Brit: “Τα πράγματα έγιναν πολύ άσχημα με βρίσιμο… χαστούκια. Με πέταξε από το αυτοκίνητο”

Τα έχω με ένα παιδί δυο χρόνια κι αυτή είναι η πρώτη μου μεγάλη και σοβαρή σχέση.

Πάντα ψιλοτσακωνόμασταν και υπήρχαν τριβές και με το παραμικρό χωρίζαμε. Και σχεδόν πάντα τα ξαναβρίσκαμε με δική μου πρωτοβουλία. Μάλλον είχε επαναπαυτεί γιατί πάντα τον κυνηγούσα.

Τελευταία τσακωνόμασταν πολύ πιο χοντρά και σχεδόν πάντα καταλήγαμε να με βρίζει και φυσικά εγώ από αντίδραση και μόνο ανταπέδιδα. Αλλά μετά πάλι εγώ έκανα τα πάντα να τα βρούμε.

Έχουμε πει πολλές φορές χωρίζουμε και άλλες τόσες τα ξαναβρίσκουμε. Προσπαθούμε, αλλάζουμε… αλλά τίποτα. Πάντα καταλήγουμε στα ίδια, κυρίως γιατί δεν το πίστευε ποτέ. Το είχε προδικασμένο.

Εγώ τον θέλω πολύ και έχω όρεξη να κάνω πράγματα για αυτόν και εμάς, αλλά αυτός δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα δραστήριος -ούτε με την ίδια του τη ζωή βέβαια.

Την τελευταία φορά τσακωθήκαμε και τα πράγματα έγιναν πολύ άσχημα με βρίσιμο, χαστούκια, με πέταξε από το αυτοκίνητο. Χωρίσαμε, αλλά μετά εγώ πάλι ξεκίνησα τα παρακάλια και μετά από μέρες δέχτηκε να τα βρούμε μόνο για μένα. Αυτός μου είχε δηλώσει ότι θα ήταν ένα φυτό δίπλα μου.

Μετά από λίγες μέρες, όταν επιτέλους βρεθήκαμε, ήταν ψυχρός και μου έλεγε ευθαρσώς ότι δεν με σκέφτεται κι ότι δεν είμαι στις προτεραιότητές του κι ότι χρόνο χάνουμε μόνο. Ε, καταλήξαμε πάλι να τσακωνόμαστε, λέγοντάς μου ότι δεν με θέλει άλλο, ότι φέρεται άσχημα γιατί καταπιέζεται που είμαστε μαζί, δεν νιώθει τίποτα σχεδόν κι άλλα τέτοια ωραία. Βέβαια εκείνο το βράδυ κάναμε σεξ δύο φορές…

Εγώ το ψάχνω γιατί φυσικά τον αγαπώ και ξέρω ότι είναι καλό παιδί. Τον βλέπω πόσο ευδιάθετος είναι με τους άλλους και με μένα κάθεται αδιάφορα όμως. Και τρελαίνομαι. Και μας παίρνει η μπάλα…

Πιστεύω έχει ξενερώσει από τους πολλούς τσακωμούς, τις επανασυνδέσεις και από το ότι ποτέ δεν γίνεται κάτι ουσιαστικο. Έχει μια εντελώς λάθος εικόνα για μένα και είναι προκατειλλημένος.

Ok, στην αρχή ίσως τον πίεζα, αλλά πλέον μετά από τόσες φορές δεν πιστεύει, αλλά ούτε και θέλει τίποτα. Θέλει να είναι μόνος. Το τηλέφωνο το σηκώνει μία στις τόσες. Από τις καλύτερες δε ατάκες είναι ότι εγώ θα βρω πιο εύκολα κάποιον άλλο (!)…

Είναι τόσο συμβιβασμένος με το ότι δεν θα υπάρχω στη ζωή του. Και είναι λογικό μετά από τόσες φορές που έχει πει “δεν πάει άλλο, πρέπει να χωρίσουμε”.

Δεν ξέρω… Τον σκέφτομαι συνέχεια και η διάθεσή μου είναι χάλια. Οι “φίλες” μου δε, πλέον ξέκοψαν, γιατί βαρέθηκαν να κλαίγομαι δύο χρόνια τώρα και είμαι εντελώς μόνη.

Brit