Ανδριάνα: “Εγώ είμαι διατεθειμένη να αφήσω την Αμερική και τις σπουδές μου για αυτόν…”

Χαίρετε. Είμαι φοιτήτρια, 19 χρόνων, σπουδάζω Αμερική, αλλά είμαι από Κύπρο. Αρκετά εμφανίσιμη τολμώ να πω. Το πρόβλημά μου είναι το εξής:

Το καλοκαίρι γνώρισα μέσω facebook έναν νεαρό φοιτητή, 22 χρόνων. Σπουδάζει Αθήνα. Lol. Μέτριος -άσχημο δεν τον λες, αλλά δεν έχει σημασία γιατί εμένα μου αρέσει όπως και να είναι.

Τα λέγαμε πολύ καλά τρεις μήνες από τον Ιούνη μέχρι τον Αύγουστο (πέρυσι). Με έλεγε σκιουράκι του και ομορφιά του και πολλά άλλα παρατσούκλια. Ήταν πολύ εντάξει απέναντί μου. Εγώ αντιθέτως τον έβριζα συνέχεια (για πλάκα) αλλά δεν ήμουνα τρυφερή ή καλή ας το πούμε μαζί του.

Είχαμε τσακωθεί δύο φορές κι αυτός που έκανε πίσω ήταν εκείνος παρόλο που είναι πολύ εγωιστής. Τέλος πάντων για να μην τα πολυλογώ, τσακωθήκαμε για τρίτη φορά λόγω βλακείας μου, αλλά αυτή τη φορά ήταν πολύ άσχημα τα πράγματα. Με διέγραψε από τους φίλους του στο facebook.

Εγώ ήμουν ράκος. Έκλαιγα συνέχεια, τον σκεφτόμουνα συνέχεια και τότε κατάλαβα πως ήμουνα ερωτευμένη μαζί του. Αυτό το μαρτύριο συνεχίστηκε για τέσσερις εβδομάδες, όταν μου ξανάστειλε αίτημα φιλίας στο facebook.

Τότε κάπως συνήλθα, αλλά έκανα λάθος που χάρηκα τόσο γιατί κάναμε δυο μήνες να ξαναμιλήσουμε. Και το πρώτο βήμα το έκανα εγώ, αλλά ήτανε πολύ ψυχρός μαζί μου. Δεν ήταν γλυκός όπως πριν. Μου μίλαγε λες και μίλαγε σε κάποια που δεν ήξερε (δεν τον αδικώ, αλλά αν θα ήταν έτσι, δεν ξέρω γιατί μου έστειλε αίτημα φιλίας). Τέσπα…

Από τον Αύγουστο μέχρι τον Δεκέμβρη η στάση του απέναντί μου ήταν πολύ ψυχρή. Μιλήσαμε πέντε φορές …και ψιλοκουβέντες. Τον Δεκέμβρη που είχα τα γενέθλιά μου άρχισε να μου μιλάει λίγο καλύτερα και ήταν λες και ξαναρχίσαμε από την αρχή. Αλλά όχι πολλά γλυκόλογα… πιο πολύ πειράγματα και αστεία… Τα λέγαμε αρκετά καλά, παρά πριν. Είχαμε κάνει μια πρόοδο. Μετά όμως, κάπου μέσα στις κουβέντες μας, μου είπε πως είχε γνωρίσει μια κοπέλα, την είχε δει συναισθηματικά και προσπαθεί να τη διεκδικήσει.

Ράγισε η καρδιά μου, αλλά εγώ εκείνη την ημέρα το έπαιξα πολύ κουλ. Τον πείραζα για εκείνη και δεν κατάλαβε τίποτα ευτυχώς. Συνεχίσαμε να μιλάμε κανονικά με αστεία και πειράγματα μέχρι που μετά από κανα δυο εβδομάδες του είπα ψέματα ότι κι εμένα μου άρεσε ένας… και τέτοια.

Αυτός δεν έλεγε και πολλά. Από τότε δεν μου ξανάστειλε μήνυμα στο facebook. Παρόλο που με βλέπει συνέχεια συνδεδεμένη, δεν λέει τίποτα. Και δεν καταλαβαίνω γιατί… Εννοώ, αποκλείεται να ζηλεύει καταρχήν γιατί δεν έχουμε γνωριστεί από κοντά ακόμα και γιατί μου έχει πει ότι είναι ερωτευμένος με άλλη. Οπότε δεν ξέρω τι να υποθέσω, τι να σκεφτώ και τι να κάνω…

Αυτά συνέβησαν και συνεχίστηκαν μέχρι το καλοκαίρι αυτό, το φετινό. Πριν τρεις εβδομάδες του έστειλα εγώ πρώτη μήνυμα τι κάνει και πως περνάει και να τα λέμε πιο συχνά. Απάντησε, και με τα πολλά πολλά μέσα στην κουβέντα μου είπε ότι του αρέσω κι εγώ του ανοίχτηκα και του είπα τα πάντα. Του είπα επίσης ότι θέλω να αφήσω την Αμερική για να είμαι δίπλα του. Και σε τρεις μήνες θα έρθω.

Αυτός δεν ήθελε. Μου έλεγε να μην τον παίρνω σοβαρά και ούτε να ενθουσιάζομαι. Τεσπα, για να μην πολυλογώ μιλούσαμε μια χαρά. Και μου είπε να μιλάμε μέχρι τον Δεκέμβρη που θα έρθω… Να δούμε πως θα πάει το πράγμα.

Το θέμα είναι ότι τσακωθήκαμε πριν δυο μέρες και του είπα ότι απογοητεύθηκα από εκείνον και πως έχει αλλάξει. Αυτός μου είπε: χαίρομαι και μακάρι να μπορούσα να σε απογοητεύσω κι άλλο. Κι επίσης μου ανακοίνωσε ότι θα ξεκόψει το internet για να επιστρέψει στην καθημερινότητά του. Και με αποχαιρέτησε κάπως γλυκά.

Αλλά εγώ πληγώθηκα πάρα πολύ. Κλαίω εδώ και δυο μέρες συνέχεια. Πονάει το κεφάλι μου και τα μάτια μου και προπαντώς η καρδιά μου. Δεν ξέρω τι να κάνω.

Πως μπόρεσε απλά να με ξεκόψει έτσι; Μετά από όλα αυτά που του είπα; Εγώ είμαι διατεθειμένη να αφήσω την Αμερική και τις σπουδές μου για αυτόν, για να είμαι πλάι του κι αυτός ούτε να το εκτιμήσει.

Δεν ξέρω. Έχω πληγωθεί πάρα πολύ. Πονάει η καρδιά μου. Νιώθω ηλίθια που άφησα τον εαυτό μου να ερωτευθεί μέσω internet και που ανοίχτηκα και δεν βρήκα ανταπόκριση.

Ανδριάνα