“Είχα στείλει πριν μήνες την ιστορία μου. Είχα μάθει πως είμαι έγκυος και δεν ήξερα αν θα το κρατήσω!”

Καλησπέρα!

Είχα στείλει πριν κάποιους μήνες την ιστορία μου (Δες την ιστορία της εδώ). Είχα μάθει πως είμαι έγκυος και ήμουν σε δίλημμα για το αν θα κρατήσω το παιδί ή όχι καθώς ο σύντροφός μου δεν το ήθελε κι εγώ είμαι στο τελευταίο έτος των σπουδών μου.

Τα σχόλια των αναγνωστών ήταν πάρα πολλά και πολλά από αυτά με βοήθησαν ψυχολογικά. Η απόφαση -την πήρα μόνη μου κατά 90%, ο σύντροφός μου δεν συμφωνούσε- ήταν να κρατήσω το παιδί.

Σήμερα είμαι σχεδόν 5 μηνών. Χθες έμαθα ότι περιμένω αγοράκι! Διάβασα ξανά τα σχόλια και με κάποια από αυτά έκλαψα και βουρκώνω και τώρα που γράφω.

Όλο αυτό μου θυμίζει πόσο άσχημα πέρασα εκείνη την περίοδο, πόσο τυχερή είμαι που πήρα αυτή την απόφαση αλλά μου φέρνει και τύψεις για το ότι σκέφτηκα σοβαρά την έκτρωση.

Νιώθω πολύ ευάλωτη συναισθηματικά -ίσως να φταίει η εγκυμοσύνη, ίσως το ότι χθες έμαθα το φύλο του παιδιού μου. Ίσως το ότι για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό είδα το αγόρι μου να είναι όπως ήταν και πριν μείνω έγκυος… τρυφερός.

Να κλαίει όταν μάθαμε πως είναι αγοράκι, να τρέχει κατευθείαν να αγοράσει κουβερτούλα της ΑΕΚ για το μωρό!! Έπαιρνε τηλέφωνο στο αμάξι τους φίλους του για να τους το πει. Τόσο καιρό ποτέ δεν τον είδα τόσο ενθουσιασμένο.

Δεν έχω λόγια για να εξηγήσω αυτήν την αλλαγή. Όπως δεν έχω λόγια για να εξηγήσω την αλλαγή που φέρνει στην ζωή μας μια εγκυμοσύνη και η προσμονή για την γέννηση ενός παιδιού…

Αν είχα κάνει την έκτρωση τα πράγματα τώρα δεν θα ήταν έτσι. Ήταν η καλύτερη επιλογή να το κρατήσω. Κι αν ο σύντροφός μου δεν ήθελε να συμμετέχει σε αυτό, αυτός θα έχανε. Γιατί πιστεύω πως μια νέα ζωή περισσότερα σου δίνει παρά σου παίρνει. Κι ας σου συμβαίνει αυτό στα 22.

Ευχαριστώ όλους όσους διάβασαν την ιστορία μου τον Νοέμβριο και είπανε την γνώμη τους… Ήταν τελικά σημαντικό!!!

Ηρώ