Δανάη: “Πριν λίγο καιρό γνώρισα σε μια σελίδα γνωριμιών ένα αγόρι στην ηλικία μου.”

Γεια σας.

Ήμουν μόνη εδώ και πολύ καιρό. Είχα ανάγκη κάποιον, είχα πολύ καιρό να κάνω σχέση και όσα αγόρια έρχονταν στη ζωή μου δεν μου φέρονταν καλά και δεν με σέβονταν.

Πριν λίγο καιρό ωστόσο, γνώρισα σε μια σελίδα γνωριμιών ένα αγόρι στην ηλικία μου. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι γνωριμίες μέσω διαδικτύου, αλλά σκέφτηκα ότι δεν είχα και τίποτα να χάσω. Οπότε βρεθήκαμε.

Το πρώτο ραντεβού κύλησε όμορφα. Βρισκόμαστε πολύ συχνά, μιλάμε συνέχεια στο τηλέφωνο, αλλά υπάρχει κάτι που με προβληματίζει. Δεν νιώθω ερωτευμένη. Δεν νιώθω ότι μου λείπει, δεν νιώθω ενθουσιασμένη.

Αυτός εν τω μεταξύ έχει πάθει πλάκα, έχει κατενθουσιαστεί, μου λέει ότι με σκέφτεται συνέχεια, ότι θέλει συνέχεια να με βλέπει, ότι μιλάει στους φίλους του για μένα, μου κάνει δώρα… Φαίνεται καλό παιδί, ιδανικό για σχέση και επιτέλους βρήκα αυτό για το οποίο γκρίνιαζα. Ένα αγόρι δηλαδή που με θέλει πολύ. Αλλά δεν ξέρω αν ισχύει το ίδιο από τη μεριά μου…

Εν τω μεταξύ, εγώ όταν ξεκινάω μια σοβαρή σχέση χρειάζομαι το χρόνο μου, είμαι δύσκολος άνθρωπος και όχι ιδιαίτερα εκδηλωτική, ειδικά τον πρώτο καιρό. Και αυτός ήδη κάνει σχέδια για να γνωρίσω τους φίλους του, να πάμε μαζί διακοπές και τέτοια! Και δεν έχουμε κλείσει ούτε ένα μήνα που βλεπόμαστε.

Πότε έρχεται ο έρωτας; Είναι κάτι που έρχεται από την αρχή ή στην πορεία; Περνάω καλά μαζί του, μου αρέσει εμφανισιακά, αλλά δεν νιώθω κάτι παραπάνω. Εσείς τι λέτε; Έχετε νιώσει ποτέ κάτι παρόμοιο; Να συνεχίσω να τον βλέπω για να δω πως θα πάει;

Δανάη Σ.

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;