Γεια σας, αγαπητές αναγνώστριες του TLIFE!
Χαίρομαι που βρήκα το site και μπορώ να μοιραστώ μια πρόσφατη και όχι πολύ ευχάριστη ιστορία μου μαζί σας.

Να πώς ξεκίνησαν όλα:
Mέσω κάποιων γνωστών μου γνώρισα, σε πρώτη φάση στο Facebook, ένα παλικάρι 27 χρονών. Εγώ είμαι 24. Ξεκινήσαμε να μιλάμε, μιας και κατά σύμπτωση σκοπεύω να πάω για μια βδομάδα για πρώτη φορά στην πόλη καταγωγής του, γιατί έτυχε και μια φίλη μου που σπουδάζει εκεί και με προσκάλεσε, να μένει τώρα εκεί. (Σκοπεύω να πάω σε ένα μήνα εκεί, γιατί έχω κι εγώ υποχρεώσεις που με κρατούν εδώ για την ώρα.)

Οπότε πρώτα απλώς μου έδινε συμβουλές για το πού μπορώ να πάω και τι να κάνω στην πόλη του κτλ. Σιγά-σιγά αρχίσαμε να ανταλλάσσουμε πληροφορίες για τον εαυτό μας και πριν το καταλάβουμε, προχωρήσαμε στο φλερτ. Ένιωσα ότι είχαμε μια χημεία και μου το είπε και ο ίδιος αυτό από μόνος του.

Μου έδωσε την εντύπωση ενός άντρα που ξέρει τι θέλει. Είναι αθλητής, παίζει επαγγελματικά μπάσκετ και τώρα έχει βάλει πλώρη να μπει σε σχολή του ΤΕΙ, μηχανική οχημάτων, γιατί θέλει να αποκτήσει μια ειδικότητα και είναι και κάτι που τον τραβάει. Οπότε, δεν είναι απλά ένας αθλητής, μα σκέφτεται και το μέλλον του μετά τον αθλητισμό -πολύ καλό αυτό.

Επίσης, είπε ότι πρώτα τον ελκύει το μυαλό σε μια γυναίκα και μετά η εμφάνιση και μου έκανε κοπλιμέντα για το πόσο ώριμη και συνετή με βρίσκει, κάτι που με κολάκευσε πολύ, φυσικά! Να σημειώσω επίσης ότι, σε αντίθεση με εκείνον, στο προφίλ μου δεν έχω πολλές φωτογραφίες μου, μόνο δυο-τρεις, κι αυτές τραβηγμένες από κάποιον. (Δεν ξέρω βρε κορίτσια, νιώθω πολύ χαζούλα να βγαίνω σέλφι! Άλλες κοπέλες το κάνουν πολύ πετυχημένα και βγαίνουν κούκλες, εγώ νιώθω σαν χαζό! Μπορεί να μην έχω φωτογένεια, τι να κάνεις…)

Με ψιλοπίεζε εκείνος κιόλας να του στείλω φωτογραφίες μου είτε κοντινές είτε ολόσωμες, αλλά δεν ξέρω, δεν μου έβγαινε. Όχι επειδή έχω κόμπλεξ με την εμφάνισή μου, μα επειδή θα ντρεπόμουν και θα ένιωθα λες και είμαι κανένα “εμπόρευμα” που πρέπει πρώτα να δει αυτός από μακριά αν του κάνει ή όχι και μετά να αποφασίσει αν θα με “παραγγείλει”.

Εγώ ήθελα οι πρώτες εντυπώσεις που θα είχαμε να ήταν περισσότερο από κοντά, όταν δεν θα βλέπαμε μια στατική εικόνα μας, μα θα βλέπαμε και πώς μιλάμε και κινούμαστε, για να έχουμε μια πλήρη εικόνα για πρώτη εντύπωση ο ένας για τον άλλον. Αυτός μπορεί αυτό να το ερμήνευσε ότι τελικά δεν είμαι τόσο όμορφη όσο περιμένει, ποιος ξέρει…

Επίσης, αυτός δεν το είχε σε τίποτα να μου στέλνει φωτογραφίες του μέχρι και χωρίς μπλουζάκι. Δεν έδωσα τόση σημασία, ειδικά όταν είδα και το ωραίο του σώμα, καταλαβαίνετε…

Τέλος πάντων, κράτησε κανένα μήνα η επικοινωνία μας, ώσπου ήρθε η ώρα που αυτός θα ανέβαινε στη δική μου πόλη, όχι αποκλειστικά για μένα, μα είπε να βρεθούμε και να γνωριστούμε κι από κοντά. Και τελικά βγήκαμε. Βγαίναμε για κανένα τριήμερο και καταλήξαμε να προχωρήσουμε.

Ήταν κάτι που ήθελα πάρα πολύ και δεν το μετάνιωσα. Δεν με ένοιαξε αν θα είχαμε συνέχεια ή όχι, γούσταρα τρελά. Μα με χάλασε κάτι που μου είπε μετά. Είπε ότι βρίσκει το στήθος μου αρκετά μικρό για τα γούστα του (μου είχε πει και πριν ότι είναι φαν του μεγάλου μπούστου) κι επίσης μου είπε ότι αν έκανα περισσότερη γυμναστική, ο πισινός μου θα μπορούσε να βρίσκεται “στον ουρανό”, ενώ δεν παρέλειψε να μου επισημάνει ότι βρίσκει το εσωτερικό των μηρών μου “αρκετά πλαδαρό”…

Ooops, sorry κορίτσια, εγώ νόμιζα ότι είχα κοιμηθεί με τον άντρα των ονείρων μου και όχι τον personal trainer μου! Μου χρύσωσε και το χάπι λέγοντας στο καπάκι: “Αυτά σου τα λέω για το καλό σου, φιλική συμβουλή”. Όταν έφυγε, διατηρήσαμε μια χαλαρή (και μάλλον χλιαρή) επικοινωνία, μα τελικά διακόπηκε σταδιακά γιατί κι εγώ ξενέρωσα και διαπίστωσα ότι τελικά δεν έχουμε και τόσα κοινά όσο πίστευα πριν, όσο καλό σεξ κι αν κάναμε.

Απλώς με πίκρανε λιγάκι η αντιμετώπισή του. Μπορεί να μην χτυπιέμαι στο γυμναστήριο, μα πάντα έκανα ασκήσεις μόνη μου κάθε μέρα, ενώ με την πρώτη ευκαιρία πάμε με φίλους να παίξουμε κανένα βόλεϋ ή απλώς για τρέξιμο, ενώ η διατροφή μου είναι ισορροπημένη χωρίς να πιέζω τον εαυτό μου πουθενά. Στα κιλά είμαι μια χαρά, ενώ η γυμναστική που κάνω με βοηθά απλώς να νιώθω καλά με τον εαυτό μου και να διατηρώ έναν μυικό τόνο. (Όχι ότι εάν ήμουν υπέρβαρη ή αγύμναστη θα όφειλα εξηγήσεις και απολογίες σε κανέναν, μα τέλος πάντων.)

Α, επίσης, στο δέρμα είμαι ανοιχτόχρωμη, οπότε καταλαβαίνετε ότι δεν δείχνει τόσο ελκυστικό το σώμα όσο σε μία κοπέλα με σταρένια επιδερμίδα. Με άλλα λόγια, μικρή η σχέση με τα πρότυπα γυναικείας ομορφιάς που προβάλλονται. Κι εντάξει, φιλική συμβουλή λέει ότι έδωσε, μα εγώ δεν τον συμβούλεψα “φιλικά”, ξέρω γω… να διαβάσει περισσότερα βιβλία επειδή βρίσκω το μυαλό του “πλαδαρό”, κι ας είμαι προσωπικά μεγάλη φαν της παγκόσμιας κλασικής λογοτεχνίας (λόγω σπουδών κιόλας).

Δεν έχω την απαίτηση από εκείνον να ασχοληθεί με κάτι που δεν του βγαίνει και να γίνει, ας πούμε, μέγας φιλόσοφος. Τότε γιατί είχε αυτός την απαίτηση να χτυπιέμαι στις προπονήσεις καθημερινά για να αποκτήσω σώμα αθλήτριας; Μου φαίνεται ότι επηρεάζεται πολύ από τα “μποτοξαρισμένα” σώματα γυναικών σε διαφημίσεις γυμναστηρίων και σε περιοδικά. Μπορεί κιόλας μέχρι τώρα να κοιμόταν μόνο με αθλήτριες και με σούπερ καλλίγραμμα μοντέλα, οπότε έτσι να εξηγείται ότι μάλλον δεν έχει ιδέα για το πώς δείχνει το σώμα μιας μέσης γυναίκας.

Και πάλι: μα τι στο καλό, η μητέρα του και όλες οι γυναίκες στην οικογένειά του έχουν τα σώματα μοντέλων πια; Τι να πω πια… Ξέρω ότι κάποιοι/-ες από εσάς μπορεί να με κατηγορήσετε ότι βιάστηκα να κοιμηθώ μαζί του, ότι δεν υπολόγισα πρώτα κάποια πράγματα και μπλα-μπλα-μπλα… Μα ελπίζω μέχρι και αυτοί/-ές να συμφωνήσουν μαζί μου πως το γεγονός ότι γούσταρα να κοιμηθώ μαζί του, δεν θα έπρεπε να του έχει δώσει το δικαίωμα να με αντιμετωπίσει σαν σκουπίδι.

Δεν είμαι ο τύπος του σωματικά, ΟΚ, το δέχομαι. Μα υπάρχουν πιο κομψοί τρόποι να το δείξεις αυτό, δεν χρειάζεται να το επισημαίνεις με έναν τρόπο λες και είσαι ο γκέι κολλητός μου (που αυτός ούτε γκέι είναι ούτε κολλητός μου). Δεν θα πω με λεπτομέρειες πώς ένιωσα, γιατί οι γυναίκες μπορούν να φανταστούν. Κομμάτι κρέας που απλώς δεν του κάνει του άλλου, δεν θέλει να το “αγοράσει” σπαταλώντας χρόνο και αισθήματα.

Ήταν, όμως, μεγάλη απογοήτευση για μένα. Νόμιζα ότι επιτέλους βρήκα έναν μετρημένο και έξυπνο νεαρό, με νου υγιή εν σώματι υγιή… Και τελικά μάλλον για το νου είναι να αμφιβάλλουμε. Την αφήνω πίσω αυτή την ιστορία, δεν θέλω να με γεμίσει κόμπλεξ και ανασφάλειες… Κρίμα απλώς που κυκλοφορούν νεαροί άντρες με τέτοια συμπεριφορά εκεί έξω. Αναρωτιέμαι μήπως βιώσατε κι εσείς κάτι τέτοιο.

Άννα Σαλονικιά