Αχ ποσο σε καταλαβαινω!εχω κ εγω σχεση απο αποσταση (τωρα ειμαστε μαζι και θα ειμαστε κοντα).Παρ?ολο που ειμστε πολλα χρονια μαζι (8!) νιωθω το ιδιο με σενα με πιανει πανικος οταν δε με παιρνει δε μπορω να κοιμηθω καλα κλπ Θα σ ελεγα να χαλαρωσεις κ να το απολαυσεις αλλα ξερω εκ πειρας οτι δεν ειναι ευκολο γιατο επανερχονται τα συναισθηματα αυτα αναλογα με τη συμπεριφορα του φιλου σου. Εμενα πχ εχει δυο φιλους κ πανε και παιζουν παιχνιδια σε μαγαζια με pc και μπορει να ξενυχτανε εκει οταν δεν ειμαστε μαζι..πφφ δε ξερω εχουν υπαρξει φορες να το χει κλειστο η να μη με παιρνει τηλ κ ανησυχω αν κ δε μ χει δωσει καποιο δικαιομα σχετικα με αλλα κοριτσια. Τι λετε εσεις βρε κορίτσια?

Kαλημέρα:)

Λοιπόν,Έλενα,η ανασφάλεια μας και μόνο δεν είναι ικανή να μας κάνει να μην κοιμόμαστε τα βράδια από τις φοβίες και τις κακές σκέψεις.Ήμουν παλαιότερα σε μια σχέση,πάνω κάτω ίδιων προδιαγραφών με της δικής σου (αν και πιστεύω ότι οι σχέσεις των ζευγαριών είναι εντελώς μοναδικές),όπου ένιωθα μόνο ανασφάλεια και ποτέ όμορφη δίπλα του,ενώ αυτός πάντα ήταν τρυφερός και μου έδειχνε ότι “πέθαινε” για μένα.Χαλούσα την ψυχή μου καθημερινά, ή τουλάχιστον μέρα παρά μέρα με τους φόβους και τις σκέψεις κάθε φορά που αργούσαμε να μιλήσουμε,ή δεν με έβαζε πρώτα από όλους.Δεν ήμουν ο εαυτός μου.Κατόπιν χωρισμού κι επικών καυγάδων (και αφού έμαθα ότι τραβιόταν με την πρώην του) συνειδητοποίησα,ότι ναι μεν ήμουν ανασφαλής,αλλά αυτός ο άνθρωπος μου καλλιεργούσε την ανασφάλεια,η οποία άνθιζε με φρενήρεις ρυθμούς.4-5 μήνες μετά το χωρισμό,γνώρισα τον άντρα της ζωής μου,με τον οποίο ουδέποτε έκανα τέτοιες σκέψεις,ενώ μεσολάβησαν διακοπές με φίλους,παρέα με κορίτσια κλπ.Είμαι πια ο εαυτός μου,ήρεμη και μακριά από όλην αυτήν τη νοσηρή κατάσταση που ΕΥΧΤΥΧΩς ανήκει στο παρελθόν.Μου το λένε και οι δικοί μου άνθρωποι,πως πια είμαι ξανά ο εαυτός μου.
Συμπερασματικά θέλω να πω ότι δεν φταίει μόνον η ανασφάλεια ή η τρέλα μας.Ευθύνεται και το ένστικτο.Ακόμη,τα ευτυχισμένα ζευγάρια,είναι μια δύναμη,μια οντότητα,μια ατμόσφαιρα.Δεν ξεχωρίζουμε “πιο όμορφος,πιο πετυχημένος,πιο πλούσιος”.Όταν μπαίνουν τέτοιες συγκρίσεις στο νου μας ή στων άλλων,σημαίνει πως κάτι λάθος έχει συμβεί.Μετάνιωσα για τα δυστυχισμένα χρόνια που ζούσα με τον πρώην μου,αν και υπήρχαν πολύ όμορφες στιγμές,τις οποίες δεν ξεχνώ.Έπρεπε να πάρω την απόφαση του χωρισμού πολύ νωρίτερα,για να “γίνω καλά”.Είμαι ευγνώμων που έχω αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο πλέον δίπλα μου και ζω ήρεμη (φυσικά η ζήλειες υπάρχουν,αλλά σε λογικά πλαίσια που δεν με τρελαίνουν,πιο πολύ έτσι για να δημιουργώ λίγη ίντριγκα χαχαχα).
Ελπίζω να βρεις την ηρεμία σου μέσα από όποιον τρόπο επιλέξεις εσύ που ξέρεις τι γίνεται καλύτερα από όσους σου απαντήσουμε στο θέμα:)

ΥΓ1 Μην ακούς τους άλλους,άκου εσένα.

ΥΓ2 Μεγάλο κλισέ,αλλά τα καλύτερα έρχονται (το άκουγα κι έβγαζα φλύκταινες)