Καλησπέρα! Ονομάζομαι Έφη. Η δική μου ιστορία άρχισε πριν κάποιους μήνες…

Ασχολούμαι με τη μουσική από μικρό παιδί. Πριν λοιπόν από κάποιους μήνες ένας γνωστός μου, μου έδωσε το τηλέφωνο ενός παιδιού που παίζει drums, γιατί χρειαζόμασταν τη βοήθειά του.

Επικοινώνησα μαζί του, βρεθήκαμε, αρχίσαμε να συζητάμε για μουσική και για άλλα διάφορα θέματα και τον βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον άνθρωπο. Επίσης, μου άρεσε και πολύ σαν άνδρας και μου προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι τρέχω τόσα χρόνια σε ωδεία και συναυλίες και δεν είχε τύχει να τον συναντήσω ποτέ.

Τον σκεφτόμουν συνεχώς εκείνο το βράδυ. Την επόμενη μέρα μου τηλεφώνησε και μου είπε να βρεθούμε. Πήγαμε βόλτα με το αμάξι και το θέμα μεταξύ μας προχώρησε αρκετά.

Με άφησε σπίτι μου κι όλο το βράδυ ήμουν με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Είχα βγει από μια μακροχρόνια σχέση και το ότι είχα συναντήσει έναν άνδρα που μου έκανε εντύπωση από το πρώτο λεπτό με έκανε πολύ ευτυχισμένη.

Το επόμενο πρωί όμως έτυχε κάτι που ήρθε να με προσγειώσει για τα καλά. Ήρθε στο σπίτι μου απροειδοποίητα, με ξύπνησε και μου είπε: “Νιώθω πολύ άσχημα που δεν στο είπα εξαρχής. Είμαι παντρεμένος!” Δεν το είπε βέβαια έτσι ακριβώς…

Ο τύπος είναι παντρεμένος. Κι έχει κι έναν γιο έξι χρόνων!!! Ήθελα να του σπάσω το κεφάλι. Εγώ έτρεμα από τα νεύρα μου κι εκείνος μου έλεγε συγνώμη κι ότι του αρέσω. Τον έδιωξα. Συνέχισε να μου στέλνει, εγώ δεν απαντούσα. Συνέχιζα όμως και τον σκεφτόμουν… ώσπου έγινε ξανά.

Βρεθήκαμε ξανά. Και ξανά. Και ξανά. Συνέχεια. Για εφτά μήνες. Τον έπιασε η γυναίκα του να μου στέλνει, αλλά δεν πτοήθηκε. Συνεχίσαμε. Κι εγώ είμαι ερωτευμένη μαζί του.

Ξέκοψα με την κολλητή μου, αφού ήμουν πάντα χάλια, δεν της έλεγα τι έχω και δεν είχα όρεξη για τίποτα. Κάθε φορά που χωριζόμασταν έκλαιγα και δεν μπορούσα να κοιμηθώ, ήθελα πάλι όμως να τον δω.

Πήγα πρόσφατα και σε ψυχολόγο μπας και με βοηθήσει. Πάλι τα ίδια όμως. Νιώθω ότι όλο αυτό είναι ξεπεσμός, αλλά μπροστά σε αυτόν τίποτα δεν μετράει. Νιώθω ότι είμαι ένα σκουπίδι, αλλά όταν μου τηλεφωνεί όλα τα άλλα διαγράφονται. Δεν κάνουμε απλά σεξ. Μου μιλάει όμορφα, καθόμαστε αγκαλιά, μου λέει πως με θέλει….

Μετά την ψυχολόγο αποφάσισα να ξεκόψω μαζί του. Ήταν άρρωστος στο κρεβάτι, αλλά μιλήσαμε και πέρασε για να με δει. Εγώ του είπα ότι θέλω να ξεκόψουμε, ότι δεν μπορώ να το ζω πια όλο αυτό. Έχω χαθεί από τον κόσμο, δεν σκέφτομαι τίποτα, δεν έχω λογική.

Εκείνος μου είπε ότι θα χωρίσει κι ότι ούτε εκείνος μπορεί άλλο έτσι. Είναι 28 χρόνων, η κοπέλα του έμεινε έγκυος και αποφάσισαν να παντρευτούν (λανθασμένα όπως λέει ο ίδιος). Λέει ότι δεν μπορεί άλλο, ότι δεν ήθελε αυτήν τη γυναίκα για σύζυγό του κι ότι το έκαναν απλά επειδή περίμενε παιδί κι επειδή τα οικονομικά τους δεν ήταν και τα καλύτερα τότε.

Τον γιο του τον λατρεύει, μου μιλάει συνεχώς για τον μικρό. Του είπα ότι μέχρι να αποφασίσει τι θέλει να κάνει -να ξεκόψουμε ή να χωρίσει (να βρισκόμαστε ακόμη ενώ είναι παντρεμένος δεν υπάρχει περίπτωση)- να μην επικοινωνεί μαζί μου και συμφώνησε.

Μου έστειλε ξανά όμως και μου είπε ότι το είπε στην γυναίκα του και χωρίζουν. Κι εκείνη συμφώνησε και του είπε ότι δεν πάει άλλο κι ότι ήθελε να χωρίσει μαζί του από όταν κατάλαβε ότι την απατάει.

Και τώρα θα έπρεπε να αισθάνομαι καλά… Για το ότι είμαστε συνεχώς μαζί της τελευταίες μέρες, για το ότι χώρισε για να είμαστε μαζί… Κι όμως, δεν είμαι πάλι καλά. Τον θέλω αφάνταστα, αλλά η ψυχολογία μου είναι πάλι το ίδιο χάλια. Ίσως επειδή όλα αυτά είναι τόσο πρόσφατα… νιώθω ότι όλα αυτά είναι ένα ψέμα κι ότι πάλι θα τον χάσω. Και δεν το θέλω αυτό.

Έφη