Χορεύαμε κάθε βράδυ σχεδόν μαζί! Τον θαύμαζα και έλεγα ότι καλύτερο παιδί δεν υπάρχει! Όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ του Σεπτέμβρη με πανσέληνο…

Είχε τα γεννέθλιά του. Πίναμε σε ένα μπαράκι που τύχαινε να χορεύουμε εκείνο το βράδυ. Κάπου ανάμεσα στα σφηνάκια μου είπε να πάμε για βραδινό μπάνιο και εγώ μέσα στη θολούρα από το ποτό είπα: “ναι πάμε” χωρίς να σκεφτώ τις συνέπειες!

Ηταν ένα βράδυ που θα το θυμάμαι για πάντα… Μαγευτικό! Εγώ κι εκείνος μισόγυμνοι, κάναμε μπάνιο, και να σκεφτείς ότι δεν με ένοιαζε που με έβλεπε έτσι. Και ειλικρινά ούτε είχα σκεφτεί ότι θα γινόταν κάτι μεταξύ μας. Τον έβλεπα σαν έναν πάρα πολύ καλό μου φίλο…

Μέχρι που το κύμα πήγε να με απομακρύνει πολύ και με τράβηξε κοντά του! Με φίλησε κι εγώ ανταπέδωσα, αλλά σκεφτόμουν κιόλας: “τι γίνεται;”. Τα είχα χαμένα. Με σήκωσε και με έβγαλε έξω από τη θάλασσα.
“Μηπως δεν πρέπει;” τον ρώτησα. “Τώρα είναι αργά” μου απάντησε! Κάναμε έρωτα κάτω από το φως της πανσέληνου και ήταν ό, τι πιο όμορφο είχα ζήσει στη ζωή μου!!!!!

Μετά από εκείνο το βράδυ δεθήκαμε, ερωτευτήκαμε τρελά. Ένιωθα ότι βρήκα τον άνθρωπό μου κι εκείνος μου έλεγε ότι ήταν πολυ ευτυχισμένος. Πέρναγαν οι μέρες κι ένιωθα ο πιο τυχερός άνθρωπος πάνω στη Γη!

Μέχρι που άρχισαν τα προβλήματα… Δεν με ήθελαν οι γονείς του. Δεν ξέρω γιατί, δεν μπορούσα να το καταλάβω… Αφού δεν με ήξεραν, πως γίνεται να μην με εγκρίνουν; Όλο αυτό σκεφτόμουνα. Εκείνος μου έλεγε ότι δεν το μπορεί, ότι δεν αντέχει αυτήν την πίεση από το σπίτι του, ότι με αγαπάει σαν τρελός αλλά δεν αντέχει να βλέπει τους γονείς του στεναχωρημένους.

“Είναι δυνατόν;” σκεφτόμουνα. “Αφού κάνω τόσο ευτυχισμένο τον γιο τους πώς μπορούν και χωρίς να με ξέρουν να λένε ότι δεν με θέλουν;”. Όλα αυτά με είχαν τρελάνει! Μου ήταν αδιανόητο το ότι ενώ αγαπιόμασταν τόσο πολύ να μην μπορούμε να είμαστε μαζί…

Ξεσπούσα σε κείνον και πολλές φορές του μίλαγα και άσχημα, αλλά τα νεύρα μου είχαν σπάσει γιατί έβλεπα ότι δεν υποστήριζε αυτό που αισθανόταν για μένα. Και αυτό με έβαζε σε σκέψεις! Λες ότι με αγαπάς τόσο πολύ, γιατί τότε θέλεις να με αφήσεις;

Δεν μπορώ… Κάποια στιγμή θα καταλάβεις, μου έλεγε! Για ένα χρόνο περίπου γινόταν αυτές οι ιστορίες…

Ήρθε παραμονή Χριστουγέννων κι εγώ ήθελα να του ευχηθώ. Τον πήρα τηλέφωνο και του είπα ότι θέλω να τον δω. Μου είπε να βρεθούμε εκεί που είχαμε κάνει πρώτη φορά έρωτα… Στη παραλία! Πήγα. Αυτός ήταν ήδη εκεί!

Τον αγκαλιάζω και βάζει τα κλάματα. Έκλαιγα κι εγώ μαζί του. “Σε βλέπω παντού, μου λείπεις, σε αγαπάω και δεν θέλω να σε πληγώσω…” και πολλά άλλα έλεγε πίσω από τα αναφιλητά του. Δεν τον είχα ξαναδεί έτσι. Έκλαιγε σαν μωρό παιδί!

Μέχρι που μου είπε ότι τα έφτιαξε με μία άλλη για να με ξεχάσει. Εγώ τον παρηγόρησα και του είπα: “καλά έκανες αν έτσι αισθάνεσαι.” Τόσο χαζή ήμουν!

Μετά από κάποιες μέρες τους είδα. Τα έφτιαξε με την πρώην κοπέλα του και τότε όλα ξεκαθάρισαν. Δεν με ήθελαν οι γονείς του γιατί ήθελαν αυτή επειδή είχε λεφτά. Εγώ δεν είχα, είχα απλά τη δουλειά μου!

Έστριψε το μυαλό μου… Τρελάθηκα… Δεν υπάρχει αυτό που ζω! Ένιωσα ηλίθια, τόσο χαζή… Τον πήρα τηλέφωνο και όπως καταλαβαίνετε τον έκανα σκουπίδι. Του είπα βαριές κουβέντες.

Μετά από 3 μήνες αρραβωνιάστηκε με εκείνη κι εμένα ούτε καν με θυμόταν πια. Δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ….

Έχουν περάσει 2,5 χρόνια από τότε και ποτέ δεν ρώτησε τι κάνω! Από την πολλή αγάπη που μου είχε δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον! Εγώ αρρώστησα. Πήγα σε ψυχολόγο για να μπορέσω να ξεπεράσω το σοκ. Τώρα είμαι πολύ καλά. Μόνη βέβαια ακόμα, αλλά ήρεμη!!!

Stella