Χαιρετώ την παρέα!
Θα ήθελα τη γνώμη σας για τις σχέσεις εξ αποστάσεως και γενικά τις σχέσεις.

Είμαι 29 χρόνων και έχω σχέση εξ αποστάσεως. Ο φίλος μου, συνομήλικος, είναι προσωρινά στο εξωτερικό. Είμαστε μαζί 3 χρόνια, κάνουμε όνειρα για το μέλλον, δείχνει πως με αγαπάει και με σέβεται και πως είμαι η γυναίκα που επέλεξε για να κάνει οικογένεια και να στήσει τη ζωή του. Δείχνει συνειδητοποιημένος και κατασταλαγμένος, πως με αγαπάει και σκέφτεται ένα μέλλον μαζί μου.

Πιστεύω πως πολλοί έχουμε πλέον τέτοια σχέση, λόγω της κατάστασης στη χώρα πολλοί νέοι άνθρωποι αναγκάστηκαν να φύγουν από τις πόλεις τους ή ακόμα και από την Ελλάδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Το δέχομαι και το καταλαβαίνω, άλλωστε ξέραμε από την αρχή την κατάσταση. Πολλοί φίλοι μου είναι σε παρόμοιες σχέσεις.

Το θέμα είναι πως ζηλεύω πολύ. Και για να είμαι πιο ξεκάθαρη, ζηλεύω το παρελθόν του. Δεν νιώθω ασφάλεια που δεν είμαστε στην ίδια χώρα. Τον εμπιστεύομαι, όμως νιώθω υποδεέστερη των προηγούμενων σχέσεών του, επειδή ξέρω πως με εκείνες συγκατοικούσε από την αρχή.

Είναι δικό μου το θέμα. Ποτέ δεν με έβαλε καν στην ίδια κατηγορία με εκείνες. Ξέρω πως είναι οι φοιτητές. Κι εγώ σχεδόν έμενα μαζί με το αγόρι μου όταν ήμασταν φοιτητές, όπως και πολλές φίλες μου. Επίσης, ξέρω πως αλλιώς είσαι στα 20, αλλιώς στα 24 και αλλιώς στα 28 και στα 30.

Εκείνος με θεωρεί εντελώς παράλογη, όσες φορές το έχουμε συζητήσει. Πως δεν μετριέται η σπουδαιότητα μιας σχέσης με το πόσες βραδιές κοιμάσαι με τον άλλο, αλλά με την επικοινωνία που έχετε και με το πόσο σοβαροί είστε ο ένας απέναντι στον άλλο. Δεν μου έχει δώσει ποτέ δικαίωμα για το παρόν, αντίθετα εκφράζει την αγάπη του και όσο περνά ο καιρός την εκφράζει όλο και πιο έντονα και δένεται μαζί μου όλο και περισσότερο.

Όμως εγώ ζηλεύω και τρώγομαι. Όλο αυτό ξεκίνησε από μια κουβέντα μας. Ανέφερε μια λεπτομέρεια για την πρώην του και ενοχλήθηκα που ακόμα τη θυμόταν. Ήταν λεπτομέρεια! Και πήρα σαν απάντηση πως είναι λογικό να θυμάται πράγματα για εκείνη, αφού τη ζούσε επί ενάμιση χρόνο κάθε μέρα. Άσχετα αν ήταν 22 χρόνων και δεν είχανε σοβαρή σχέση ή αν κερατώνονταν και απλά περνούσαν τον καιρό τους.

Για να είμαι ειλικρινής, μου περνά από το μυαλό πως θέλει να τον ζηλεύω και λίγο, καθώς κι εκείνος με ζηλεύει.
Ποια η γνώμη σας;

Αφροδίτη

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;

Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη. ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ