Annia: “ Ένας έρωτας που γεννήθηκε μέσα σε ψυχικά συντρίμμια με πολλή δόση χιούμορ”

To δικό μας Love Story μετράει ήδη 7 χρόνια. Απόλυτου, άνευ όρων, συγκινητικού έρωτα.

Γνωριστήκαμε στο χώρο του Πανεπιστημίου. Εκείνος Μεταπτυχιακός κι εγώ στο πτυχίο. Εκείνος ο “γόης” μεταπτυχιακός που είχε τις φοιτήτριες στα πόδια του κι εγώ η “ωραία” της σχολής που είχα τους μεταπτυχιακούς στα πόδια μου…

Όταν εκείνος πενθούσε το χαμό του γονιού του, εγώ βίωνα ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα υγείας. Ένας έρωτας που γεννήθηκε μέσα σε ψυχικά συντρίμμια με πολλή δόση χιούμορ, όρεξη για περιπέτεια και όνειρα για ζωή.

Οι δυο μας σε μια ξένη πόλη. Η μία νοσηλεία διαδεχόταν την άλλη. Η μία μαγνητική καλή, αλλά η άλλη κακή. Και πάλι από την αρχή…

Κι αυτός πάντα εκεί απ’ έξω να περιμένει. Πάντα να με ξυπνάει από τα χασίματα της αγωγής μου…κι εγώ να τον ξυπνάω από το λήθαργο ενός πένθους πενθώντας μαζί του.

Η ερωτική μας ζωή μαγική, οι συζητήσεις μας ατελείωτες, οι αλήθειες μας γυμνές, οι φόβοι μας ομολογημένοι, τα γέλια μας και τα παιχνίδια μας αξέχαστα. Αρχίσαμε να κάνουμε ταξίδια, να γνωρίζουμε άλλη καθημερινότητα, να απαντάμε σε όποια πρόκληση μαζί. Η υγεία μου σταδιακά σταθεροποιήθηκε και ο πόνος του μαλάκωσε.

Δώσαμε θάρρος ο ένας στον άλλον και ξεκινήσαμε Διδακτορικά. Οι στόχοι μας κινούνταν παράλληλα. Σε κάθε κακό νέο λέγαμε και οι δύο μαζί: «θα περάσει κι αυτό, εδώ περάσαμε άλλα» και συνεχίζαμε να γελάμε πειράζοντας ο ένας τον άλλον, κάνοντας πλάνα για την επόμενη μέρα και μόνο!

Κι έτσι περνούσαν οι μέρες με τόσο θετικό τρόπο, περνούσαν οι μήνες και εμείς μαζί μια γροθιά όπως την πρώτη μέρα. Μαζί στους μύριους καβγάδες μας για την κάθε βλακεία που μπορεί να σκεφτεί κανείς, μαζί στη γκρίνια μου, μαζί στην ιδιοτροπία του!!

Εγώ έγινα εντελώς καλά, σταμάτησε οριστικά η αγωγή μου, εκείνος «αντικατέστησε» μέσα του τον πατέρα του με τον δικό μου πατέρα. Ακόμα του λείπει ο πατέρας του, όμως, πλέον με νοσταλγία.

Αρχίσαμε δουλειά και οι δύο, παράλληλα με τις διατριβές μας. Πριν 6 μήνες παντρευτήκαμε. Χτίζουμε ένα όμορφο σπίτι. Σε 3 μήνες παρουσιάζουμε τις Διατριβές μας. Η καρδιά μου πριν μπω σπίτι ακόμα πεταρίζει που θα τον δω. Κάθε πρωί πριν φύγει για το γραφείο με φιλάει και μου λέει καλημέρα, καλή δουλειά.

Όταν τσακωνόμαστε, δε μιλάμε για 2 ώρες και εκείνο το δίωρο δε θέλουμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλον. Αλλά πάντα πριν κοιμηθούμε λέμε καληνύχτα, κλείνουμε το μάτι και κατανοούμε ότι είμαστε χαζοί.

Είμαι γεμάτη, είμαι ερωτευμένη. Κι αν όλο αυτό κάποτε τελειώσει ελπίζω ότι οι λόγοι που θα μας οδηγήσουν εκεί θα είναι ανίκητοι!

Χίλια ευχαριστώ που μοιραστήκατε μαζί μου τη ζωή μου!

Annia