Kalimera Anastasia. Tha sou proteina na to sizitiseis me ton patera sou, na tn rwtiseis giati exei autous tous endoiasmous, ti tn apasxolei an ofeiletai sto gegonos oti den tou aresei o filos s i oti den dexetai oti den eisai pia to mikro tou koritsaki. An einai kanoniste kai ena trapezi, na ton gnwrisei, na dei oti se agapaei kai se prostateuei kai oti exete mia omorfi efiviki sxesi. Alla se kamia periptwsi mn tou peis oti bgainete oi duo sas, einai nwris. An dei oti i sxesi auti proxwraei, isws niwsei pio sigouros.
Isws fovatai oti tha proxwrisete, se thewrei mikri kai einai enas tropos na se prostatepsei. Se kathe periptwsi mono me polles suzitiseis kai upomoni tha ton malakwseis.
fillia

Όλες εσεις που λέτε να “κοιτάξει τα διαβάσματα” και “να μην πηγαίνει κόντρα”, αναρρωτιέμαι, εσείς στα 16 σας έτσι είσασταν? Κοιτάγατε μόνο το σχολείο σας και το τί σας λένε οι γονεις σας? Όχι ότι είναι κακό, απλά λίγο χλωμό μου φαίνεται… Καλώς η κακώς αυτές οι ενδιάμεσες ηλικίες είναι δύσκολες για γονείς και παιδιά, γιατί πολλοί δεν μπορουν να καταλάβουν ότι το παιδί δεν είναι πια παιδί, δεν μπορούν να το δεχτούν, βλέπεις, σημαίνει πως και οι ίδιοι μεγάλωσαν, και ότι δεν τους έχεις (τόση όση παλιότερα) ανάγκη πια. Τόσα χρόνια η ζωή του πατέρα σου, όπως και κάθε γονιού, γύριζε γύρω από σενα. Πώς να σου προσφέρει όσα περισσότερα γίνεται, να σε προστατέψει, κλπ. Όταν με την συμπεριφορά σου του δείχνεις πως δεν το χρειάζεσαι πια, υποσυνείδητα, χάνει ένα μεγάλο νόημα, ένα μεγάλο κομμάτι από την ζωή του (ακόμα και αν ισχυρίζεται πως όλο αυτό έχει να κάνει με εσένα-να μην πληγωθείς, να μην το μετανιώσεις, να μην….). Θα μπορούσα να σου πω να ξεκινήσεις να αναλαμβάνεις ευθύνες μέσα στο σπίτι σου, να προσπαθήσεις γενικά στη ζωή σου να συμπεριφέρεσαι με πιο ενήλικο τρόπο, ώστε να τον συμφιλιώσεις σιγά σιγά, με την ιδέα ότι μεγάλωσες, και να νιώσει ότι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Όμως, δυστυχώς, (και το λέω από προσωπική εμπειρία) οι περισσότεροι άνθρωποι δεν λειτουργούν έτσι. Δέχονται κάτι όταν οι ίδιοι είναι έτοιμοι να το δεχτούν, και όχι όταν εσύ τους το “πασάρεις”, με καλό ή κακό τρόπο. Συνεπώς σε συμβουλεύω να πάψεις να συζητάς μαζί του τι κάνεις με το αγόρι σου (έτσι και αλλιώς δεν τον αφορά) και να του δείξεις πως άσχετα με την συμπεριφορά ή τις απαγορεύσεις του, και άσχετα με την ηλικία σου, εξακολουθείς να τον αγαπάς. Μπορεί τώρα να μην το εκτιμήσει, η ακόμα και να νιώθει ότι τον προδίδεις, αλλά πίστεψέ με, σε μερικά χρόνια που θε δεχτεί ότι είσαι ενήλικη (όλοι οι γονείς το δέχονται αργά η γρήγορα) θα σε ευγνωμωνεί, και δεν θα έχεις χαλάσει τη σχέση σου μαζί του.

Η κοπέλα σας είπε οτι μια χαρα είναι η σχέση της με το αγόρι της απλά ο πατέρας της δεν γνωρίζει τι κάνει μαζί του.Επίσης να σας θυμίσω οτι είναι 16 και όχι 3!!!!!!!Τα μαθήματα της μπορεί να τα κοιτάξει και ας είναι σε σχέση.Όσο για τον πατέρα εγώ πιστεύω ότι και ο ίδιος φαντάζεται τι συμβαίνει!!!!Ας μην κοροιδευόμαστε!!!Για μενα λοιπον κοπέλα μου πέρνα όσο καλύτερα μπορείς ζήσε όσο πιο όμορφα γίνεται, ανέμελα!!!!Φτιάξε αναμνήσεις από όμορφα εφηβικά χρόνια και μην ακούς κανένα!!!!!!!!Που και που ρίχνε και λίγο διάβασμα!Φιλιά;)