Για ποιο λόγο απευθύνονται συνήθως στον ψυχολόγο οι άντρες και για ποιον οι γυναίκες;

Για ποιο λόγο κυρίως απευθύνονται οι άντρες σε έναν ψυχολόγο και για ποιον οι γυναίκες; Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν συχνά οι σχέσεις σήμερα; Ποιο χαρακτηριστικό των αντρών και των γυναικών δημιουργεί προβλήματα σήμερα; Η ψυχοθεραπεύτρια Μαρίνα Μόσχα απαντάει στις ερωτήσεις μας.

-Στο γραφείο σου βλέπεις αρκετό κόσμο καθημερινά. Ποιο είναι το πιο σύνηθες πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε εμείς οι γυναίκες και ποιο οι άντρες;
Ο άνδρας έρχεται περισσότερο για να λύσει σεξουαλικά προβλήματα, καθώς θεωρεί πως το σεξ είναι το νούμερο ένα για να διατηρήσει την εικόνα του καλού εραστή και να “κρατήσει” τη σχέση του. Ένα δεύτερο θέμα που τον απασχολεί είναι οι σχέσεις γενικότερα, καθώς αρκετές φορές νιώθει “σαν ψάρι έξω από το νερό” καθώς βλέπει χωρίς όμως να κατανοεί τι είναι αυτό που θέλει μία γυναίκα.

Η γυναίκα αντίθετα από τον άνδρα, ενώ διεκδικεί και εκείνη τη σεξουαλική της ικανοποίηση, φαίνεται να δίνει προτεραιότητα στη σχέση. Έρχεται λοιπόν για να δει πως θα μπορέσει να κάνει τη σχέση της καλύτερη ή πιο σωστά, πως θα αναθερμανθεί και πάλι. Επίσης, η μειωμένη ερωτική επιθυμία προς το σύζυγο ή σύντροφο στις μακροχρόνιες σχέσεις είναι επίσης άλλο ένα συχνό γυναικείο πρόβλημα που αναγκάζεται να αντιμετωπίσει εφόσον ο σύντροφός της την πιέζει ή και την απειλεί πως θα την αφήσει.

Βέβαια, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου μετά από μία απιστία και τα δύο φύλα προσπαθούν να δουν πως θα την αντιμετωπίσουν. Τέλος, η ανησυχία για τα παιδιά είναι πάντα επίκαιρο θέμα, καθώς ο γονιός έχει για πολλά χρόνια τη φροντίδα τους και θέλει να είναι ένας καλός γονιός.

-Πόσο δύσκολες είναι οι σχέσεις τελικά;
Συνηθίζω να λέω πως οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τόσο εύκολες όσο και δύσκολες! Πιο απλά, εξαρτάται από εμάς το κατά πόσο “προσπαθούμε” για μία σχέση, από το πόσο επιτρέπουμε στον άλλον να μας πλησιάσει αλλά και από το αν εμείς επιτρέπουμε στον εαυτό μας να κάνει επαφή με το σύντροφό μας. Συχνά παρομοιάζω τη σχέση με μία μεγάλη γλάστρα που μέσα της περικλείει δύο μικρότερες: την δική σου και τη δική μου. Ο καθένας μας χρειάζεται να ποτίσει τη δική του γλαστρούλα για να συνεχίσει να μεγαλώνει και να εξελίσσεται, να χαρίζει την πρασινάδα και το άρωμά της. Διαφορετικά, είναι καταδικασμένη είτε να ξεραθεί από την έλλειψη φροντίδας (πότισμα, λίπασμα, φως, καθαρός αέρας) ή και να σαπίσει όταν η φροντίδα δίνεται στην υπερβολή της.

Και αυτό είναι κάτι που βλέπουμε συχνά, μία ανισορροπία στη σχέση όπου ο ένας υπερλειτουργεί και ο άλλος υπολειτουργεί ή πόσο θέλει ο ένας να βρίσκεται “πάνω” στον άλλο χωρίς να αφήνει καθόλου χώρο για να αναπνεύσει η σχέση φρέσκο αέρα… Βέβαια, μην ξεχνάμε πως τα περισσότερα για να μην πω όλα και θεωρηθώ απόλυτη, ξεκινούν από τη σχέση που έχουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό.

-Ποιο πιστεύεις σύμφωνα με την εμπειρία σου ότι είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ευτυχία μας;
Ο εαυτός μας ο ίδιος, όπως προανέφερα, που πολλές φορές μας βάζει εμπόδια και δεν μας αφήνει να δούμε πιο καθαρά που βρισκόμαστε, τι ζητάμε. Πιο απλά, έχει μεγάλη σημασία να μπορώ να αναγνωρίσω τις ανάγκες μου για να νιώθω μεγαλύτερη πληρότητα -εφόσον βέβαια μπαίνω στη διαδικασία να τις ικανοποιήσω και δεν κολλάω σε σκέψεις, δεν φτιάχνω σενάρια στο μυαλό μου που από την μεγάλη επαναληψιμότητα φτάνω στο σημείο να τα θεωρώ ακόμη και πραγματικά. Παγιδεύομαι, χάνομαι, μπερδεύομαι, μπαίνω σε εσωτερική σύγχυση… Πιστεύω λοιπόν πως μόνοι μας “χαλάμε” την ευτυχία μας χωρίς να αφηνόμαστε να απολαύσουμε τη στιγμή στο ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, περιμένοντας κάτι τεράστιο για να χαρούμε -αν βέβαια μπορούμε “να πάρουμε” τη χαρά!

Τώρα, αν βάλουμε στο παιχνίδι και τη συναισθηματική μόνωση, όπου ο καθένας είναι χωμένος στο κινητό ή στο τάμπλετ του, και ενώ μπορεί να καθόμαστε δίπλα δίπλα παραμένουμε σιωπηλοί προτιμώντας να “ανεβάσουμε” τις χαρούμενες στιγμές μας για να …χαρούν ή να ζηλέψουν οι άλλοι…

-Τι θα μας συμβούλευες;
Να ζούμε την κάθε στιγμή, να τη ρουφάμε, να την αφήνουμε να μας πλημμυρίσει και να μας ταξιδέψει. Να διατηρούμε την επαφή μας με το παρόν, καθώς μόνο στο “τώρα” μπορώ να δράσω, να ευχαριστηθώ, να ζήσω. Το χθες έχει φύγει και αν το φέρνω συχνά στο μυαλό μου, μυρίζει …κατάθλιψη και το αύριο δεν έχει καν έρθει. Και κάτι ακόμα, να επικοινωνώ με τους άλλους, να “ακούω” και να μην βιάζομαι να ανταπαντήσω, να μοιράζομαι τη σκέψη και το συναίσθημα και να αφήνομαι σε αυτό που έρχεται να το ζήσω με όλες μου τις αισθήσεις.

-Έχουμε αυτοπεποίθηση οι γυναίκες;
Ναι, έχουμε περισσότερη από τα χρόνια των μανάδων μας, όχι όμως τόση όση θα μπορούσαμε. Και μιλάω για υγιή αυτοπεποίθηση που εξωτερικεύεται με υγιή συμπεριφορά. Αν και θα μπορούσαμε να νιώθουμε ακόμα καλύτερα εφόσον έχουμε πετύχει την οικονομική μας ανεξαρτησία, έχουμε λόγο, βάζουμε στόχους, είμαστε πιο ελεύθερες να τους διεκδικήσουμε… Κάποιες φορές είναι σαν να μας τραβάει ένα αόρατο χέρι προς τα πίσω και ερχόμαστε αντιμέτωπες με βαθύτερες ανικανοποίητες ανάγκες μας, ανασφάλειες και φοβίες που θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε σε κάποιο βαθμό εάν “μαθαίναμε” λίγο καλύτερα τον εαυτό μας.

-Ποιο είναι το πιο βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα ζευγάρια σήμερα; Γιατί χωρίζουν συνήθως;
Η ασυνεννοησία και ο εγωκεντρισμός είναι δύο από τα μεγαλύτερα προβλήματα που κοστίζουν στη σχέση. Ο καθένας μένει και επιμένει στο δικό του, περιμένοντας από τον άλλον να τα καταλάβει και να ενεργήσει με τέτοιο τρόπο που θα του ικανοποιήσει τις ανάγκες του, το παιχνιδάκι που έχω ονομάσει: “Μάντεψε τι κρύβω στο μυαλό μου!” Αποτέλεσμα να μην επικοινωνεί ο ένας στον άλλον αυτό που θέλει, απαιτώντας όμως να μαντέψει ο άλλος τι κρύβει στο μυαλό του… Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα ζευγάρια κυρίως το καλοκαίρι, όπου έρχονται στις αρχές της εβδομάδας μετά από ένα δύσκολο και συγκρουσιακό Σαββατοκύριακο, εμπλουτισμένο με αρκετό θυμό και αλληλοχρεώσεις. Λέει η γυναίκα: “Μα δεν μπορούσε να καταλάβει πως είναι Σαββατοκύριακο και ήθελα να πάμε για μπάνιο; Είναι οι μόνες μέρες που δεν δουλεύω και έχουμε χρόνο, είμαστε πιο χαλαρά…” Και ο άνδρας συνήθως με ύφος απολογητικό: “Μα εγώ νόμιζα πως ήθελες να ξεκουραστείς και για αυτό δεν το πρότεινα…” Πόσο εύκολα παρεξηγούνται οι δύο σύντροφοι, καθώς ο καθένας φτιάχνει μέσα στο μυαλό του αυτό που πιστεύει, ένα πιθανό σενάριο, χωρίς όμως να το επικοινωνεί στον άλλον αλλά και χωρίς να διεκδικεί αυτό που έχει ανάγκη. Σκεφτείτε λίγο τον εαυτό σας, μήπως αναγνωρίσατε δικές σας συμπεριφορές;

-Πες μας ένα βασικό χαρακτηριστικό των αντρών σήμερα κι ένα των γυναικών.
Θα σου πω το κοινό τους χαρακτηριστικό: το παράπονο, για διαφορετικούς όμως λόγους και η ναρκισσιστική συμπεριφορά που δεν επιτρέπει να δούμε τι γίνεται κάτω από τη μύτη μας πολλές φορές!

Στις νεαρές ηλικίες, ο άνδρας είναι πιο μαλθακός και δεν διεκδικεί τη γυναίκα, απλά …περιμένει. Η νεαρή γυναίκα αντίθετα, πιο επιθετική, φαντάζει απειλητικά στα ανδρικά μάτια καθώς του “στερεί” τον ανδρικό ρόλο. Ο άνδρας παραπονιέται πως είναι δύσκολο να βρει μία γυναίκα που θα τον καταλάβει και η γυναίκα έχει εύκολο στα χείλη της το γνωστό “δεν υπάρχουν άνδρες πια!”
Στις πιο μεγάλες ηλικίες, το βόλεμα και η έλλειψη επικοινωνίας είναι τα μεγάλα προβλήματα στη σχέση ανάμεσα στα δύο φύλα, όπου τελικά ναι μεν ζουν μαζί κάτω από την ίδια στέγη, σε μία σχέση όμως υποκρισίας κρυμμένης πίσω από τα κοινωνικά “πρέπει” και με διάφορες δικαιολογίες του στυλ: “δεν έχουμε χρόνο, …είναι και τα παιδιά…”