Εγώ βρέθηκα τη λάθος ώρα, στο λάθος σημείο. Δεν ήθελα καθόλου να πάω σε εκείνο το μπαράκι. Ήθελαν οι φίλοι μου όμως. Καθόλου του γούστου μου, καθόλου του κεφιού μου. Πήγα. Κακόκεφη. Και συνεχώς γκρίνιαζα. Μέχρι που είδα τον μπάρμαν. Τελικά με παρακαλούσαν να φύγω και δεν έφευγα αν δεν έκλεινε το μαγαζί.
Γνωριστήκαμε, με κέρασε πολλά σφηνάκια, καταλήξαμε σπίτι μου και μια χαρά. Τρελά ερωτευμένη. Φυσικά και το συγκεκριμένο -αντιπαθητικό κατά τα άλλα- μπαράκι έγινε το στέκι μου. Πήγαινα συνέχεια με τον κολλητό μου. Περίμενα να σχολάσει το “αγόρι” μου και φεύγαμε μαζί. Αυτό κράτησε τέσσερις μήνες περίπου μέχρι που η συζήτηση ήρθε στη σχέση. Δεν ήθελε σχέση, δεν ήταν σε φάση, ήθελε να είναι μόνος του, δεν έκανε σεξ μόνο μαζί μου!!!
Κουρέλι έγινα. Άρχισα να κλαίω. Καμία αντίδραση. Άνοιξε την πόρτα κι έφυγε. Εξαφανίστηκε. Πήγα άλλη μια φορά στο μαγαζί που δούλευε λίγες μέρες αργότερα, ήταν ψυχρά τυπικός και ξεκάθαρος, τον είδα με τα μάτια μου να “παίζει” με διάφορες και ο κολλητός μου με μετέφερε σπίτι ακόμα πιο κουρέλι. Και ένα μήνα αργότερα έμαθα ότι έκανε σχέση…
Σιγά σιγά το ξεπέρασα. Η ζωή μου ξαναβρήκε το ρυθμό της. Συνήλθα, όπως ήταν φυσικό και συνέχισα. Δύο χρόνια καμία φωνή, καμία ακρόαση. Κάποια στιγμή που προσπάθησα να τον πάρω τηλέφωνο συνειδητοποίησα ότι είχε αλλάξει και αριθμό. Αυτό ήταν. Τον διέγραψα εντελώς. Και πέρασαν τα χρόνια. Μέχρι που ένα μεσημέρι χτύπησε το κινητό μου από ένα νούμερο που δεν ήξερα. Και ήταν εκείνος. Ο μπάρμαν!
Μου είπε να βρεθούμε. Και βρεθήκαμε. Ούτε που το σκέφτηκα δεύτερη φορά. Πήγα. Σπίτι του. Δυο γουλιές ήπια από τον καφέ μου, δυο κουβέντες είπαμε και καταλήξαμε στο κρεβάτι σε χρόνο dt. Είμαστε τέσσερα χρόνια μαζί. Μια χαρά όλα.
Δεν ξέρω. Όλα στη ζωή είναι θέμα timing; Ίσως τότε να μην ήταν η σωστή φάση, η σωστή εποχή. Ή μπορεί απλά να συνειδητοποίησε ότι του λείπω. Δεν ξέρω. Δεν τον ρώτησα. Από ό, τι μου έχει πει, πήρε απλά να δει τι κάνω…
Καλά είμαι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ