Ειρήνη: “Πήρα απειλητικά μηνύματα στο κινητό μου από την κουνιάδα μου…”

Γεια σας!
Είμαι σε πλήρη σύγχυση και θα ήθελα να τα πω κάπου και αν μπορείτε να με συμβουλέψετε.

Είμαι 29 χρονών και πριν 5 χρόνια βγήκα από μια σχέση με τον Γ. που πήγαινε σοβαρά γιατί δεχόμουν πιέσεις από τους δικούς μου, εφόσον ο Γ. ήταν από Κύπρο και δεν ήθελαν οι δικοί μου να με χάσουν από κοντά τους.

Μετά από κάποιο διάστημα μέσο μιας φίλης μου γνωρίζω τον Β. και προτού το καταλάβουμε καταλήξαμε σε σχέση. Στο χρόνο, βρίσκουμε δουλειά στο αντικείμενό μας και ξενιτευόμαστε μαζί. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα κι εφόσον στη συμβίωση τα πηγαίναμε καλά και μιας και ήμασταν επαγγελματικά αποκατεστημένοι και καλά οικονομικά, αποφασίσαμε να αρραβωνιαστούμε.

Και από τότε ξεκίνησε ο Γολγοθάς. Εγώ παραιτήθηκα από τη δουλειά μου με παρότρυνση του Β., γιατί το περιβάλλον εργασίας δεν ήταν υγιές. Ήρθαμε Ελλάδα για διακοπές και για να κανονίσουμε το γάμο (οι γονείς μου και εμείς θα αναλάβουμε τα έξοδα του γάμου γιατί οι δικοί του λόγω οικονομικής κατάστασης δεν μπορούν να συνεισφέρουν, κάτι το οποίο είναι κατανοητό και κανένας δεν έχει κάποιο πρόβλημα με αυτό).

Κι ενώ όλα νόμιζα ότι είναι μια χαρά, πήρα απειλητικά μηνύματα στο κινητό μου από την κουνιάδα μου, του τύπου: “Θα δεις τι θα σου κάνω” κτλ κτλ, τα οποία έδειξα στον αρραβωνιαστικό μου και με συμβούλεψε να το ξεχάσω -και δεν τρέχει τίποτα. Όπως κι έκανα. Προσπαθούσα να είμαι εντάξει, βοηθούσα στις δουλειές του σπιτιού, ήμουν συνεπής και καθώς πρέπει.

Αυτή συνέχιζε το βιολί της και μείωνε και υποτιμούσε εμένα και τον αρραβωνιαστικό μου μπροστά στους συγγενείς και στους γνωστούς μας. Ώσπου μια μέρα ο Β. ξέσπασε και τσακώθηκαν άσχημα.

Τότε άρχισε η μάνα του να μου λέει ότι εγώ φταίω για όλα όσα τους συμβαίνουν και ότι πρέπει να απομακρυνθώ. Πάλι εγώ να πρέπει να αγνοήσω όσο κι αν με πληγώνει και να δικαιολογώ -ότι τα είπε εν βρασμώ ψυχής.

Ο Β. ήρθε πίσω στη χώρα που ζούμε μια βδομάδα νωρίτερα κι εγώ έμεινα εκεί να τακτοποιήσω το γάμο. Τις έπαιρνα τηλέφωνα σχεδόν καθημερινά, πήγαινα και τις έβλεπα όσο κι αν με απέφευγαν. Σε γενικές γραμμές προσπαθούσα πολύ.

Όταν γύρισα κι εγώ πίσω, βρήκα κάποια μηνύματα στο κινητό του από τη μάνα του και την αδερφή του να προσπαθούν με ψέματα και δολοπλοκίες να τον πείσουν να ακυρώσει το γάμο. Του είπαν ότι πρέπει να προσπαθήσω πολύ για να με δεχτούν στην οικογένειά του, ότι όσο καιρό ήμουν στην Ελλάδα χωρίς αυτόν με έπαιρναν τηλέφωνα αλλά δεν απάντησα ποτέ, ότι δεν πήγα να τις δω και ότι εγώ τον κατηγορούσα σε αυτές.

Επίσης ότι δεν με συμπαθούν γιατί εγώ είμαι η αιτία που ξενιτεύτηκε, ότι τον πήρα μαζί μου στο εξωτερικό για να τον “τυλίξω” και τώρα που τα κατάφερα παραιτήθηκα από τη δουλειά για να κάνω τη ζωή μου με τα λεφτά του. Ενώ δεν είναι έτσι, γιατί ξέρουν ότι ψάχνω για δουλειά. Έχω κάνει αρκετές οικονομίες και γενικώς είμαι σε καλή οικονομική κατάσταση κι εγώ αλλά και η οικογένειά μου.

Ακόμη του είπαν ότι δεν τις υπολογίζει στη ζωή του όπως υπολογίζει εμένα, ενώ έπρεπε να γίνεται το αντίθετο και είναι σίγουρες ότι θα τον αφήσω, για αυτό ο γάμος πρέπει να ακυρωθεί γιατί αυτές ξέρουν καλύτερα την ευτυχία του. Εγώ τότε του έδειξα το ιστορικό των κλήσεών μου.

Με πιστεύει, με στηρίζει και με συμβουλεύει να τα αγνοήσω όλα. Παραδέχτηκε ότι δεν με θέλουν, ότι δεν μπορεί να τις σταματήσει και ότι δεν θα αλλάξει ποτέ αυτό προς το καλύτερο.

Δεν θέλω να τσακωθεί μαζί τους. Είναι η μάνα του, αυτή τον έφερε στον κόσμο. Αλλά είναι άδικο ενώ είμαι αφοσιωμένη σε αυτόν να μου συμβαίνουν όλα αυτά. Είμαι σε κατάσταση σοκ. Εδώ και πέντε μέρες κλαίω ασταμάτητα, δεν μπορώ να διανοηθώ ότι εν έτει 2015 γίνονται αυτά τα πράγματα και όλα αυτά 5 μήνες πριν τον γάμο.

Κι ενώ γίνονται όλα αυτά, μου έστειλε ο Γ. και μου έλεγε ότι μιλούσε με τη δική του αδερφή και με θυμήθηκαν, για αυτό μου έστειλαν. Από ενδιαφέρον για το πως περνάω (νομίζω έχουμε κρατήσει μια φιλική επαφή).

Με έχουν πιάσει τα υπαρξιακά μου. Διερωτώμαι τι γίνεται. Γιατί να μου συμβαίνουν όλα αυτά… Μήπως το σύμπαν μου στέλνει κάποια μηνύματα; Πρέπει αυτός ο γάμος να ακυρωθεί τελικά; Θα μπορέσω να ανεχτώ όλα αυτά και άλλα τόσα για το υπόλοιπο της ζωής μου; Γιατί πρέπει να προσπαθώ για κάτι που έπρεπε να είναι αυτονόητο; Δεν ξέρω τι είναι σωστό και λάθος πλέον!!

Ειρήνη