Δανάη: “Τι να κάνω; Να χωρίσω και να διασκεδάσω ελεύθερη τη φοιτητική μου ζωή;”

Γεια σας κορίτσια!

Είμαι άκρως μπερδεμένη και θέλω τη βοήθειά σας!

Είμαι 22 χρόνων και φέτος ξεκίνησα μια ολοκαίνουρια σχολή σε ένα αντικείμενο που μου αρέσει πολύ. Η σχολή έχει κυρίως αγόρια. Λογικό και επόμενο είναι να κάνω καινούριες παρέες και να γνωρίσω καινούρια άτομα.

Το κακό είναι ότι το αγόρι μου, με το οποίο είμαστε μαζί εδώ και ενάμιση χρόνο, έχει πάθει σοκ!

Καταρχάς, να πω ότι τον περνάω ένα χρόνο και μόλις μπήκε στο στρατό. Για αυτό δεν βλεπόμαστε πλέον πολύ συχνά. Τον αγαπώ πολύ και πάντα είχα σχέδια για εμάς. Αυτός με λατρεύει και μου το έχει αποδείξει πάρα πολλές φορές. Είναι ο άντρας που όλες ψάχνουμε… με εξαίρεση το ότι είναι μικρότερος.

Ευγενικός, με χιούμορ, γλυκούλης, αλλά και σκληρός. Εντάξει, νομίζω όλες μάς τρελαίνει λίγο αυτό. Είναι το κακό παιδί που γίνεται καλό μόνο για σένα!!!

Το πρόβλημά μου είναι ότι τον έχει πιάσει εμμονή. Ζηλεύει συνέχεια σε σημείο να μου λέει να μην μιλάω με άλλους στη σχολή καθόλου. Και ιδού το ερώτημα…

Να χωρίσω με τον Μάνο (το αγόρι μου) και να διασκεδάσω ελεύθερη (με όλη την έννοια της λέξης, γιατί η καταπίεση τελευταία με κούρασε) τη φοιτητική μου ζωή ή να μείνω μαζί του γιατί είναι πραγματικός άντρας -και ας το πούμε κελεπούρι-, ο οποίος με αγαπάει; Η ηλικία παίζει ρόλο; Το ότι είναι μικρότερος δημιουργεί προβλήματα; Τι να κάνω;

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας,
Δανάη