Elina: “Ήμουν αρκετά κουμπωμένη και δεν ήξερα να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου”

Καλησπέρα σας!

Ονομάζομαι Ελίνα και είμαι 27 χρόνων. Πριν από λίγο καιρό άρχισα να μιλάω με ένα παιδί που πηγαίναμε μαζί στο μεταπτυχιακό. Κανονίσαμε να βρεθούμε λίγο καιρό μετά. Στο τέλος της πρώτης μας συνάντησης και γενικά καθ’ όλη τη διάρκεια έλεγε ότι είναι σε φάση για σχέση και ότι το προσωπικό κομμάτι είναι το πιο σημαντικό για αυτόν.

Στο τέλος δεν με αποχαιρέτησε με ένα ξερό τα λέμε, αλλά επέμενε να βρεθούμε τις επόμενες μέρες και στέλνοντας μηνύματα για το πόσο ωραία πέρασε. Μου έδειχνε ότι ενδιαφερόταν, επιδίωκε σωματική επαφή και οπτική.

Εγώ ήμουν αρκετά κουμπωμένη και η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου. Μιλούσα κυρίως περί ανέμων και υδάτων. Και η αλήθεια είναι ότι δεν του έδωσα πράσινο φως, κυρίως λόγω άγχους.

Πέρασαν κάποιες εβδομάδες και με αφορμή το ότι τελείωσε με το δίπλωμά του πήρα το θάρρος να του τηλεφωνήσω. Όλον αυτόν τον καιρό δεν έκανε κάποια κίνηση να ξαναβρεθούμε. Τα έδειξε όλα εκείνο το βράδυ. Ήξερα από συμφοιτητές μας ότι του άρεσα για αυτό και έκανα την προσέγγιση.

Μετά από μια εβδομάδα του πρότεινα να βρεθούμε, κάτι που αρνήθηκε.

Από όλο αυτό εγώ καταλαβαίνω ότι αν ενδιαφερόταν πραγματικά θα έμπαινε στον κόπο για μια δεύτερη συνάντηση να με γνωρίσει καλύτερα και δεν θα με ακύρωνε τόσο πολύ. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ δεν του άφησα και πολλά περιθώρια, αλλά πιστεύω ότι αν ήθελε… ας έμπαινε στη διαδικασία να ξαναβρεθούμε και μετά ας έπαιρνε την απόφαση να ξενερώσει και να μην ξανασχοληθεί…

Πιστεύω ότι έχω δείξει ότι με ενδιαφέρει και δεν με παίρνει να κάνω κάτι άλλο προς το παρόν. Ποια η γνώμη σας;

Αν γίνεται να απαντήσετε στην απορία μου. Είμαι πάρα πολύ μπερδεμένη.

Elina