Υπάρχουν άνδρες που αναπολούν τις παλιές “καλές” εποχές που οι γυναίκες κάθονταν στο σπίτι. Ή ακόμα καλύτερα στη σπηλιά. Κι όταν έκανε το λάθος να βγει, την έσερναν από το μαλλί και τη γύριζαν πίσω. Στη θέση της! Πάνω από το τσουκάλι…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Έλα όμως που σήμερα μπορεί να πάρει και η γυναίκα το ρόπαλο και να βγει εκεί έξω! Έλα που αρκετοί άντρες δεν μπορούν να χωνέψουν πως ο Μπρους Λι του Millenium φοράει κίτρινη σέξι φόρμα και έχει τα μακριά ξανθά μαλλιά της Uma Thurman! “Χαζομάρες. Είναι δυνατόν μια γυναίκα να ξαπλώνει 15 άνδρες; Μια μπουνιά στο στήθος και τέλος;” μου έλεγε ο ξάδερφός μου όταν βλέπαμε το Kill Bill. “Κι εμείς μια μπουνιά είμαστε, αλλά σε άλλο σημείο!” του απάντησα!
Η πραγματικότητα είναι πως οι γυναίκες βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά στο χώρο εργασίας πια και πρέπει να το δεχτούμε. Πριν μου επιτεθείς πρέπει επίσης να αναγνωρίσω πως μια γυναίκα είναι οργανωτική και καταφέρνει με μαγικό τρόπο να κάνει δεκάδες πράγματα ταυτόχρονα. Ποιος δεν έχει θαυμάσει τη λατρεμένη μαμά του να μαγειρεύει, να καθαρίζει, να τον διαβάζει και να πηγαίνει και στη δουλειά;
Γυναίκες που δούλεψαν σκληρά, γυναίκες που το έκαναν σκοπό της ζωής τους ή γυναίκες που βρέθηκαν στη θέση του αφεντικού από τύχη… Όπως και να έχει εκεί έξω κυκλοφορούν διάφοροι τύποι γυναίκας-αφεντικού που ένας άνδρας -αργά ή γρήγορα- θα συναντήσει.
Η βασίλισα
Όχι, δεν μιλάω για τη βασίλισα Ελισάβετ, αλλά για τη βασίλισα στο μελίσι! Εκείνη που μπορεί να αναγκάσει τους “υπηκόους” της σε ακαριαίο θάνατο, αφού τελειώσει τη δουλειά της. Κι αν η μοίρα του Κηφήνα είναι να πεθάνει, η δική μου είναι να την υπομένω.
Η Queen Bee Boss είναι μια γυναίκα που θα δοκιμάσει να διατηρήσει την εξουσία της με κάθε κόστος. Φαντάσου μια γυναίκα που έχει ξεκινήσει από χαμηλά, με τα χρόνια έφτασε στην κορυφή και στο οπτικό της πεδίο δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από τη δουλειά. Νέα άτομα, φρέσκες ιδέες και δυναμικοί χαρακτήρες χτυπούν στο μυαλό της το συναγερμό ότι απειλείται η θέση της. Και η αντίδρασή της είναι ακαριαία: Θα τους παροπλίσει ή ακόμη και θα τους σπρώξει από τη σκάλα της επαγγελματικής ανέλιξης και πάλι στην αρχή.
Η A Female
Είναι αυτό που λέμε το πουλέν. Το δυνατό άλογο στο οποίο έχουν επενδύσει γονείς, συγγενείς και φίλοι από την μέρα που έγραψε έκθεση για “10” στην Δευτέρα δημοτικού. Η απουσιολόγος που έκανε φασαρία πάντα στο γυμνάσιο όταν όλοι θέλαμε να κάνουμε ομαδική κοπάνα! Ξέρεις, εκείνη που δεν πήγε πενταήμερη για να διαβάσει για τις Πανελλήνιες. Και φυσικά πέτυχε. Γιατί είναι στο αίμα της να πετυχαίνει. Γιατί στο λεξικό της δεν υπάρχει η λέξη αποτυχία. Φαντάσου να βρεθεί στο διάβα σου αυτή γυναίκα, που από τα 10 της χρόνια έχτιζε την καριέρα της.
Καταστροφή! “Η δουλειά δεν σηκώνει αστεία” πετάει με βλοσυρό ύφος, σκοτώνοντας κάθε διάθεση για χιούμορ στη δουλειά. “Πάνω από όλα η δουλειά!” είναι η ατάκα που αντηχεί πάντα στο μυαλό της. Για εκείνη δεν υπάρχει προσωπική ζωή ή κι αν υπάρχει θα πρέπει πάντα να συμβαδίζει με τη δουλειά. Μοιάζει και λίγο σαν να θέλει να εκδικηθεί όλα εκείνα τα… “καλόπαιδα” που φυτό την ανέβαζαν, φυτό την κατέβαζαν στο σχολείο. Να αποδείξει πως η επιλογή της να διαβάσει ήταν η σωστή!
Το ταπεινό χαμομηλάκι
Πάντα δούλευε σαν το “σκυλί”. Αθόρυβα και αόρατα σαν να μην υπήρχε στο χώρο. Και ήρθε μια μέρα που βρέθηκε σε θέση ισχύος χωρίς καν να το επιθυμεί. Όμως μπορεί στη δουλειά να είναι άριστη, αψεγάδιαστη και απόλυτα αποτελεσματική δεν συμβαίνει το ίδιο και στην ηγετική θέση. Ένα “κοριτσάκι” χωρίς πυγμή που νιώθεις ότι θα βάλει τα κλάματα στην πρώτη δυσκολία. Δεν ισχυρίζομαι πως κάτι τέτοιο θα συμβεί, όμως και μόνο η αίσθηση αυτή οδηγεί μια ομαδική δουλειά σε… αποτυχία. Γιατί; Μα φυσικά γιατί κάποιοι σαν την αφεντιά μου και ακόμα χειρότεροι θα σπεύσουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και να προβάλουν το δικό τους εγώ.
Η παραδοσιακή
Και κάπου εκεί έξω, υπάρχει και η αφεντικίνα που ακόμα μέσα το μυαλό της η θέση του αφεντικού πρέπει να “κατοικείται” από άντρες. Γυναίκα που οι προκαταλήψεις έχουν ποτίσει τα κύτταρά της και δεν μπορεί να απολαύσει την επιτυχία της. Αναζητά ακόμα τον άντρα που θα της επιβληθεί, ακόμα κι αν είναι υφιστάμενός της.
Χωρίς άποψη. Ακούει εκείνη του αρσενικού που κινείται στο χώρο. Χωρίς επαγγελματική αυτοπεποίθηση. Κι αυτός, για τους άντρες υφισταμενους, είναι ένα καλό αφεντικό. Δεν ενοχλεί, δεν ξεσπά, δεν αγχώνει, δεν ευνουχίζει. Δυστυχώς, όμως θα χάσει γρήγορα τη δουλειά της.
Σύμφωνα με αμερικανική έρευνα τα 3/4 των ανδρών θα προτιμούσαν να δουλεύουν με κάποιον άνδρα παρά με μια γυναίκα. Εντάξει… δεν λέει και τίποτα το τι πιστεύει ένας άνδρας θα μου πεις! Δικαίωμα.
Στην ίδια έρευνα 1/4 των γυναικών ανέφεραν πως οι γυναίκες αφεντικά θα μπορούσαν άνετα να “σε μαχαιρώσουν πισώπλατα”, να χάσουν την ψυχραιμία τους και να έχουν άσχημη διάθεση. Τα υπόλοιπα 3/4 απλά έδειξαν γυναικεία αλληλεγγύη…
Όσο εγώ πρέπει να το χωνέψω πως το “Η δε γυνή ινα φοβήται τον άνδρα” είναι πια μόνο μια καλή ταινία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, πρέπει κι εσύ να καταλάβεις πως οι αιώνες ανδρικής καταπίεσης δεν είναι ανάγκη να σε κάνουν bitch στον πρώτο έρμο του ανδρικού είδους που θα πέσει στον επαγγελματικό σου δρόμο. Για την ακρίβεια πιστέυω πως ο ένας μπορεί να συμπληρώνει τον άλλο στη δουλειά. Όπως ακριβώς και σε μια σχέση…
Του Λευτέρη Σαββίδη
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
