Γεια σας κορίτσια!
Θα χρειαστώ κι εγώ τη βοήθειά σας…
Το πρόβλημά μου είναι η μητέρα του συντρόφου μου. Ξέρω ότι πρόκειται για ένα λεπτό θέμα, κάτι για το οποίο πρέπει να είμαι πολύ προσεκτική στον τρόπο που θα το διαχειριστώ, αλλά έχει αρχίσει πραγματικά να εξαντλείται η υπομονή μου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Με το σύντροφό μου τα πάμε μια χαρά μεταξύ μας. Το πρόβλημα όπως σας είπα είναι η μητέρα του. Έχει κλειδιά από το σπίτι και μπαίνει όποτε θέλει χωρίς καν να χτυπήσει το κουδούνι, χωρίς καν να ενημερώσει -καταλαβαίνετε. Δεν μπορώ να χαλαρώσω ποτέ, ζω με το άγχος ότι θα ανοίξει ξαφνικά η πόρτα.
Ακόμα κι αν έχω καθαρίσει το σπίτι, το ξανακαθαρίζει. Ενώ ξέρει ότι μαγειρεύω, εμφανίζεται με φαγητό, ασκώντας μου κριτική, για τον τρόπο που αρέσει στο γιο της να φτιάχνω τα φαγητά.
Είναι πολλά… Και συνήθως γίνονται όταν είμαστε οι δυο μας. Μπροστά του είναι πολύ ευγενική μαζί μου. Όταν όμως μένουμε μόνες, δεν της αρέσει τίποτα από αυτά που κάνω.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δεν ξέρω πως να το χειριστώ. Τι να πω στο σύντροφό μου; Εκείνος δείχνει να μην ενοχλείται από όλη αυτήν την κατάσταση. Δεν τον πειράζει που η μητέρα του είναι κάθε τρεις και λίγο στο σπίτι του. Δεν συγκατοικούμε, αλλά τις περισσότερες μέρες την εβδομάδα μένω στο σπίτι του -χωρίς όμως να έχω μεταφέρει τα πράγματά μου εκεί. Πηγαινοέρχομαι.
Έχει αρχίσει να μου τη δίνει στα νεύρα όλη αυτή η κατάσταση. Και ειδικά προχθές που καθώς έστρωνα το κρεβάτι, μου βούτηξε το μαξιλάρι από τα χέρια με μια πολύ απότομη και επιθετική κίνηση. Κι όταν είδε ότι πάγωσα, μου είπε γλυκά: Άστο σε μένα που θα το κάνω πιο γρήγορα, θα μάθεις κι εσύ σιγά σιγά. Είσαι μικρή ακόμα.
Τι να κάνω; Να μιλήσω στο σύντροφό μου; Δεν έχω άλλη υπομονή. Δεν νομίζω να μπορέσω να διατηρήσω την ευγένειά μου για πολύ ακόμα.
Σας ευχαριστώ,
Δανάη
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;
Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη. ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
Μικρή μου το πρόβλημα είναι ο φίλος σου και όχι η μαμά του. Δε φρόντισε να τις βάλει όρια γιατί προφανώς δε θέλει και εσυ παλεύεις με το θηρίο! Εσυ θα γίνεις η κακιά αν πεις κάτι, όποτε αν και μικρή ήρθε η στιγμή να πάρεις μεγάλες αποφάσεις α. Φεύγεις ή Β. Κάθεσαι και μαθαίνεις να ζεις με τη μαμά του και εκείνη με σένα. Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, μην αυταπατάσαι, έτσι θα είναι για πάντα. Καλή τύχη!
Νομίζω πως με τον τρόπο της σου δείχνει πως δεν σε εγκρινει. Το γεγονός ότι μένετε μαζί χωρίς να έχεις τα πράγματα σου εκεί, δείχνει πως τον καλό σου δεν τον πολυνοιάζει .Μη σου πω πως ίσως βολεύεται με την όλη κατάσταση και σου ετοιμάζει και το εδαφος για εξοδο-χωρίς αυτός να αναλάβει τις ευθύνες του. Πόσο χρονών είστε;Δουλευετε;Δουλεύει ο καλός σου ή εξαρτάται οικονομικά από τους γονείς;Βαλε κάτω τα πράγματα ενα ενα.Το να μένεις χωρίς να ζεις εκεί μέσα δε γινεται να συνεχιστεί. Αν δε θελει συμβίωση, άρχισε να αποχωρείς και μη μένεις σπίτι του τόσο συχνά.Κάνε τον να ζηλέψει και λιγο, γιατί πολυ δεδομένη σε έχει. Κατι ακόμα: ΜΕ τον φίλο σου είστε πολυ καλά όταν είστε μακρυά από την πόλη που ζείτε;ΑΝ ναι και πίσω δεν είστε[ξινιζει με το φαγητο, τα ρουχα σου κλπ] κοιταξε το και φύγε. Επειδή εχω ζήσει μια τετοια κατασταση παλια[απο τα 23 μεχρι τα 27 μου-τωρα πια ειμαι 38 , παντρεμενη με εναν σωστο αντρα κι εχω ενα παιδακι] πρόσεχε πώς θα πορευθείς. Αν δε σε θελει τωρα δε θα σε θελησει ποτε.Κατι παντα θα της ξενίζει και θα της βρωμα. Μονο αν ο καλος σου πατησει ποδι και σε επιβαλλει. Λειτουργησε με ψυχραιμια και κυριως οταν θα μιλας , μιλα με παραπονο,οχι νευρα και προσβολες!Ευχομαι ολα να σου πανε καλα!Κι ό,τι κι αν γίνει θα’ναι για καλο, εστω κι αν πονα στην αρχη!
Δεν σε θέλει η κυρία. Καμία δεν θέλει κατα βάθος. Κάνε την κινέζα και μη λές κουβέντα. Και σε αυτόν κουβέντα για τη μαμά του!
Φυσικα και δεν συμφωνω με αυτη την τακτικη, αλλα τινος ειναι το σπιτι; Δικο της η του συντροφου σου; Εσυ συμμετεχεις στο ενοικιο η ειναι αγορασμενο; Ποσο καιρο ειστε μαζι; Γιατι άλλο να είναι το σπίτι σας, όπου πληρωνετε μαζι το ενοικιο, οποτε μπορεις ανετα να παραπονεθεις και αλλο να ειναι της μανουλας η να το πληρωνει εκεινη. Το τονιζω, δεν συμφωνω με τη συμπεριφορα της, αλλα αν το πληρωνει εκεινη η ειναι σπιτι της, ειναι καθαρα θεμα του συντροφου σου να βαλει ορια. Εσυ μονο με εκεινον πρεπει να κανεις μια κουβεντα. Στο λεω, γιατι δεν αναφερεις πως ειστε παντρεμενοι. Δυστυχως ειναι μια συμβαση που θα σου εδινε αλλα δικαιωματα πανω στο σπιτι σας και θα μπορουσες να θεσεις καλυτερα ορια. Ισως να ειναι κολλημενη με τον γιο της η να μην σε συμπαθει, δεν ειναι ομως φυσιολογικη η συμπεριφορα της και σιγουρα πρεπει να κανεις μια κουβεντα. Ξερω πως το θεμα γονεις αδερφια ειναι πολυ λεπτο, οποτε πρεπει να εισαι ευγενικη και ηρεμη. Αλλα αν ειναι ετσι η κατασταση και αν μιλησεις λογικα και σωστα, δεν βλεπω τον λογο να μην γινεις κατανοητη απο τον συντροφο σου.
Πίστεψέ με, ο σύντροφός σου φταίει εν μέρει για την κατάσταση. Όχι τόσο επειδή ανέχεται τη μητέρα του, μα επειδή δεν κάνει κάτι για να συζήσει μαζί σου. Εάν συζούσατε, τότε θα ήσουν σε θέση να διευθετήσεις το ζήτημα μαζί της και μόνο. Θα μπορούσες να της μιλήσεις και να της πεις “κοιτάξτε, κυρία (Μαρίκα/Κατίνα/whatever), εκτιμώ πολύ ότι ο γιος σας και σύντροφός μου έχει έναν δικό του άνθρωπο σαν εσάς, που τον νοιάζεται και κάνει τα πάντα για εκείνον, αλλά, ξέρετε, μερικές φορές η συμπεριφορά σας απέναντί μου με φέρνει σε δύσκολη κατάσταση και με μειώνει. Και εγώ τον νοιάζομαι, και εγώ προσπαθώ, αλλά δεν βοηθάτε με το να μου υποδεικνύετε τα λάθη μου ως νοικοκυρά… Κανένας μας δεν γεννήθηκε η τέλεια νοικοκυρά, όλες μαθαίνουμε.” Αλλά τώρα πώς να της κάνεις τέτοια κουβέντα, με ποια ιδιότητα; Θα σε ταπώσει λέγοντάς σου ότι αν δεν σ’ αρέσει, μπορείς και να μη μένεις σπίτι του, μιας και ούτε σύζυγός του είσαι ούτε συζείτε επίσημα (οπότε και μοιράζεστε έξοδα σπιτιού και δικαιώματα). Δεν θα ήταν λογικό αυτό το επιχείρημα εκ μέρους της κατ’ εμέ, αλλά, για μια τέτοια γυναίκα δυστυχώς αυτός ο τρόπος αντίληψης μόνο περνά. Μπορείς να δοκιμάσεις να της κάνεις την παραπάνω κουβέντα, απλώς ετοιμάσου ψυχολογικά να περιμένεις τα χειρότερα. Εάν σου απαντήσει οτιδήποτε που θα σε κάνει να νιώθεις ακόμε περισσότερο μειωμένη, φύγε και μόνο αν σε ψάξει ο γιόκας της, τότε μπορείς κοντολογίς να του εξηγήσεις τι συνέβη. Τέτοιες σχέσεις, πάντως, δεν βγαίνουν συνήθως σε καλό. Ο σύντροφός σου είναι καλά μαζί σου επειδή ακόμα δεν έχει βαλθεί να αντικαταστήσει πλήρως τη μαμάκα του μ’ εσένα. Στο μέλλον, αν σε έβλεπε σαν υποψήφια σύζυγο, πίστεψέ με, θα σε τρέλαινε με τις απαιτήσεις του και θα συνέκρινε με τη μάνα του.
Εφόσον το πρόβλημα σου το δημιουργεί εκείνη, σε εκείνη θα πρέπει να μιλήσεις. Πού κολλάει ο φίλος σου;!Πες της να πιείτε μαζί έναν καφέ στο σπίτι ή να πάτε έναν περίπατο κάπου έξω και πες της όσα σ’ενοχλούν, όμορφα κι ευγενικά. Ζήτησέ της να σε βοηθήσει να προσαρμοστείς στη νέα κατάσταση, απλά ζήτα της να το κάνει με καλή διάθεση και όχι επικριτική. Καλύτερα να είστε μόνες και αν γίνεται να είσαι χαμογελαστή και γλυκιά.
Ο σύντροφος πρέπει να βάλει τα όρια του διαφορετικά θα έχεις πρόβλημα μια ζωή.
Αγαπημενο μου παιδι,λυπαμαι που θα σε στεναχωρησω αλλα θα πρεπει να φυγεις απο αυτη την σχεση .Με οποιον τροπο και να το προσεγγισεις παντα εσυ θα βγεις να φταις.Ειτε μιλησεις στο αγορι σου ειτε μιλησεις στην μανα του ,εσυ θα εισαι η κακια.Αν ομως παρεις την αποφαση να φυγεις απο αυτην την σχεση και μιλησεις στο αγορι σου ησυχα και λογικα για τους λογους που φευγεις τοτε ισως καταλαβει και αλλαξει την κατασταση εκεινος.Το βλεπω δυσκολο γιατι εσυ εισαι η αναλωσιμη σε αυτο το τριο και οχι η μανα του.Σκεψου τι θες να ζεις απο την σχεση σου γενικοτερα και ψαξε για εναν ορφανο γιατι δυστυχως οι αντρες δεν ξεπερνανε την αγια μανουλα τους ποτε.Σου ευχομαι να ζησεις αυτο που πραγματικα αξιζεις και οχι αυτο που σου επιβαλουν οι αλλοι.Να θυμασαι οτι σε αυτην την ζωη ηρθαμε για να ζησουμε την δικη μας ζωη και οχι των αλλων και σου το λεει αυτο μια μανουλα που σας βλεπει ολα αυτα τα παιδια να βασανιζεστε και να σκατε για τις ζωες που προσπαθουν οι αλλοι να σας επιβαλουν.Καντε επιλογες ,υποστηριξτε τις τα λαθη και τα σωστα να ειναι ολα δικα σας.Σου ευχομαι καλη συνεχεια και μην το βαζεις κατω,η ζωη ειναι ενα υπεροχο ταξιδι και ετσι να την ζησεις,σε φιλω
Καλύτερα να μην εμπλέξεις το αγόρι σου γιατί η υπόθεση είναι μεταξύ σας. Σε νιώθω αρκετά φοβισμένη να την αντιμετωπίσεις επειδή μάλλον φοβάσαι πως σε ό,τι σου πει, δεν θα έχεις αντεπιχειρήματα. Κοίτα να δεις, όμως, δεν είναι αγένεια να πεις σε κάποιον, όσο μεγαλύτερός σου κι αν είναι, ήρεμα κι ωραία ότι η συμεπριφορά του ή τα λόγια του σε κάνουν να νιώθεις άβολα. Αν σου ξαναπετάξει τίποτα που σε πειράξει, πες της ότι ΟΚ, μπορεί να μη μαγειρεύεις το φαγητό όπως ακριβώς αρέσει στο γιο της, αλλά και προσπαθείς και, στο κάτω-κάτω, θα ήταν βαρετό αν δύο άτομα μαγείρευαν το ίδιο φαγητό με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Κι αν σου πετάξει μπηχτή τύπου ότι αυτή στην ηλικία σου ήξερε να φτιάχνει ΤΑ φαγητά και να στρώνει στην πένα υπέρδιπλα κρεβάτια (κάτι τέτοια επιχειρήματα έχουν πολλές κλώσσες δυστυχώς), θύμισέ της ευγενικά ότι η κοινωνία έχει αλλάξει, οπότε και η γυναίκα δεν ανατρέφεται μαθαίνοντας δεξιότητες αποκλειστικά και εξολοκλήρου προσανατολισμένες στην ικανοποίηση των αναγκών συζύγων και παιδιών… Μαζί με προτερήματα καλής νοικοκυράς καλλιεργείς και άλλες χρήσιμες για τη ζωή δεξιότητες. Κάνε της κουβέντα καλή μου, όχι τώρα να σου τη λέει η κάθε κατίνα ελεεινίδα μάνα. Καλή η αγάπη και η προσοχή προς τα παιδιά, αλλά αυτό καταντά κόμπλεξ με τα όλα του από μεριάς της. Μίλησέ της ευγενικά, αλλά ξεκάθαρα, κι έτσι έχεις το δίκιο με το μέρος σου. (Ασχέτως αν αυτή θα έχει δικιά της εκδοχή ιστορίας να πει στο βλαστάρι της μετά. Το ποια θα πιστέψει αυτός, εξαρτάται από το δικό του μυαλό.)
Μάλωσε μαζί της. Είναι εύκολο. Δες πως θα αντιδράσει ο καλός σου. Πες του τα πάντα. Και πράξε ανάλογα. Αν πάρει το μέρος της και ρίξει όλο το βάρος επάνω σου, παράτησε τον. Δεν θα γλιτώσεις ποτέ από αυτήν. Αν προσπαθήσει να της μιλήσει για να είναι πιο διακριτική, τότε δώσε του μια ευκαιρία. Και θα δεις πως θα πάνε τα πράγματα.
Να τη γράψεις κανονικά. Ό,τι και να πεις στον σύντροφό σου 1ον θα καταλήξετε να τσακωθείτε (αποδεδειγμένο) 2ον αυτή θα τα αρνηθεί όλα 3ον δεν θα έχεις απόδειξη γιατί μπροστά του είναι θεά 4ον θα είναι δύσπιστος. Αδιαφόρησε, άστη να κάνει εκείνη τις δουλειές όπως θέλει (σε εξυπηρετεί) κι αν ποτέ κάτι γίνει παρουσία του φίλου σου κ σου πει εκείνος κάτι, ΠΟΤΕ δεν θα την κακολογήσεις ούτε θα την κατηγορήσεις, αντιθέτως θα είσαι “πολύ στενοχωρημένη” γιατί την εκτιμάς κ δεν καταλαβαίνεις τη στάση της. Όσο για το ότι σας μπαστακώνεται, μπορείς ζουζουνιάρικα να πεις κάτι τύπου “πότε θα μείνουμε τα δυο μας”. Πάντως έχει αποδείξει η ιστορία ότι όταν κοντράρεις τη μανούλα ανοιχτά δεν σου βγαίνει σε καλό. Με τρόπο, γλύκα και ηρεμία.
Δανάη μου δεν θελω να σε στενοχωρησω αλλα φυγε οσο πιο γρηγορα μπορεις..τωρα που ακομα δεν εχετε συγκατοικήσει..απο την στιγμη που αυτον δεν τον ενοχλει υπαρχει θεμα..!!!πρεπει να καταλαβει οτι ειστε ζευγαρι και να βαλει ορια στην μητερα του..Απο την στιγμη που μπροστα του σου φερεται ευγενικα ο,τι και να του πεις εσυ δεν προκειται να σε πιστεψει..ειναι σιγουρο αυτο!!!απο το να μαλωνετε καλυτερα να τον αφησεις και να βρεις καποιον αλλον που να ξερει τι θελει και να θετει ορια σε ολους..
Δανάη, πήρα το θάρρος να σου γράψω μόνο κ μόνο επειδή στην ιστορία σοθ βλέπω τον νεώτερο εαυτό μου…και αν μπορούσα τότε θα μου έλεγα αυτά που ξέρω τώρα. Την κατάσταση που περιγράφεις την έχω βιώσει κι εγώ. Αύτο που έκανα ήταν καταστροφικό για εμένα. Ανεχόμουν όλη την κατάσταση, γιατί αγαπούσα τον άντρα μου κ έλεγα ότι αγαπώ και ότι είναι σημαντικό κ για εκείνον. Εν τω μεταξύ, έδινα δικαιολογίες κ σε εκείνη. Πίστευα ότι δεν καταλαβαίνει ότι η συμπεριφορά της με στεναχωρεί και πίστευα ότι δεν τα κάνει με κακία. Κι έτσι μπήκα σε ένα δρόμο χωρίς γυρισμό. Με αυτά που ξέρω τώρα, αν μπορούσα να γύρναγα τον χρόνο πίσω θα είχα φύγει. Χωρίς καμία συζήτηση, χωρίς δεύτερες σκέψεις και χωρίς δικαιολογίες. Όσο κ να αγαπάς κάποιον, αυτά τα θέματα δεν αλλάζουν. Όπως και δεν θα αλλάξει το γεγονός ότι αυτή η κατάσταση εσένα θα σε ενοχλέι. Μην μπερδεύεσαι και μην ελπίζεις ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Όπως δεν θα αλλάξεις κ εσύ. Τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα κ πρέπει να τα δεις έτσι. Εάν μείνεις, αποδέχεσαι αυτή την κατάσταση. Και να ξέρεις ότι θα μείνεις πάντα σε αυτή την κατάσταση. Η παρεμβατικότητα της και η ασέβεια της δεν θα αλλάξουν. Εάν δεν τα αντέχεις αυτά, δυστυχώς πρέπει να φανείς σκληρή κ δυνατή και να φύγεις. Καλή τύχη!
Φιλικά, είχα τέτοια σχέση και χώρισα. Δεν το μετάνοιωσα καθόλου. Το πάλεψα και θα γράψω πως αλλά το πρόβλημα το είχε ο σύντροφος μου, που ήταν μαμόθρεφτο. Θέμα 1ο Οι έφοδοι Στην πρώτη έφοδο είχαμε 5 λεπτά μετά από μια νύχτα που περάσαμε στο κρεβάτι Γενικά εγώ ξυπνάω αμέσως και αυτός αργούσε πάντα.Στις ξαφνικές εφόδους αντοστρέφονταν τα πράγματα αυτός τα είχε μαζέψει όλα κι εγώ έκανα δολιοφθορά. Έκλεψα ένα προφυλακτικό σφραγισμένο (τα μάζεψε όλα ο προκομμένος ο γιος δεν φέρω ευθύνη) και το πέταξα στο πάτωμα. Φυσικά φορούσα τα σέξι κόκκινα δαντελένια μου εσώρουχα μπροστά της (αχ με πρόλαβε… κρίμα!). Ντράπηκαν και ο δυο τους. Ακολουθεί καβγάς μάνας-γιου και μετά γιου -σχέσης. Εγώ χαλαρή “μα εσύ της έδωσες κλειδιά, θα έρχεται, χαλάρωσε αγάπη μου”. Έφοδοι έγιναν άλλοι 3 και ο καλός μου πάντα ξεχνούσε κάτι μια ένα λερωμένο εσώρουχο του(ας πρόσεχε), ένα προφυλακτικό χρησιμοποιημένο(θα του ξέφυγε) και τέλος ένα βιβλίο του Θάνου Ασκητή. Δεν προλάβαινε ποτέ του όμως εντελώς τυχαία Κόπηκαν οι έφοδοι αλλά άρχισε να με χτυπάει στο νοικοκυριό δεν καθαρίζω κλπ. Τονίζω συγκατοικούσαμε. Θέμα 2ο Συναγερμός Είχαμε κρούσμα ληστείας και σκέφτομαι να βάλουμε συναγερμό στο ισόγειο. Λεφτά είχαμε για ένα μικρό με μικρά κουμπάκια μόνο ο οποίος μπήκε αρκετά βολικά για το 1.60 μου και για το 1.70 του αλλά όχι για το 1.50 της μαμάς. Βάλαμε και κωδικό δύσκολο. Μπήκε μια φορά να φέρει φαγητό (εγώ δεν μαγειρεύω ποτέ φρέσκο φαγητό κρίμα να τρώει ο γιόκας τα χθεσινά (δουλεύω 7:30-4:00) και έρχεται η μαμά (που ήξερε τον κωδικό) στις 3 το μεσημέρι που γυρίζει ο γιος της. Πάει να πατήσει τον κωδικό και μάλλον σήκωσε την γειτονιά στο πόδι από τον συναγερμό γιατί με πήρε η ιδιοκτήτρια να μου κάνει παράπονα και ατάραχη εγώ την παραπέμπω στον σύντροφο μου που γυρίζει σε λίγο. Έρχεται αυτός νωρίτερα από την δουλειά του και τον απενεργοποιεί.Ρεζίλι οι δυο τους και εγώ ήρεμη και χαλαρή πάλι “δεν πειράζει απλά δεν θα έρχεται μόνη της ,θα είμαστε κι εμείς μαζί”. Αλλάξαμε κωδικό αλλά πάλι δεν τον θυμόταν, δεν έβλεπε καλά και δεν έφτανε να δει και τα νούμερα. Κόπηκε κι αυτό και ήρθε το τρίτο και το τελευταίο. Θέμα 3ο Λόγια Κλασικά με έθαβε όταν είμασταν μόνες αλλά όταν είμασταν οι 3 μας τα καλύτερα. Εγώ έκανα πως δεν την άκουγα καν. Κλείδωνα 2 συρτάρια (για τους κλέφτες) και έκρυβα τα κλειδιά.Όταν έλλειπα τα έπαιρνα μαζί μου. Λύσσαξε να τα ανοίξει και τα “βρήκε” και τι είδε; Την διαγραφή της κόρης της από το πανεπιστήμιο της Κύπρου και γράμματα που αντάλλασσε η κόρη της με ένα ναυτικό για τον οποίο η μάνα είχε κακή άποψη. Όποιος ψάχνει βρίσκει δεν λένε; Δεν τα ήξερε αυτά ήταν μυστικά. Κουράστηκα όμως κι έφυγα και ηρέμησα. Αν ο γιος δεν βάλει όρια τότε φταίει 50% εκείνος και 50% η μάνα που δεν είναι διακριτική. Δες το perdre la raison πέρα από την λογική. Δεν αξίζει να χάσεις τον εαυτό σου για να κρατήσεις μια σχέση στην οποία είστε 3. Μιλήστε με τον φίλο σου, φέρε τον προ των ευθυνών του και αν δεν δεις φως στο τούνελ πες το αντίο.
λες και την ξερω την κυρια … η μανα του οποτε ειμαστε μονες σταζει φαρμακι ! του εχω πει πως δεν θελω να ερχονται οι γονεις του να βλεπουν την κορη μας οταν αυτος λειπει (γιατι του τα διηγουμε και δεν με πιστευει). Αυτο που θεωρω πως επιασε ηταν οταν του ζητησα να διαλεξει πλευρα : “αμα θες να χωρισουμε λογο της μανας σου, πες μου πως λεω ψεματα”. H κατασταση εχει βελτιωθει αρκετα (δεν με νοιαζει τι σκευτεται η μανα, στην τελικη εγω να μην την βλεπω και αυτη ας λεει και ας κανει οτι θελει !), και οταν λεει κατι που με νευριαζει και δεν το ακουει αυτος, ρωταω μπροστα της τον καλο μου, “δεν καταλαβα τι εννοει η μαμα σου αγαπη μου , μου εξηγεις σε παρακαλω ;”
Η γνώμη μου συνοψίζεται στο παρακάτω: ΤΡΕΧΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙΣ ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ! Εφόσον όπως λες ο ίδιος δεν ενοχλείτε που η μάνα του μπαινοβγαίνει στο σπίτι με αυτή την άνεση, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι αν του θίξεις το θέμα θα αμυνθεί και θα υπερασπιστεί την μανούλα του, αν πάλι μιλήσεις στην ίδια θα σε ειρωνευτεί και θα σε βγάλει τρελή οπότε δίνε του όσο είναι καιρός γιατί θα μπλέξεις άσχημα!
Το πρόβλημα, αγαπητή Δανάη, δεν το έχεις με την μητέρα του φίλου σου (αυτή η καημένη μεγάλωσε μέσα σε μια φριχτή κουλτούρα όπου την βομβάρδιζαν από τα γεννοφάσκια της με ιδέες και πρακτικές της απόλυτης απαξίωσης της, όσο παράλληλα της υπόσχονταν ότι θα επιβραβευόταν η χωρίς νόημα ύπαρξη της αν υπηρετούσε τους άνδρες και δη το μεγάλο έπαθλο: τον υιό της), το πρόβλημα το έχεις με τον φίλο σου. Η μητέρα του φίλου σου δεν πρόκειται να αλλάξει τις αρρωστημένεs καταστάσεις και εξαρτήσεις που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ τους, αυτός πρέπει να το κάνει αλλά μάλλον δεν θέλει (καλύτερα η βολή παρά η ελευθερία και η ωριμότητα). Ο φίλος σου όπως φαίνεται έχει βολευτεί στο ρόλο του μαμάκια και δεν πρόκειται ούτε να διεκδικήσει την ανεξαρτησία του, ούτε να ωριμάσει, ούτε να πάρει ευθύνη του εαυτού του (που περιλαμβάνει τα βασικά όπως, καθαριότητα, συγύρισμα, μαγείρεμα, χωρίς να τα περιμένει από τις γυναίκες που τον περιβάλλουν). Δεν φαίνεται να του περνά καν από το μυαλό ότι πρέπει να οριοθετήσει την ατομικότητα του. Γιατί να το κάνει άλλωστε; Η ανεξαρτησία, η διαδικασία της ενηλικίωσης και ο (απόλυτα αναγκαίος για την διαμόρφωση ενός υγιούς χαρακτήρα) απογαλακτισμός είναι ανηφορική πορεία, θέλει δουλειά, ξεβολεμα, ρίσκο, ο δικός σου είναι βολεμένος με την περσόνα του ες αεί τουρίστα στην χώρα των ενηλίκων. Ο λόγος που δεν πρόκειται να κάνει τίποτα για να αλλάξει η κατάσταση είναι επειδή δεν του κοστίζει τίποτα (τουλάχιστον στην καθημερινή του ζωή, γιατί το κόστος στο χαρακτήρα του είναι τεράστιο). Kai την ικανοποίηση που του δίνει μια σχέση έχει και μια δεύτερη γυναίκα έχει να του φέρετε σαν πασά. Σε λίγο δύο γυναίκες στη ζωή του θα μαλιοτραβιούνται για το ποια θα του μαγειρεύει το καλύτερο φαγητό, θα κάνει παρκέ, και θα φτιάχνει το κρεβάτι πιο γρήγορα. Δανάη, είναι θλιβερό ότι εσωτερικεύεις και εσύ το ιδεολόγημα ότι οι δουλειές του σπιτιού είναι γυναικεία υπόθεση. Είναι υπόθεση και των δύο ατόμων ενός ζευγαριού όταν μένουν μαζί και αν ο μαντράχαλος ζει μόνος του τότε μόνο του μαντράχαλου -ούτε της μαμάς του ούτε της κοπέλας του. Με θλίβει ότι το δέχεσαι ως ‘φυσιολογικό’, και ούτε καν το αναφέρεις ως πρόβλημα, το ότι ο φίλος σου τα περιμένει όλα από τη μαμά του (για αυτό έχει και κλειδιά, η αιώνια υπηρέτρια) και από εσένα. Βέβαια είναι ελπιδοφόρο ότι εκνευρίζεσαι, αλλά εκνευρίζεσαι με το λάθος πρόσωπο, με το φίλο σου και την ανωριμότητα του θα πρέπει να εκνευρίζεσαι. Όταν καταλάβεις που (και ποιος) πραγματικά είναι το πρόβλημα που έχεις τότε πρέπει να μιλήσεις με τον φίλο σου, για το πόσο φανερή είναι η εξάρτηση του και για το πόσο σε στενοχωρεί και σε καταπιέζει να βλέπεις αυτήν την κατάσταση. Παρένθεση, είναι καλό ότι έχεις το δικό σου χώρο και χωρίς εκ βαθέων συζητήσεις και σοβαρές αποφάσεις που ο φίλος σου πρέπει να πάρει και να εφαρμόσει (για τον εαυτό του όχι γιατί του το ζήτησες εσύ), μην μετακομίσεις στο σπίτι του. Αν δεν δεχτεί να συζητήσει αυτά τα θέματα η αποφεύγει να δει το πρόβλημα με τις συνήθεις άμυνες του εξαρτημένου και, πιθανώς, ενοχοποιημένου παιδιού (π.χ. η μαμά είναι μόνη, δυστυχισμένη στο γάμο της, έχει θυσιαστεί, έχει μόνο εμένα, κτλ) τότε προέχει να προστατεύσεις τον εαυτό σου και να την κανείς με ελαφρά πηδηματάκια. Εκτός αν θέλεις να ξυπνήσεις και εσύ μια μέρα φυλακισμένη μέσα στην παθολογική εξάρτηση αυτού του σχήματος μητέρας-γιου και να περνάς τις μέρες σου με εχθροπραξίες.