αυτό που γράφεις τι είναι ακριβώς?? και τι ακριβώς ζητάς?? συμβουλή για κάτι??

Αχ να ήξερες πόσο σε καταλαβαίνω…και γω μια απο τα ίδια…υποσχέσεις και λόγια που δεν βγήκαν ποτέ αληθινά..μου χάριζε τον κόσμο όλο μόνο με ένα μήνυμα, το χάδι του μου προκαλούσε ρίγος και ας μην έγινε τίποτα παραπάνω, με έκανε να νιώσω πράγματα που δεν είχα αισθανθεί ποτέ και με κανέναν απλά με τη δύναμη του μυαλού.. ..κ μια μέρα απλά έσβησε, χωρίς εξηγήσεις..αλήθεια σβήνουν έτσι απλά τα αισθήματα; ή απλά κάποιοι άνθρωποι δεν νιώθουν; είναι επιφανειακοί; τι συμβαίνει σήμερα; απλά να ξέρεις ότι θα τελειώσει και για σένα γιατί θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν έχει νόημα να ζεις στο τότε όσο ωραίο και να ήταν…εγώ απλά τον ευχαριστώ που με έκανε να νιώσω τόσα πολλά έστω και για λίγο…

Α.Χ., Το ότι γνώρισες κάποιον, σου άρεσε, πέρασες όμορφα για λίγες εβδομάδες και μετά τελείωσε (για πολλούς και διάφορους λόγους πολλές γνωριμίες δεν καταλήγουν πουθενά και ας πέρασαν καλά τα εμπλεκόμενα μέρη για λίγες εβδομάδες), δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να σημαίνει ότι γνώρισες κάποιον που ‘σε γεμίζει’. Δεν είναι δυνατόν να αποφασίζεται τέτοιου είδους ‘γέμισμα’ σε λίγες εβδομάδες (εκτός αν το άτομο είναι ρηχό και αισθάνεται πλήρες με λίγες σταγόνες). Ενθουσιασμός, έκσταση, ηδονή, χαρά, ναι!, αλλά ολοκλήρωση ως άτομο αποκλείεται. ʼσε που δεν γίνεται ποτέ να μας ‘γεμίζουν’ οι άλλοι αν δεν γεμίζουμε πρώτα τον εαυτό μας. Το αφήγημα της αυτοθυματοποίησης δείχνει κάθε άλλο παρά αυτογνωσία και διάθεση να καταλάβουμε γιατί αντιδρούμε με τον τρόπο που αντιδρούμε σε μια γνωριμία. Γιατί έχουμε τόσο τιτάνιες απαιτήσεις από μια γνωριμία ολίγων εβδομάδων να μας σώσει, να γεμίσει τη ζωή μας με νόημα; Αν, από την άλλη, είμαστε ‘γεμάτοι’ ήδη, η προσπαθούμε να είμαστε, τότε αυτό που ψάχνουμε είναι συνοδοιπόροι και συνοραματιστές, όχι αντλίες γεμίσματος. Ας γεμίσουμε τον εαυτό μας αρκετά όσο για να καταλαβαίνουμε πότε κάποιος (άσχετα από τα λεγόμενα και υποσχόμενα σε στιγμές πάθους) δεν πρόκειται να μας δώσει αυτό που θέλουμε, η που νομίζουμε ότι θέλουμε. Τα υπόλοιπα όπως τα παραθέτεις εδώ μου ακούγονται ανώριμα και υπερδραματοποιημένα. Εκείνη η αυτοθυματοποίηση ειδικά χρειάζεται προσοχή. Αν τέτοιες αδιέξοδες καταστάσεις συμβαίνουν συχνά και σε καταπονούν τότε ζήτα τη βοήθεια ειδικού για να καταλάβεις γιατί χτίζεις σενάρια ‘αιωνίων σχέσεων’ με το καλημέρα σας. Η γιατί η φαντασίωση του έρωτα ως κάτι που σε ‘γεμίζει’ (ολοκληρώνει ως άνθρωπο) αντί να παίζει δεύτερο βιολί στις γνωριμίες σου κυριαρχεί πάνω σε αυτές και τις πνίγει (γι’ αυτό και βιώνεις το τέλος τους όχι απλά ως κάτι που δεν ήταν κατάλληλο για σένα αλλά ως μεταφυσική προδοσία). Φταίει η χαμηλή αυτοεκτίμηση; Η αδύνατη (και ύποπτη) απαίτηση να έρθει κάποιος να σε σώσει από τον εαυτό σου, να δώσει νόημα στην ύπαρξη σου; Η μήπως το ότι έχεις διδαχθεί ότι η γυναίκα κάνει σεξ μόνο με την προοπτική μόνιμης σχέσης/ γάμου και οικογένειας και αν όχι τότε είναι ‘του δρόμου’, οπότε χτίζεις όλο αυτό το φαντασιακό οικοδόμημα (όπου ο άλλος σε χρόνο ρεκόρ ‘σε γεμίζει’) για να ξεπεράσεις την ‘ντροπή’ που νιώθεις για τις επιθυμίες σου; Ποιος/οι είναι ο/οι λόγος/οι που έχεις χτίσεις μια τόσο κακή -και λανθασμένη- εικόνα του εαυτού σου ως μόνιμα εξαπατημένου θύματος;

Θα σου άλλαζε τη ζωή λες, όμως δε σου την άλλαξε. Γί αυτό κοίτα να αλλάξεις εσύ είτε τη ζωή σου, είτε τον τρόπο που την αντιμετωπίζεις…