Γεια σας!
Ονομάζομαι Ελένη και ξέρω ότι το θέμα μου θα σας φανεί κάπως γελοίο, αλλά είναι κάτι που με απασχολεί συχνά.
Είμαι 29 χρόνων και με τον άντρα μου είμαστε μαζί από τα 16 μου (με παροδικούς ωστόσο χωρισμούς). Μετά από τόσα χρόνια, το πήραμε απόφαση και παντρευτήκαμε πριν ενάμιση χρόνο κάνοντας ένα γάμο όπως ακριβώς τον είχαμε φανταστεί.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το θέμα είναι πως από τη στιγμή που παντρεύτηκα νιώθω πως έχω υποστεί μια μετάλλαξη… Εκεί που ήμουν μια γυναίκα ανεξάρτητη (όχι αυτό που λέμε: “κορίτσι για σπίτι”), εκεί που τόσα χρόνια μέσα στη σχέση ήμουν εγώ εκείνη που ήθελα το χώρο και το χρόνο μου, εκείνη που ένιωθε πιο εύκολα να πνίγεται από τους δύο, τώρα έχουν έρθει όλα τούμπα…
Από την ημέρα που παντρευτήκαμε είναι σαν να έχω πάρει τη θέση της μαμάς του. Έχω μεταλλαχθεί σε μια καλή νοικοκυρά και είμαι αρκετά προστατευτική απέναντί του. Τόσο που μερικές φορές συνειδητοποιώ πως όντως λέω και κάνω πράγματα που θα τα έκανε η μαμά του.
Αυτό γίνεται και σε καθημερινή βάση. Αγχώνομαι να του αρέσει το φαγητό ή να του φτιάχνω αυτά που θέλει, του λέω συνεχώς να φάει (ενώ εγώ πάντα έτρωγα με πρόγραμμα και είμαι αυστηρή σε αυτό), αλλά π.χ. και όταν αρρωσταίνει ή όταν βγαίνει έξω με φίλους.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πρόσφατα βγήκαμε ο καθένας με τους φίλους του ξεχωριστά, αλλά όσο ήμουν με τις φίλες μου σκεφτόμουν συνεχώς ότι μπορεί να πιεί και τον πήρα τηλέφωνο για να του πω να μην πιει. Έχουν γίνει κι άλλα παρόμοια, γελοία περιστατικά που άρχισα να καταλαβαίνω ότι είναι γελοία όταν το συζήτησα μαζί του και μετά από πειράγματα κάποιων φίλων μας με ατάκες του τύπου: “Δεν σου έφτανε μία, έχεις και δεύτερη μαμά”.
Όταν κάθισα και σκέφτηκα πως με κοροϊδεύουν κατάλαβα πως έχω γίνει υπερβολική και πως έχω φτάσει από το ένα άκρο (σχεδόν) στο άλλο. Σίγουρα είναι πολύ όμορφο να φροντίζεις τον σύντροφό σου και να έχεις κατανόηση για εκείνον, αλλά όχι έτσι και σίγουρα όχι με αυτόν τον τρόπο.
Όταν σκέφτομαι πράγματα που έχω κάνει πιστεύω πως άνετα θα γινόμασταν σήλιαλ. Το ζήτημα είναι πως όλο αυτό ξεκίνησε μετά το γάμο. Δεν μπορώ να εξηγήσω το γιατί… Ίσως να ένιωσα και να κατανόησα πλήρως ότι αυτός είναι ο άντρας της ζωής μου, ότι τον αγαπάω, ότι θέλω να τον προσέχω.
Σίγουρα δεν το κάνω εσκεμμένα. Όλα έχουν γίνει με έναν υποσυνείδητο τρόπο και τα σκέφτομαι εκ των υστέρων. Φοβάμαι πως αν έχω όντως μεταλλαχθεί σε μια γυναικούλα, η σχέση μας δεν θα συνεχίσει για πολύ να είναι στα καλά της.
Όταν μάλιστα έρθει κι ένα παιδί (είμαι 2,5 μηνών έγκυος) φοβάμαι πως θα γίνω ακόμη πιο προστατευτική με άντρα και παιδί και πως θα πάψει να με βλέπει ως γυναίκα. Ας μου πει κάποιος πόσο υπερβολική είμαι και πόσο αναγκαίο είναι να γίνω ξανά όπως ήμουν…
Ελένη
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;
Πες μας τη γνώμη σου, στείλε το σχόλιό σου!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
ΗΡΕΜΗΣΕ ΛΙΓΟ!!! ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΛΕΩ ΑΛΛΑ ΜΕ ΜΕΤΡΟ! ΕΤΣΙ ΤΟΝ ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΣΑΙ ΚΙ ΕΣΥ! ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΛΛΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ Π.Χ ΧΟΜΠΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΤΛ. ΚΑΙ ΚΡΕΜΕΣΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥ? ΜΗΠΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΝΤΡΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΘΕΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΕΙ ΤΙ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΧΩ ΕΓΩ? ΙΣΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΦΥΓΕΙ! ΙΣΩΣ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΣΟΥ ΦΥΓΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ! ( ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΣΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΧΑΛΑΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΜΑΣ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΝ ΤΟ ΚΑΛΟΣΚΕΦΤΕΙΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΑ ΛΥΝΕΙ ΟΛΑ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΜΕ) ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΝΙΩΘΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ!!! ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ!!!
Εγώ καταλαβαίνω ότι ξαφνικά μετά το γάμο έμεινες χωρίς δραστηριότητες για σένα. Δεν αναφέρεις τίποτα που να κάνεις για σένα πχ. δουλειά, καφέ με φίλες, γυμναστήριο κάτι τέλος πάντων που να μην αφορά τον άντρα σου. Δίνουν την εντύπωση (αυτά που γράφεις) ότι ζεις και αναπνέεις για αυτόν. Τώρα με το παιδί φαντάζομαι ότι θα προσκοληθείς και σε αυτό τόσο πολύ που θα χάσεις ακόμα περισσότερο τον εαυτό σου. Και ναι οι άντρες κατα βάθος θέλουν κάποια να τους φροντίζει, αλλά θέλουν επίσης η γυναίκα τους να διατηρεί την προσωπικότητά της μέσα στη σχέση. Θα πρότεινα κάθε φορά που σκέφτεσαι κάτι για εκείνον να σκέυτεσαι το ίδιο και για τον εαυτό σου π.χ. αν έφαγε εκείνος, την ίδια ερώτηση να κάνεις και στον εαυτό σου, εμπλούτισε το πρόγραμμά σου με περισσότερες δραστηριότητες για σένα πχ. να περιποιηθείς τον εαυτό σου (πχ. τα μαλλιά σου, τα νύχια σου), να φτιάξεις τα ρούχα σου, να βγεις να περπατήσεις (όσο επιτρέπεται στην κατάστασή σου), να μιλήσεις με φίλες σου, να βγεις για τσάι (λόγω της εγκυμοσύνης), να βρεις ένα χόμπι. Θυμήσου λίγο τι έκανες όταν ήσουν ελεύθερη, τι ήταν αυτό που σε γέμιζε χαρά όταν έκανες μόνο για σένα. Η συνειδητοποίηση ότι έχεις αλλάξε είναι μια πολύ καλή αρχή, είμαι σίγουρη ότι είναι μια φάση και πως θα επανέλθεις. Με το καλό να δεχτείτε το μωράκι σας.
Eλένη, αρχικά θα σου πω πως δε βρισκω καθόλου γελοίο το θέμα σου. Βρίσκω όμως πως ίσως πιο κατάλληλος να το συζητησεις θα ήταν ένας ειδικός. Από εκεί και πέρα, από τη δική μου εμπειρία (συζώ με το σύντροφό μου, ουσιαστικά ζούμε σαν παντρεμένοι) αυτό που καταλαβαίνω είναι πως τώρα ζεις μια διαφορετική ζωή, λιγότερο ανέμελη και άμοιρη ευθυνών, από αυτή που ήξερες κι αυτό σε έχει τρομάξει και αναστατώσει. Δεν είναι κακό να φροντίζεις τον άντρα σου και το σπίτι σας, ούτε σε μετατρέπει σε γυναικούλα, όπως λες. Το να μοιάσεις στη μαμά σου, γιατί το βρίσκεις κακό; Μια γυναίκα που σε μεγάλωσε, σε φρόντισε, σε προστάτευσε, σου έδωσε τα εφόδια για να βγεις στην κοινωνία και να γίνεις αυτό που ήθελες, γιατί να είναι κακό να της μοιάσεις; Αναγκαστικά θα της μοιάσεις, έγινες σύζυγος, σε λίγο θα γίνεις μανούλα, όλα αυτά σου βάζουν τεράστιες ευθύνες, από εκεί που είχες να φροντίζεις μόνο για σένα. Πρέπει να κάνεις λίγη υπομονή μέχρι να βρεις τις ισορροπίες σου. Αυτό δε σημαίνει πως παύεις να είσαι ανεξάρτητη, αλλά πως από εσένα εξαρτώνται κι άλλοι άνθρωποι. Το ό,τι διατηρείτε τις παρέες σας και βγαίνετε ξεχωριστά είναι πάρα πολυ υγιής συμπεριφορά, μην το αλλάξετε. Φρόντισε να διατηρήσεις και άλλα πράγματα που έκανες πριν και δεν έρχονται φυσικά σε σύγκρουση με το γάμο σου. Από το γράμμα σου δε νομίζω πως υπερβάλεις σε ανησυχητικό βαθμό με τη συμπεριφορά σου, αυτά άλλωστε θα μετριαστούν μόλις ηρεμήσεις. Εκεί που υπερβάλεις είναι ο φόβος για τη νέα σου ζωή, την οποία μάλλον βλέπεις σαν απειλή για τον εαυτό σου. Διαισθάνομαι πάντως πως μέσα σου, σου αρέσουν οι νέοι σου ρόλοι, απλά συγκρούεσαι ακόμα με το ανεξάρτητο κορίτσι που ήσουν πριν και το οποίο αναγκάζεσαι να αποχαιρετήσεις λόγω νέων συνθηκών. Ωριμάζεις και αλλάζεις, απλά δυσκολεύεσαι να το διαχειριστείς. Κάνε μια προσπάθεια να δεις τα πράγματα λίγο πιο χαλαρά, από την ευχάριστη, ακόμα και αστεία πλευρά τους, διακωμώδισέ τα λίγο. Αν εξακολουθείς πάντως να νιώθεις πιεσμένη κι αγχωμένη, καλύτερα θα ήταν να δεις κάποιον ειδικό, να κάνετε μια κουβεντούλα. Με το καλό το μωράκι σας!
Κοπελιά κοίτα να χαρείς το παιδάκι σας που έρχεται και άσε τα μίζερα. Δηλαδή τι το κακό έχει που νοιάζεσαι και αγαπάς τον άντρα σου ; Εγώ το βρίσκω αξιέπαινο να βλέπω ζευγάρια αγαπημένα στις μέρες μας. Αν τώρα θες σεξουαλικές εμπειρίες ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο τότε δεν φταίει ο γάμος αλλά μάλλον εσύ έχεις το πρόβλημα. ʼσε που αν εσύ έχεις κλειστεί στο σπίτι και δεν έχεις άλλα ενδιαφέροντα/ασχολίες πάλι εσύ ευθυνεσαι και όχι ο άντρας σου. Ο γάμος δεν είναι χρυσό κλουβί είναι κοινή πορεία στην ζωή χωρίς όμως ο ένας ή ο άλλος να χάνουν την δημιουργικότητα τους.
καλησπερα και απο εμενα.διαβαζοντας το γραμμα σου δεν φανταζεσαι ποσο μπηκα μεσα στο νοημα!ειμαστε νιοπαντροι με τον αντρα μου,μολις 3 μηνες και με σχεση πολλων χρονων.Λοιπον τα ιδια ακριβως κανω κι εγω και εχω παθει πλακα με τον εαυτο μου.Δν με αναγνωριζω γιατι εγω παντρευτηκα στα 30 και παρα ολα αυτα οι δικοι μου με φροντιζαν στα παντα και νιωθω πολυ περιεργα που μπηκα εγω σε ρολο τετοι αλλα μου αρεσει.και φαντασου πως εζησα στο εξωτερικο πολλα χρονια λογω σπουδων ,τι ανεμελια ειχα και ποσο χαλαρη ημουνα.Λογικο ειναι ολα αυτα που περιγραφεις,μην νιωθεις φοβιες και τυψεις.το γεγονος οτι φροντιζεις το σπιτι σας τοσο πολυ δεν σημαινει οτι και αφηνεις τον εαυτο σου(το λεω για την παραπανω κοπελα που σε συμβουλευσε) απλα τα κανεις ολα παραλληλα και μπορεις και νιωθεις και γυναικα και νοικοκυρα.ο συνδυασμος ξερεις ειναι το καλυτερο.η ζωη ειναι ενας κυκλος!ο καθενας διαφορετικος!ειναι ωραια να τα ζουμε.τωρα περνας αυτο το σταδιο,σε λιγο που θα ερθει το παιδακι θα περασεις αλλο σταδιο αλλα ετσι ειναι οι σχεσεις,να εξελισσονται και να κανουν χωριστους κυκλους.ζησε τα ολα.ειναι πολυ ομορφα!απεβαλλε απ το μυαλο σου πως ησουν ενα κοριτσακι πριν το γαμο που η μαμα σου στα παρειχε ολα!συμβιβασου με αυτο και κοιτα τον αντρα σου να εισαι πανω απο ολα νοικοκυρα αλλα και εκτος απο γυναικα του και ερωμενη!
Προφανως αυτο που έχεις υποστεί έιναι ότι απλά, μετά τον γάμο ίσως να θεωρησες τον σύντροφό σου αυτό που λέμε “ολόδικός μου με την υπογραφη και του παππα και της κοινωνιας” ,ενω πριν ήταν (στο μυαλο σου μόνο) απλά ενας σύντροφος,που σήμερα ειναι, αυριο δεν ειναι. Δεν εχω να προσθεσω κάτι παραπάνω απο αυτα που διάβασα πιο κάτω από τις αναγνώστριες, μόνο ψυχραιμια!!!! Αν και η περιοδος δεν ειναι η πιο σωστη χρονικά, λόγω της εγκυμοσύνης σου, που οι ορμόνες σου θα χτυπησουν κόκκινο, προσπάθησε να χαλαρωσεις, για καλό και των τριών σας πια! Μην γκρινιαζεις και μην ψαχνεις για ιστοριες για να ασχολεισαι….επειδη προφανως βαριεσαι…