Κάνεις ατελείωτες λίστες, σημειώνεις όλα αυτά που θέλεις να κάνεις και τελικά στο τέλος της ημέρας από τη λίστα έχουν διαγραφεί ελάχιστα πράγματα ή καθόλου. Πέφτεις για ύπνο και σκέφτεσαι… “Εχω να κάνω αυτό, εκείνο, το άλλο, ξέχασα να κάνω κι εκείνο, αύριο οπωσδήποτε πρέπει να κάνω αυτό δεν γίνεται να το αναβάλω άλλο….” και η λίστα μεγαλώνει!
Τελικά όμως δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Ή αν θέλεις, δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα.
Τελικά όμως δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Ή αν θέλεις, δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα.
Μπορεί να είναι φόβος αποτυχίας
“Αν είναι κάποιος αυτο-επικριτικός και όχι σίγουρος για την αξία ή τις ικανότητές του θα αποφεύγει να κάνει πολλά πράγματα, ιδιαίτερα ό, τι είναι ανταγωνιστικό” εξηγεί η ψυχολόγος Δήμητρα Ζάφειρα. “Το να μην προσπαθεί κανείς είναι μια μορφή αποτυχίας αλλά όχι τόσο επώδυνη όσο αν έχεις πραγματικά προσπαθήσει πριν και έχεις τελικά αποτύχει. Αν κάποιος τρέμει στην προοπτική του να αποκαλυφθεί στον εαυτό του (και στους άλλους!) το πόσο ικανός τελικά είναι, θα του φανεί ενδεχομένως βολικό να αναβάλλει να τεστάρει τον εαυτό του, παρά να βάλει τα δυνατά του και να αποδειχθεί τελικά μέτριος”. Ούπς!
“Σκέψου δε πόσο σημαντικό είναι αυτό αν πιστεύει ή έχει εκπαιδευτεί να πιστεύει ότι ένας άνθρωπος αξίζει ή είναι αγαπητός μόνο όταν είναι πραγματικά έξυπνος ή ταλαντούχος ή “πρώτος” συμπληρώνει η κ. Ζάφειρα. “Η αυτοεκτίμηση και η αναβλητικότητα έχουν σχέση αντιστρόφως ανάλογη. Όσο μεγαλύτερη εμπιστοσύνη έχεις στις ικανότητές σου τόσο μειώνεται η αναβλητικότητά σου”.
Μήπως είναι φόβος επιτυχίας;
Μπορεί να ακούγεται παράλογο, αλλά… “Πολλοί φοβούνται να προσπαθήσουν και να επιτύχουν (!!!) μήπως μετά αναμένεται απ’αυτούς να συνεχίσουν την προσπάθεια για να διατηρούν την επιτυχία. Αυτό ακούγεται τόσο τρομακτικό για μερικούς που καταλήγουν να πνίγουν τη φιλοδοξία τους και να οραματίζονται τελικά λιγότερα απ’ αυτά που θα μπορούσαν να πετύχουν. Άλλοι αποφεύγουν την επιτυχία από φόβο μήπως γίνουν απειλητικοί ή δυσάρεστοι στους υπόλοιπους και απομονωθούν” εξηγεί η ψυχολόγος Δήμητρα Ζάφειρα.
Μήπως είναι θυμός, επανάσταση ενάντια στην άσκηση ελέγχου;
“Αυτή η μορφή αναβλητικότητας ταιριάζει σε ανθρώπους που θέλουν να έχουν τον έλεγχο και αντιδρούν/αντιστέκονται όταν αυτός τους ασκείται από κάποιον άλλον. Είναι σαν να λένε: “δεν μπορείτε να με κάνετε να….”. Για να προσδιορίσεις αν ο έλεγχος και ο θυμός είναι οι παράγοντες που καθορίζουν την αναβλητικότητά σου ρώτησε τον εαυτό σου: θα ενοχληθεί κάποιος ή θα δημιουργήσω σε κάποιον πρόβλημα αν πάρω το χρόνο μου και αργήσω; / αμφισβητώ συχνά και επαναστατώ ενάντια σε κανόνες; / νιώθω συχνά την ανάγκη να πω σε όλους να μην μου λένε τί να κάνω; Αν απάντησες ΝΑΙ σε αυτές τις ερωτήσεις, τότε μάχεσαι για τον έλεγχο” σύμφωνα με την κ.Ζάφειρα.
Μπορεί να είναι κάτι άλλο;
“Η αναβλητικότητά σου δεν είναι παρά μια παθητικο-επιθετική έκφραση της απέχθειάς σου να σε καθοδηγούν, να σε διατάζουν και να μην νιώθεις ελεύθερη. Ξοδεύεις λοιπόν μια ολόκληρη ζωή για να αποδείξεις ότι είσαι ελεύθερη, ενώ ο μεγαλύτερος δεσμοφύλακας είναι ο εαυτός σου που σε εμποδίζει να λειτουργήσεις με κριτήριο το τί είναι καλύτερο για σένα” συνεχίζει η Δήμητρα Ζάφειρα.
“Υπάρχει και η αναβλητικότητα που είναι σχεδιασμένη να κρατήσει κάποιον που χρειάζεσαι κοντά σου ή που εξυπηρετεί στο να διατηρήσεις σε απόσταση μια τρομακτική για σένα σχέση. Σκέψου! Το να ξεπέρναγες την αναβλητικότητά σου και να γινόσουν πιο ανεξάρτητη, επιτυχημένη, αποφασιστική και με αυτοπεποίθηση μπορεί να σε τράβαγε-απομάκρυνε από μια εξαρτητική σχέση (πράγμα που τρέμεις!), καθώς ίσως και να σε οδηγούσε σε μια πιο στενή διαπροσωπική επαφή (πράγμα που επίσης φοβάσαι!)”
Η ψυχολόγος σου βάζει άσκηση
Μια κοπέλα κάποτε δεν έβγαινε έξω γιατί φοβόταν ότι θα γνώριζε κάποιον και… δεν ήταν έτοιμη. Γιατί; Γιατί είχα ακόμα τα κιλά του χειμώνα! Παρ’ όλα αυτά ανέβαλε συνεχώς να ξεκινήσει δίαιτα και έβαλε και άλλα δύο κιλά. Πού είναι το πραγματικό της πρόβλημα;
Δεν ξέρω! Ένα βάρος με έπιασε, ένα “ουφ!” με έπιασε… Τρέχω-τρέχω να πληρώσω το κινητό μου γιατί μου το κόψανε δυο μέρες πριν γιατί ποτέ δεν κατάφερα να πάω μέχρι το κατάστημα κινητής τηλεφωνίας, να γυρίσω σπίτι να γράψω το κείμενο γιατί με κυνηγάει το dead line και να χωρίσω επιτέλους… από τα σουβλάκια!
Της Ξένιας Ιωάννου
Με την πολύτιμη συνεργασία της ψυχολόγου Δήμητρας Ζάφειρα
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;
Τα σχόλια είναι κλειστά.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
ΤΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ. ΒΛΕΠΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΣΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΟΣΟ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΟΥ; Π.Χ. ΝΤΥΘΗΤΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΙΣ ΚΟΥΝΙΕΣ!!! ΜΠΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ. ΜΗΠΩΣ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΗ ΜΑΙΡΗ ΝΑ ΠΑΙΞΑΙΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ; ΤΟΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΛΕΙ ΟΧΙ, Ο ΑΛΛΟΣ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΑΣ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΤΙ ΕΧΩ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ. ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ”ΕΠΙΤΥΧΕΙ”……… ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.