης.
Αναγνωρίζετε ποια είναι η παγίδα σε αυτό τον ορισμό; Λέξεις όπως “ειδική αντίληψη, καθιερωμένα, για τους γνωστούς φυσικούς νόμους…” κατατάσσουν αυτόματα ως απίστευτο ή θαύμα καθετί πέρα από αυτό που κατανοούμε, αντιλαμβανόμαστε ή έχουμε απλώς συμφωνήσει ότι είναι έτσι. Δεδομένου ότι όλοι συμφωνούμε ότι δεν κατέχουμε παρά ένα ελάχιστο από την σοφία του σύμπαντος, πόσο εξαιρετικά περιοριστικό είναι αυτό;

ΘΑΥΜΑ… ΔΗΛΑΔΗ ΘΑΥΜΑΣΙΟ!
Ετυμολογικά, η λέξη θαύμα, προέρχεται από το ελληνικό “θαυμάσιον” και είναι αυτό το οποίο προκαλεί θαυμασμό και κατάπληξη, ένα γεγονός έκτακτο και με κανόνες που δεν μπορεί να έχουν γενική εφαρμογή.
Όταν διάβασα αυτό τον ορισμό, ο πρώτος μου συνειρμός ήταν ο γάμος μου: γεγονός που (ακόμα!) μου προκαλεί θαυμασμό και κατάπληξη, με κανόνες που σίγουρα δεν μπορεί να έχουν γενική εφαρμογή.

Ο τρόπος με τον οποίο έχουμε ορίσει τα θαύματα είναι αυτό που μας κάνει να πιστεύουμε ότι είναι σπάνια.

ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ ΤΟ ΜΗΝΑ
Ένας μαθηματικός καθηγητής του Κέμπριτζ όμως μας δίνει ελπίδες! Ο Τζ. Ε. Λίτλγουντ, στη συλλογή εργασιών του με τίτλο, A Mathematician’s Miscellany, απομυθοποιεί την υποτιθέμενη υπερφυσική φαινομενολογία στηριζόμενος κυρίως στον Νόμο των Πραγματικά Μεγάλων Αριθμών, σύμφωνα με τον οποίο όταν το μέγεθος του δείγματος είναι αρκετά μεγάλο, κάποιο εξαιρετικά απίθανο ενδεχόμενο είναι πιθανόν να συμβεί.

Η θεωρία του αυτή, που έγινε γνωστή ως Νόμος του Λίτλγουντ αναφέρει πως τα άτομα μπορούν να περιμένουν να τους συμβεί ένα θαύμα περίπου ενός κάθε μήνα. Ο Λίτλγουντ ορίζει το θαύμα ως ένα εξαιρετικό γεγονός ξεχωριστής σημασίας που μπορεί να συμβεί με συχνότητα μία στο εκατομμύριο.

Υποθέτοντας πως κάθε δευτερόλεπτο, ένας ξύπνιος άνθρωπος βιώνει ένα γεγονός, το οποίο μπορεί να είναι είτε σημαντικό είτε όχι (για παράδειγμα, να δει την οθόνη του υπολογιστή, το πληκτρολόγιο, το ποντίκι, αυτό το άρθρο, κτλ.). και ότι είναι ξύπνιος για περίπου 8 ώρες κάθε μέρα, ο Λίτλγουντ καταλήγει υστέρα από απλούς υπολογισμούς ότι ένας άνθρωπος μέσα σε 35 μέρες θα έχει βιώσει περίπου ένα εκατομμύριο γεγονότα. Σύμφωνα με τη θεωρία λοιπόν, καθένας μας αναμένεται να βιώσει τουλάχιστον ένα θαύμα μέσα σε 35 συνεχόμενες ημέρες, κάτι που δεν τα καθιστά όσο σπάνια νομίζουμε.

Το ερώτημα είναι πόσο ανοιχτοί είμαστε σε κάτι τέτοιο και πόσο είμαστε σε επιφυλακή για να αντιληφθούμε το θαύμα όταν έρθει.

Ο Αϊνστάιν έλεγε: “Μπορείς να περιφέρεσαι στη ζωή σου σαν τίποτε να μην είναι θαύμα ή σαν όλα να είναι ένα θαύμα”. Η ζωή, η φύση, ο καθένας από εμάς είναι ένα θαύμα που συντελείται αδιάκοπα μέσα στο Ενεργειακό Πεδίο.

Το θέμα είναι πόσο έτοιμοι είμαστε να το αναγνωρίσουμε!

Εσείς, ποιο θαύμα βιώσατε τελευταία;