Ανδρομάχη: “Με κάνει να πιστεύω ότι το σπίτι το νοικιάζει για τον εαυτό του και όχι για εμάς”

Καλησπέρα! Θα ήθελα να μοιραστώ κι εγώ το πρόβλημά μου…

Τα τελευταία 3 χρόνια έχω σχέση με ένα παιδί. Πιστεύω ότι είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί μέχρι στιγμής στη ζωή μου. Περνάμε όμορφα, έχουμε φοβερή επικοινωνία, συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον… ή τουλάχιστον μέχρι πριν από λίγο καιρό!

Η σχέση μας ξεκίνησε πολύ ομαλά και cool. Στην αρχή δεν είχαμε το δικό μας χώρο, μετά αυτός έπιασε ένα σπίτι με συγκάτοικους και πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο να βρισκόμαστε ένα βήμα πριν τη συγκατοίκηση. Για την ακρίβεια έχουμε νοικιάσει ένα σπίτι και προσπαθούμε να το επιπλώσουμε, να το βάψουμε κλπ, δεν έχουμε μπει ακόμα μέσα όμως! Φαντάζομαι πως αυτή είναι μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές των περισσότερων ζευγαριών. Για τη δική μου σχέση όμως όχι.

Όλη αυτή η κατάσταση μας έχει απομακρύνει γιατί αυτός ασχολείται όλη μέρα με τα μερεμέτια του σπιτιού και δεν έχει ποτέ χρόνο να με δει. Δεν έχει ποτέ χρόνο να βγούμε, αλλά πάντα έχει λίγο χρόνο να πιει μια μπύρα με τους φίλους του. Σαν να μην έφτανε όμως αυτό, στην επιφάνεια έχουν βγει πολλά νεύρα και διαφωνίες για τη διακόσμηση και αυτός είναι τόσο κάθετος και αδιαπραγμάτευτος στις απόψεις του που με κάνει να πιστεύω ότι το σπίτι το νοικιάζει για τον εαυτό του και όχι για εμάς.

Η ιδέα για τη συγκατοίκηση ήταν δική του. Πλέον όμως είμαι πολύ μπερδεμένη. Σε όλα τα ζευγάρια αυτό συμβαίνει; Πως να το διαχειριστώ;

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;