Γεια σας!
Θα ήθελα κι εγώ τις συμβουλές σας γιατί βρίσκομαι σε αδιέξοδο…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είμαι με ένα αγόρι περίπου τρία χρόνια. Τα πρώτα δύο χρόνια περνούσαμε καλά. Ήταν τρυφερός, ευγενής, έξω καρδιά, όλα μου έδειχναν ότι είμαι η προτεραιότητά του. Είχε τη δουλειά του, έμενε βέβαια με τους γονείς του, όμως έδειχναν τα πράγματα ότι εξελίσσονται και πηγαίνουν προς μια σοβαρή κατεύθυνση, αν με καταλαβαίνετε…
Εδώ κι ένα χρόνο όμως όλα άλλαξαν. Έχασε πολύ ξαφνικά τη δουλειά του και από τότε άρχισαν τα προβλήματα. Στην αρχή δεν φαινόταν να τον νοιάζει πολύ. “Μπόρα είναι θα περάσει” λέγαμε.
Εγώ τον στήριζα και ήμουν δίπλα του. Καθώς όμως οι μήνες περνούσαν -άρχισε και η πίεση από το σπίτι του στο ενδιάμεσο που δεν έβρισκε δουλειά- άρχισε να ξεσπάει σε μένα.
Ξαφνικά δεν είχε όρεξη να βγούμε, είχε κλειστεί στο σπίτι του κι έβγαινε όλο και πιο σπάνια, οι καβγάδες με τους δικούς του ήταν πολλοί και φυσικά με έπαιρνε η μπάλα. Τον τελευταίο καιρό είναι πολύ νευρικός και αρπάζεται με το παραμικρό.
Προσπαθώ να τον καταλάβω και να του συμπαρασταθώ. Υποχωρώ πάντα, προσπαθώ να τον στηρίζω και να του δίνω θάρρος, αλλά μάλλον δεν τα καταφέρνω. Και δεν ξέρω πια τι άλλο να κάνω…
Μας βλέπω καθημερινά να απομακρυνόμαστε και στεναχωριέμαι. Δεν θέλω να χωρίσουμε. Τον αγαπάω, είναι ο δικός μου άνθρωπος, αλλά δεν μπορώ και να αγνοήσω ότι τα πράγματα πια δεν είναι καλά.
Δεν θέλω να με παρεξηγήσετε. Δεν σκέφτομαι τον εαυτό μου. Τη σχέση μας σκέφτομαι και αυτή προσπαθώ να σώσω, αλλά τι άλλο μπορώ να κάνω;
Έφη
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ