Δέσποινα: “Θέλω να τα ξαναβρούμε… Πείτε μου τι να κάνω για να είμαι ευτυχισμένη;”

Καλησπέρα!

Σκεφτόμουν εδώ και καιρό να γράψω στο site, αλλά κόλλαγα και τώρα λοιπόν πήρα την απόφαση να στείλω τη δική μου ιστορία. Νιώθω εγκλωβισμένη!

Η ιστορία μου ξεκίνησε πριν τρία χρόνια, όταν τον γνώρισα μέσω κοινής παρέας. Τυχαία και απρόβλεπτα.

Τα είχαμε έξι μήνες όμως σιγά-σιγά άρχισε να απομακρύνεται και χωρίσαμε. Στη σχέση μας οι ανάγκες μου, οι επιθυμίες μου δεν είχαν καμία σημασία. Τη μία ήταν τρυφερός, την άλλη ήταν αδιάφορος, ψυχρός.

Ήμουνα τόσο ερωτευμένη μαζί του που πίστευα ότι η αγάπη ταυτίζεται με τον πόνο και κάπως έτσι ζει η σχέση. Από την άλλη όμως ένιωθα ότι είμαι η πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου. Ήταν ο άντρας της ζωής μου λόγω της προσωπικότητας και της εξωτερικής εμφάνισής του.

Εδώ και δυόμιση χρόνια δεν κατάφερα να τον ξεπεράσω. Έκανα περαστικές σχέσεις όμως τον αναζητώ σε κάθε επόμενο. Πού και που ψάχνει αφορμές για να με πλησιάσει -μου τηλεφωνεί, μου μιλάει ωραία, είτε εγώ τον ψάχνω με τον ίδιο τρόπο.

Που και που ξαναβρισκόμαστε για λίγο και μετά το απόλυτο κενό. Παρ’ όλο που δεν τα έχουμε με ζηλεύει, με θεωρεί δεδομένη και συνεχώς ενημερώνεται για τη ζωή μου. Τον αγαπάω και πιστεύω ότι με αγαπάει με τον τρόπο του.

Ξέρω καλά ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και είδα το έργο… Όμως είμαι ερωτευμένη μαζί του και θέλω να τα ξαναβρούμε…

Πείτε μου τι να κάνω για να είμαι ευτυχισμένη;

Ευχαριστώ που με ακούσατε!

Δέσποινα