Η ψυχολόγος Ιωάννα Νικολάτου γράφει για ένα δύσκολο θέμα που αρκετές φορές κρύβεται πίσω από κλεισμένες πόρτες…

Η κακοποίηση είναι ένα συχνό πρόβλημα στη σημερινή κοινωνία και παρατηρείται σε όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα.

Δεν είναι εύκολο για μια γυναίκα να παραδεχτεί ότι υφίσταται βία ή κακοποίηση. Είναι ακόμη πιο δύσκολο για μια γυναίκα να βρει ένα τρόπο να ξεφύγει από μία σχέση ή μία κατάσταση στην οποία εκείνη δέχεται κάποια μορφή βίας.

Η κακοποίηση γυναικών μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Περιλαμβάνει σωματική, συναισθηματική και σεξουαλική βία.

ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΟΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗ ΒΙΑΙΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ ΤΟΥΣ;
Οι περισσότερες κακοποιημένες γυναίκες πιστεύουν ότι σαν σύζυγοι και κάποιες από αυτές σαν μητέρες, θα πρέπει να αποκαταστήσουν τη σχέση με τον σύζυγό τους και να διατηρήσουν τη συνοχή και τη ζωή της οικογένειάς τους με κάθε κόστος. Με τη σκέψη αυτή δικαιολογούν την κακοποίηση που βιώνουν πιστεύοντας ότι σύντομα θα αλλάξει η συμπεριφορά των συζύγων.

Επίσης, σε έρευνα που έγινε, γυναίκες αποκάλυψαν πως απέδιδαν τη βίαιη συμπεριφορά των συζύγων τους στην πιθανότητα ότι ίσως να μην ήταν οι ίδιες σωστές στους ρόλους τους ως σύζυγοι, κατά συνέπεια αισθάνονταν ενοχές και έτσι έπαιρναν όλη την ευθύνη για την κατάσταση επάνω τους. Σαν αποτέλεσμα, στην προσπάθειά τους να “διορθωθούν” για να σταματήσει η κακοποίησή τους, προσπαθούν να προσαρμόσουν τη συμπεριφορά τους και τη ζωή τους στις επιθυμίες και τις απαιτήσεις του συζύγου.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ; ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΘΥΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ;
Ενδοψυχικοί, διαπροσωπικοί και πολιτισμικοί παράγοντες συμβάλλουν στο πρόβλημα.
Οι θύτες συχνά προέρχονται από οικογένειες όπου η βία ήταν καθημερινό φαινόμενο, έχουν παραστεί μάρτυρες ξυλοδαρμού της μητέρας ή έχουν κακοποιηθεί και οι ίδιοι όταν ήταν παιδιά. Είναι συνήθως άνθρωποι με έντονα αισθήματα ανεπάρκειας και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Ζηλεύουν παθολογικά, είναι καχύποπτοι, επιθετικοί και επικριτικοί στις πράξεις των άλλων. Μπορούμε να πούμε ότι ασυνείδητα αισθάνονται μια πλευρά του εαυτού τους αδύναμη, αυτό δεν γίνεται ανεκτό από του ίδιους και προβάλλοντας αυτή την πλευρά στη γυναίκα, της επιτίθενται («δεν είμαι εγώ αδύναμος, είναι αυτή»).

Με αυτόν τον τρόπο, η επιθετική συμπεριφορά του άντρα έχει σαν στόχο την ταπείνωση και τον εξευτελισμό της γυναίκας και την ενίσχυση της δικής του αυτοεκτίμησης και ταυτότητας.

Από την άλλη μεριά τα θύματα – γυναίκες έχουν σαν κύρια χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους την εξαρτητικότητα και την αμφιθυμία. Παρότι μπορεί να είναι εργαζόμενες, επιτυχημένες και να έχουν μόρφωση, έχουν συχνά κι αυτές χαμηλή αυτοεκτίμηση, πολλές φορές υποφέρουν από κατάθλιψη και ενοχές. Πιστεύουν ότι κάποια στιγμή η κακοποίηση θα σταματήσει, όμως η αλήθεια είναι ότι η κακοποίηση είναι ενισχυτική. Αν ένας άντρας χτυπήσει τη σύζυγό του, έχει μεγάλη πιθανότητα να το ξανακάνει. Νιώθουν δε εγκλωβισμένες και ότι δεν έχουν τον τρόπο να αντιδράσουν. Αυτός ο εγκλωβισμός είναι κυρίως συναισθηματικός.

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΤΗ ΣΥΖΥΓΙΚΗ ΣΤΕΓΗ;
Όταν μια γυναίκα προσπαθήσει να εγκαταλείψει το σύζυγό της, αυτός γίνεται περισσότερο απειλητικός και επιθετικός. Αν υπάρχουν παιδιά και η σύζυγος δεν είναι οικονομικά ανεξάρτητη, τότε το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο δύσκολο.
Μερικοί άντρες, μετά από ένα επεισόδιο βίαιης συμπεριφοράς, νιώθουν ενοχές και φέρονται μετανιωμένοι και στοργικοί στη γυναίκα τους. Μια τέτοια συμπεριφορά κάνει τη σύζυγο να ελπίζει ότι όλα θα αλλάξουν και επιστρέφει ή παραμένει μαζί του, μέχρι τον επόμενο ξυλοδαρμό που αναπόφευκτα θα συμβεί.

ΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ;
Όταν η γυναίκα καταφέρει να έχει τον έλεγχο της σχέσης και ο άντρας πειστεί ότι η συμπεριφορά του δεν πρόκειται να γίνει πια ανεκτή, και ότι νομικά κινδυνεύει με αυστηρές ποινές, τότε πιθανόν να γίνει μια αλλαγή.

Σε αυτό μπορεί να βοηθήσει η υποστηρικτική ψυχοθεραπεία οικογένειας, όπως και η ατομική ψυχοθεραπεία του άντρα και της γυναίκας.

Σε διαφορετικές περιπτώσεις, θα πρέπει να επιδιώκεται διαζύγιο. Το διαζύγιο είναι προτιμότερο εάν υπάρχουν παιδιά. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά, αλλά και η γυναίκα θα βγούνε από ένα νοσηρό οικογενειακό περιβάλλον, το οποίο θα είχε σίγουρα επιπτώσεις στην ήδη εύθραυστη ψυχική υγεία τους.

Εάν μία γυναίκα υφίσταται αυτής της μορφής μεταχείριση από ένα άτομο που γνωρίζει ή αγαπά, δεν πρέπει να μένει μόνη αλλά να ζητήσει άμεσα βοήθεια. Η σιωπή θα επιδεινώσει το πρόβλημα και η γυναίκα δεν φέρει ευθύνη για τη βίαιη συμπεριφορά που υφίσταται! Δεν πρέπει να αισθάνεται ενοχές.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ!!
-ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΒΙΑΙΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΟΠΟΙΟ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ!

-ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ «ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ». ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΥΓΙΕΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ!

-ΑΝ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΤΗ ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ!