Καλησπέρα σας.
Με λένε Αντιγόνη και είμαι 25 χρόνων. Με το φίλο μου είμαστε μαζί εδώ και ενάμιση χρόνο. Είναι συνομήλικός μου. Τα πηγαίνουμε πάρα πολύ καλά, δεν μαλώνουμε. Γενικά όλα είναι πολύ όμορφα.
Ωστόσο υπάρχει ένα πρόβλημα. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία. Όμως αυτή η κατάσταση έχει αρχίσει να με εκνευρίζει και να με στεναχωρεί.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το μελανό σημείο λοιπόν είναι ο κολλητός του. Με το φίλο μου γνωριζόμασταν ένα χρόνο πριν τα φτιάξουμε μέσω κοινής παρέας. Επομένως από την αρχή ήξερα και τον κολλήτο του. Αρχικά μου φάνηκε καλό παιδί. Όταν τον έβλεπα τον χαιρετούσα, ήμουν ευγενική… ως εκεί όμως.
Μετά όταν τα φτιάξαμε, βγαίναμε όλοι μαζί: εγώ, ο φίλος μου, εκείνος και η κοπέλα του. Έδειχνε να με συμπαθεί. Ωστόσο κάποιες φορές χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί η παρουσία του στο χώρο με έκανε να αισθάνομαι κάπως αμήχανα. Το βλέμμα του ήταν κάπως εξεταστικό κάθε φορά που με έβλεπε. Με κοιτούσε από πάνω μέχρι κάτω.
Το τελευταίο διάστημα είναι στα χωρίσματα με την κοπέλα του. Και όσο η σχέση τους φθίνει τόσο πιο διαχυτικός γίνεται μαζί μου. Τις προάλλες που βγήκαμε μεγάλη παρέα (χωρίς την κοπέλα του) με αγκάλιασε πόσες φορές -όποτε έβρισκε ευκαιρία, καθώς ο φίλος μου είναι πολύ τρυφερός και γενικά δεν με αφήνει από τα μάτια του όταν είμαστε μαζί. Γενικά μου μιλούσε όλη την ώρα. Ήμουν απίστευτα αμήχανη όλο το βράδυ και πραγματικά με έφερε σε πολύ δύσκολη θέση όλη του η στάση. Ο φίλος μου έδειξε να το προσέχει αλλά δεν μου ανέφερε κάτι. Το σκέφτηκα και αποφάσισα πως θα αποφεύγω να βγαίνω μαζί του. Τα πράγματα ηρέμησαν κάπως αφού απέφυγα τις ομαδικές εξόδους.
Αυτό που έγινε πριν λίγες μέρες όμως ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Ο φίλος μου έφυγε στο χωριό του για μερικές μέρες λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων. Ήδη από την πρώτη μέρα της απουσίας του φίλου μου μου έστειλε sms και μου είπε να βγούμε για καφέ να τα πούμε. Του απάντησα ψυχρά λέγοντάς του ότι είμαι πολύ πιεσμένη λόγω δουλειάς και δεν θα μπορέσω. Την επόμενη μέρα με πήρε τηλέφωνο ενώ ήμουν στη δουλειά μου, με ρώτησε τι ώρα σχολάω για να περάσει να με πάρει. Έμεινα κόκκαλο δεν ήξερα τι να πω. Του απάντησα πως δεν γίνεται βρίσκοντας μια δικαιολογία.
Τις επόμενες μέρες γέμισε το προφίλ του στο facebook με στάτους του τύπου: “το μεγαλύτερό μου λάθος ήταν ότι δεν σε φίλησα όταν είχα την ευκαιρία” και “όταν θες μία γυναίκα πολύ τα ξεχνάς όλα”… Εν τω μεταξύ χώρισε οριστικά με την κοπέλα του. Η αλήθεια είναι ότι τις επόμενες μέρες μέχρι να επιστρέψει ο φίλος μου δεν με ξαναενόχλησε. Είμαι σίγουρη όμως ότι θα κάνει πάλι κάποια κίνηση.
Σκέφτηκα πως δεν το χειρίστηκα σωστά. Δεν ξέρω καθόλου τι πρέπει να κάνω. Αν δεν το πω στο φίλο μου αυτός θα συνεχίσει ακάθεκτος. Αν όμως του το πω φοβάμαι ότι θα μαλώσουμε μεταξύ μας ή θα χαλάσω τη δεκάχρονη φιλία τους.
Δεν το έχω πει σε κανέναν γιατί πραγματικά ντρέπομαι. Φοβάμαι μήπως έκανα κάτι εγώ χωρίς να το καταλάβω και του έδωσα θάρρος. Ή μήπως είναι στο μυαλό μου όλα αυτά.
Αποφάσισα να ζητήσω τη γνώμη σας γιατί θέλω μια πραγματικά αντικειμενική άποψη.
Συγνώμη αν σας μπέρδεψα.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων,
Αντιγόνη
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ