Αθηνά – Στο πρόσωπό του βρήκα το δικό μου Πυγμαλίωνα

Χμμμμ… Με λένε Αθηνά.. Αυτόν Μιχάλη…Γνωριστήκαμε όταν εγώ ήμουν 19… Μικρή, ντροπαλή δευτεροετής φοιτήτρια… Ήμουν σε μια περίεργη φάση του τύπου θέλω να μεγαλώσω αλλά οι συνθήκες δε μου το επιτρέπουν. Τα πάντα στάσιμα, και εγώ μια όχι και τόσο επιμελής αρχιτέκτων… Οι πανελλήνιες με είχαν κουράσει. Ονειρευόμουν τη φοιτητική ζωή σαν ένα διαρκές πάρτυ… Τα πράγματα δεν ήρθαν ακριβώς έτσι όμως. Η σχολή μου απαιτητική και εγώ μαζεμένη αν και μέσα μου έβραζα… Από φιλίες: άπειρες… Από έρωτες: Μηδέν! Ώσπου γνώρισα αυτόν. Ψηλός, μελαχρινός, ηλεκτρολόγος μηχανικός και τοξότης! Από την πρώτη στιγμή μαγεύτηκα. Ο Μιχάλης άλλωστε είναι τρομερά δραστήριος, με απίστευτο χιούμορ και απίστευτα αισιόδοξος! Ότι ακριβώς χρειαζόμουν….

Οι κουβέντες μας διαρκούσαν ώρες. Δεν ξεκόλλαγα με τίποτα… “Γεια σου γλυκιά μου.” Αυτή ήταν πάντα η προσφώνησή του. Και μετά άπειρες ώρες ανάλυσης των αισθηματικών του, των εμπειριών του, των δικών μου ανύπαρκτων εμπειριών. Γι’ αυτό το τελευταίο με μάλωνε διαρκώς! “Μα είσαι μόνο 19… Σταμάτα να συμπεριφέρεσαι σαν τριαντάχρονη…” Κάπως έτσι άρχισα να βλέπω τα πράγματα αλλιώς. Άρχισα να γίνομαι πολύ ανοιχτή στα πάντα! Το σεξ πλέον μου φαινόταν κάτι πολύ φυσιολογικό και το one night stand μια εμπειρία που δεν έπρεπε να χάσω για κανένα λόγο.

Αναπόφευκτα είχα αρχίσει να κολλάω. Βασικά, όχι μόνο να κολλάω…Τα αισθήματά μου για αυτόν ήταν πολύ πάνω από εμένα. Και όμως του έλεγα και του ξαναέλεγα ότι τον θεωρώ τον καλύτερό μου φίλο! Δεν ήθελα για κανένα λόγο να τον χάσω από τη ζωή μου. Τον λάτρευα! Και ίσως, αν του αποκάλυπτα ότι ήθελα κάτι παραπάνω από αυτόν να τον έχανα…

Θεωρούσα τον εαυτό μου ανίκανο να έχει έναν τέτοιο “γκόμενο”… Και όμως τα πράγματα έδειχαν να είναι σε καλό δρόμο. Σε πολύ καλό δρόμο…. Ώσπου μια μέρα καθώς τα λέγαμε, μου ξεφούρνησε το τραγικό: “Xτες μετά το Club γύρισα μια κοπέλα σπίτι της κλπ. κλπ.”. “Α!” ήταν η απάντησή μου. Συνέχισε να μου μιλάει και του απαντούσα ψυχρά. “Συμβαίνει κάτι γλυκία μου”; Δε θυμάμαι την απάντησή μου. Θυμάμαι ότι για κάποιο λόγο εκείνη τη μέρα τσακωθήκαμε. Και κάναμε να μιλήσουμε ένα μήνα. Θυμάμαι το πρόσωπό μου να γεμίζει σπυριά. Θυμάμαι την Αθηνά να είναι εκτός εαυτού. Απίστευτα νεύρα. Μου ερχόταν να του σπάσω τα μούτρα! Το παραδέχομαι: ίσως να μην ερωτευτώ ποτέ ξανά κάποιον τόσο πολύ! Τόσο πάνω από εμένα…

Πάνω στο μήνα του έστειλα μήνυμα… Μου απάντησε επιθετικά. Συνεχίσαμε σε αυτόν τον ψυχρό και τύπου ¨”στη λέω” τόνο για αρκετές μέρες. Και σιγά σιγά τα πράγματα μαλάκωσαν! Ήταν πλέον επίσημο! Ήμασταν κολλητοί και τίποτα άλλο. Μου άρεσε αυτή η έκβαση των πραγμάτων. Σκέφτόμουν ότι έτσι ίσως να ήταν καλύτερα… Είχα αποκλείσει το ενδεχόμενο ότι υπήρχε πιθανότητα να γίνει κάτι μεταξύ μας. Πέρασε καιρός και εγώ συνέχιζα να κρέμομαι από τα χείλη του. Να θέλω απλά να βγαίνω μαζί του. Να φασώνομαι σε πάρτυ με άσχετους, απλά και μόνο για να τον εντυπωσιάσω και να σχολιάσουμε μαζί τις λεπτομέρειες.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και συνέβη αυτό που φοβόμουν. “Σχέση με μια μελαχρινή.” Τριπλό εγκεφαλικό για άλλη μια φορά! Φυσικά και είμαι ξανθιά! Δε θα ξαναέκανα το ίδιο λάθος όμως… Στο κάτω, κάτω μια χαρά! Μια άλλη θα ήταν η σχέση του και φυσικά θα ανεχόταν τον πολύ κουραστικό ομολογουμένως χαρακτήρα του, ενώ εγώ απλώς θα μάθαινα τα πάντα και θα ήμουν η μια και μοναδική, λατρεμένη του φίλη, που no matter what, θα υπήρχε για πάντα στη ζωή του. Η αλήθεια είναι ότι ο Μιχάλης δεν ήταν άτομο που σε άφηνε ήρεμη σε μια σχέση. Ποτέ δεν ήξερες αν θα σε απατήσει. Δεν ήμουν ποτέ ζηλιάρα, δεν ήθελα ποτέ να είμαι με κάποιον από το πρωί ως το βράδυ. Είμαι διδυμάκι και έχω τις φίλες μου πάνω απο όλα! Και όμως αυτός μου έβγαζε αρρωστημένη ζήλια… Μια ζήλια πάνω από εμένα! Άρχισα να καταλαβαίνω τι θα πει σχέση πάθους. Καταστρεπτική μέχρι το κόκκαλο αλλά απολαυστική όσο τίποτα στον κόσμο!

Την κυρία “μελαχρινή” τη γνώρισα… Ήταν πολύ κατώτερή του. Βασικά εγώ αντικειμενικά ήμουν πολύ καλύτερη! Πάρα πολύ καλύτερη από αυτή! Και σε κάτι τέτοιες στιγμές σου έρχεται απλά να χτυπήσεις το κεφάλι στον τοίχο γιατί οι ηλίθιες οι ανασφάλειές σου δε σε άφησαν να του την πέσεις. Σου απαγόρεψαν να του πεις τι πραγματικά αισθάνεσαι. Σου απαγόρεψαν να τον κάνεις δικό σου. Και επέτρεψαν σε μια κοντή μελαχρινή με απαίσιο στιλ να τον χαίρεται! Που αν δεις τα παπούτσια της θα φρικάρεις. Για να μη σχολιάσω το προπέρσινο σχέδιο τζιν και τη μπλούζα που εγώ φόραγα στη θάλασσα στο χωριό μου και αυστηρά μόνον εκεί… Έλεος! Έπρεπε να το δεχτώ. Είχε σχέση…

Ο χρόνος κυλούσε, αυτοί πηγαιναν διήμερα στο Πήλιο και μετά μου έδειχναν φωτογραφίες και εγώ έκλαιγα τη μοίρα μου… Προσωπική ζωή μηδέν!

Σταμάτησα να του στέλνω… Σταμάτησε να μου στέλνει… Και ξαφνικά άρχισα να ζω! Παίχτηκε κάτι με έναν κούκλο συμφοιτητή… Έζησα μια μικρή ιστοριούλα με τον κολλητό μιας φίλης, έκανα σεξ με ένα σεβιτόρο στις διακόπές, την έπεσα εγώ πρώτη σε ένα παιδί στο χωριό του πατέρα μου! Άρχισα να εφαρμόζω όσα μου είχε μάθει… Άρχισα να ανοίγομαι! Και βλέποντας τους στόχους μου να ανταποκρίνονται, άρχισα να βγαίνω από το κλουβί μου! Άρχισα να αποκτώ αυτοπεποίθηση! Έβαψα το μαλλί κόκκινο! Μου πάει τρελά!

Μου λείπει! Τον σκέφτομαι τουλάχιστον μια φορά κάθε μέρα! Κάθε φορά που έχω καινούργια κατάκτηση, αισθάνομαι ότι θα μπει στο δωμάτιό μου και θα είμαστε όπως παλιά! Σα να μην πέρασε μια μέρα! Και πλέον δε θα έχει μόνο αυτός να μου λέει… Θα έχω και εγώ! Έχουν περάσει επτά μήνες και ακόμα είμαι ερωτευμένη μαζί του! Αν αυτή τη στιγμή ερχόταν και μου έλεγε να τα παρατήσω όλα και να πάμε στην Αφρική, θα έτρεχα! Κάποια μέρα, μετά από ένα χωρισμό του έστειλα μήνυμα. Δε μου απάντησε… Από την άλλη, αν δεν είχαμε χαθεί, δε θα είχα ζήσει τις τέσσερεις όμορφες ιστοριούλες που έζησα μέχρι τώρα. Σίγουρα μέσα από κάθε απόπειρα σχέσης ψάχνω αυτόν… Ο πρώτος ήταν έξυπνος, ο δεύτερος με χιούμορ, ο σερβιτόρος τοξότης και το παιδί από το χωριό ψηλός, μελαχρινός.

Εύχομαι οι δρόμοι μας να συναντηθουν και πάλι κάποια στιγμή. Αισθάνομαι πάντως τυχερή που τον γνώρισα. Μαζί του ήρθα πιο κοντά στον εαυτό μου. Με αφορμή αυτόν, έκανα και συνεχίζω να κάνω πράγματα τα οποία παλαιότερα δε θα τολμούσα ποτέ και όμως με εκφράζουν απίστευτα!

Μιχάλη σε αγάπησα, σ’ αγαπάω και θα σ’ αγαπώ για πάντα!